Vertaling van "februari 1996 oordeelde " (Nederlands → Frans) :

Met betrekking tot een identieke sanctie in artikel 73, vierde lid, van het BTW-Wetboek, in de lezing van de wet van 3 juli 1969, en in artikel 73sexies van het BTW-Wetboek, zoals het werd ingevoegd bij de wet van 10 februari 1981, oordeelde het Hof van Cassatie dat de hoofdelijkheid een door de wet zelf aan de strafrechtelijke veroordeling verbonden burgerlijk gevolg is en dat zij bestaat, ook al heeft de strafrechter niet uitdrukkelijk vastgesteld dat de veroordeelde hoofdelijk gehouden was tot betaling van de ontdoken belasting (Cass., 11 oktober 1996, Arr. Cass., 1996, nr. 375).
Concernant une sanction identique prévue à l'article 73, alinéa 4, du Code de la TVA, dans la version de la loi du 3 juillet 1969, et à l'article 73sexies du Code de la TVA, tel qu'il a été inséré par la loi du 10 février 1981, la Cour de cassation a jugé que la solidarité constitue une conséquence civile que la loi elle-même attache à la condamnation pénale et qu'elle existe même si le juge répressif ne constate pas expressément que le condamné était solidairement tenu au paiement de l'impôt éludé (Cass., 11 octobre 1996, Pas., 1996, I, n° 375).

Het Hof oordeelde dat artikel 26 van de wet van 13 februari 1998, net zoals de tewerkstellingsakkoorden zelf, tot doel had de beschikbare arbeid over zoveel mogelijk werknemers te (her)verdelen, en dat de wetgever « in redelijkheid [vermocht] te oordelen dat de ondernemingen die hun bedrijvigheid niet tijdens de vier kwartalen van 1996 uitoefenden, niet beschikten over een voldoende stabiel werknemerspotentieel waardoor zij daadwerkelijk aan de met de maatregel beoogde arbeidsherverdeling zouden kunnen doen ».
La Cour a jugé que l'article 26 de la loi du 13 février 1998, tout comme les accords en faveur de l'emploi eux-mêmes, avait pour objectif de (re)distribuer le travail disponible entre le plus grand nombre possible de travailleurs et que le législateur « a pu raisonnablement estimer que les entreprises qui n'ont pas exercé leurs activités pendant les quatre trimestres de l'année 1996 ne disposaient pas d'un potentiel de travailleurs suffisamment stable leur permettant d'opérer réellement la redistribution du travail visée par la mesure ».

Ten slotte voert de Ministerraad nog aan dat het Europees Hof van Justitie in zijn arrest van 6 februari 1996 oordeelde dat een « individuele [lees : indirecte] discriminatie » gerechtvaardigd kan zijn om een reden die beantwoordt aan een legitieme doelstelling.
Enfin, le Conseil des ministres ajoute que la Cour européenne de justice, dans son arrêt du 6 février 1996, a jugé qu'une « discrimination individuelle [lire : indirecte] » peut se justifier si elle est apte à atteindre un objectif légitime.