Traduction de «enkele procedurele bevoegdheid » (Néerlandais → Français) :

Op basis van deze wet is er dus geen enkele procedurele bevoegdheid toegewezen aan de Koning, noch aan de minister bevoegd voor Volksgezondheid, noch aan de minister bevoegd voor Landbouw.
Aucune compétence de procédure n'est donc attribuée ni au Roi, ni au ministre en charge de la Santé publique, ni au ministre en charge de l'Agriculture sur base de cette loi.

De aanwezigheid van magistraten en/of juristen in deze functies maakt het mogelijk ervoor te zorgen dat de transversale kaderwetten worden nageleefd, zoals bijvoorbeeld het Gerechtelijk wetboek; Zoals ik al zei, werd er dus geen enkele procedurele bevoegdheid toegewezen aan de Koning, de minister bevoegd voor Volksgezondheid of de minister bevoegd voor Landbouw.
La présence de Magistrats et/ou de juristes à ces fonctions permet d'assurer que les législations transversales cadres soient respectées, comme par exemple le Code judiciaire. Comme je l'ai précisé, aucune compétence de procédure n'est donc attribuée ni au Roi, ni au ministre en charge de la Santé publique, ni au ministre en charge de l'Agriculture.

20. wijst in dit verband op het antwoord van de Commissie op het verzoek van het Parlement om een procedurele wet, waarin zij haar twijfels uit over de mogelijkheid een verordening aan te nemen op basis van artikel 298 VWEU vanwege de uit hoofde van de Verdragen aan de Commissie toevertrouwde discretionaire bevoegdheid om zelf te bepalen hoe zij inbreukprocedures voert en maatregelen neemt om te waarborgen dat het EU-recht op de juiste wijze wordt toegepast; is ervan overtuigd dat een dergelijke procedurele wet op geen enkele wijze de discretionaire bevoegdheid van de Commissie zou beperken, maar uitsluitend zou waarborgen dat de Commissie bij het uitoefenen van haar bevoegdheid de beginselen voor „een open, doeltreffend en onafhankelijk Europees ambtenarenapparaat” eerbiedigt waarnaar wordt verwezen in artikel 298 VWEU en artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie;
20. prend, dans ce contexte, acte de la réponse apportée par la Commission à la demande du Parlement appelant de ses vœux un code de procédure, réponse dans laquelle elle exprime ses doutes quant à la possibilité d'adopter un règlement futur basé sur l'article 298 du traité FUE en invoquant en substance le pouvoir d'appréciation conféré par les traités à ses services pour gérer les procédures d'infraction et prendre des mesures garantissant l'application correcte du droit de l'Union; est convaincu que ce code de procédure ne saurait limiter le pouvoir d'appréciation de la Commission et qu'il se bornera à garantir que la Commission, dans l'exercice de son pouvoir, respecte le principe d'une «administration européenne ouverte, efficace et indépendante», énoncé à l'article 298 du traité FUE et à l'article 41 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne;

20. wijst in dit verband op het antwoord van de Commissie op het verzoek van het Parlement om een procedurele wet, waarin zij haar twijfels uit over de mogelijkheid een verordening aan te nemen op basis van artikel 298 VWEU vanwege de uit hoofde van de Verdragen aan de Commissie toevertrouwde discretionaire bevoegdheid om zelf te bepalen hoe zij inbreukprocedures voert en maatregelen neemt om te waarborgen dat het EU-recht op de juiste wijze wordt toegepast; is ervan overtuigd dat een dergelijke procedurele wet op geen enkele wijze de discretionaire bevoegdheid van de Commissie zou beperken, maar uitsluitend zou waarborgen dat de Commissie bij het uitoefenen van haar bevoegdheid de beginselen voor "een open, doeltreffend en onafhankelijk Europees ambtenarenapparaat" eerbiedigt waarnaar wordt verwezen in artikel 298 VWEU en artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie;
20. prend, dans ce contexte, acte de la réponse apportée par la Commission à la demande du Parlement appelant de ses vœux un code de procédure, réponse dans laquelle elle exprime ses doutes quant à la possibilité d'adopter un règlement futur basé sur l'article 298 du traité FUE en invoquant en substance le pouvoir d'appréciation conféré par les traités à ses services pour gérer les procédures d'infraction et prendre des mesures garantissant l'application correcte du droit de l'Union; est convaincu que ce code de procédure ne saurait limiter le pouvoir d'appréciation de la Commission et qu'il se bornera à garantir que la Commission, dans l'exercice de son pouvoir, respecte le principe d'une "administration européenne ouverte, efficace et indépendante", énoncé à l'article 298 du traité FUE et à l'article 41 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne;

De procedurele wet zal op geen enkele wijze de discretionaire bevoegdheid van de Commissie beperken, maar uitsluitend waarborgen dat de Commissie bij het uitoefenen van haar bevoegdheid de beginselen voor "een open, doeltreffend en onafhankelijk Europees ambtenarenapparaat" eerbiedigt, waarnaar wordt verwezen in artikel 298 VWEU en in artikel 41 van het Handvest van de grondrechten.
Ce code de procédure ne saurait limiter le pouvoir d'appréciation de la Commission, sachant qu'il se bornera à garantir que la Commission, dans l'exercice de son pouvoir, respecte le principe d'une "administration européenne ouverte, efficace et indépendante", énoncé à l'article 298 du traité FUE et à l'article 41 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne.

De verzoekende partijen doen in de beide zaken gelden dat de minderjarigen die de volle leeftijd van 16 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten en aan wie, op grond van de aangevochten bepalingen, administratieve sancties worden opgelegd, op discriminerende wijze worden behandeld, in zoverre zij niet dezelfde procedurele waarborgen genieten als de minderjarigen die door het openbaar ministerie worden vervolgd wegens als misdrijf omschreven feiten : laatstgenoemden vallen in de regel onder de bevoegdheid van de jeugdrechter, die enkel op vordering van de procureur des Konings optreedt, onafhankelijk en onpartijdig is en beschermende maatregelen neemt die afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de minderjarigen en het milieu waarin ze leven; zij genieten aldus een gedifferentieerde en individuele benadering, worden strafrechtelijk niet aansprakelijk geacht en kunnen steeds hoger beroep instellen tegen de beslissingen die ten aanzien van hen zijn genomen; de eerstgenoemden daarentegen zouden afhankelijk zijn van de beslissing van de ambtenaar die wordt aangewezen bij de wet, zouden strafrechtelijk aansprakelijk worden geacht en als volwassenen worden behandeld aan wie, zonder onderzoek, boeten met een strafrechtelijk karakter zouden worden opgelegd; de jeugdrechter zou enkel kunnen optreden indien de minderjarige daartoe het initiatief neemt, zou niet kunnen overgaan tot de onderzoeksmaatregelen bedoeld in artikel 50 van de wet van 8 april 1965 en zou beslissingen wijzen waartegen geen hoger beroep zou kunnen worden ingesteld.
Les parties requérantes font valoir, dans les deux affaires, que les mineurs ayant atteint l'âge de 16 ans accomplis au moment des faits, auxquels sont infligées des sanctions administratives sur la base des dispositions attaquées, sont traités de manière discriminatoire en ce qu'ils ne bénéficient pas des mêmes garanties procédurales que les mineurs poursuivis par le ministère public pour des faits qualifiés infractions : les seconds relèvent en règle du juge de la jeunesse, lequel intervient sur saisine exclusive du procureur du Roi, est indépendant et impartial et prend des mesures de protection qui sont fonction de la personnalité des mineurs et du milieu dans lequel ils vivent; ils bénéficient ainsi d'une approche différenciée et individuelle, sont présumés pénalement irresponsables et peuvent toujours faire appel des décisions prises à leur égard; les premiers, en revanche, seraient tributaires de la décision du fonctionnaire désigné par la loi, seraient présumés pénalement responsables et traités comme des adultes auxquels seraient infligées, sans investigation, des amendes à caractère pénal; le juge de la jeunesse ne pourrait intervenir que si le mineur en prend l'initiative, ne pourrait procéder aux mesures d'investigation prévues à l'article 50 de la loi du 8 avril 1965 et rendrait des décisions qui ne seraient pas susceptibles d'appel.