Vertaling van "gerecht bovendien geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

In punt 41 van het bestreden arrest heeft het Gerecht bovendien geoordeeld dat, zelfs aangenomen dat die nieuwe gegevens pas in juni 2008 aan de Raad zijn meegedeeld, dat niet verklaart waarom die gegevens niet meteen aan de PMOI konden worden meegedeeld, indien de Raad van plan was ze haar thans ten laste te leggen.
Le Tribunal a en outre estimé, au point 41 de l’arrêt attaqué, que, même en supposant que ces nouveaux éléments n’aient été communiqués au Conseil qu’au mois de juin 2008, cela n’explique pas pourquoi ceux-ci ne pouvaient pas être communiqués aussitôt à la PMOI, si le Conseil entendait les retenir désormais à sa charge.

In dit verband heeft het Gerecht (1) ten onrechte geoordeeld dat het feit dat het mechanisme waardoor de specifieke leden van rekwirante worden geraakt, ook derden raakt, uitsluit dat deze leden individueel worden geraakt, en (2) ten onrechte vastgesteld dat de betrokken leden enkel hebben aangevoerd dat zij in concurrentie stonden met de ontvangers van de steun (3) Aldus heeft het Gerecht ten onrechte geen rekening gehouden met de concrete gegevens die rekwirantes leden hebben verstrekt en waaruit blijkt dat de steun onvermijdelijk een negatieve invloed op hun marktpositie zal hebben (4) Los van de grief onder punt 1 heeft het Gerecht ook ten onrechte geen rekening gehouden met het feit dat het mechanisme dat aanzienlijke negatieve gevolgen heeft, niet voor alle aanbieders gelijk is. Bovendien heeft het Gerecht (5) ten onrechte geoordeeld dat de leden van rekwirante een reeds vastgestelde omzetdaling dienden aan te tonen om procesbevoegdheid te kunnen hebben, (6) ten onrechte het bestaan van negatieve gevolgen verworpen onder verwijzing naar andere, niet nader onderbouwde hypothetische oorzaken die deze gevolgen zouden verklaren, en (7) geen rekening gehouden met het feit dat de voorwaarden om beroep te kunnen instellen moeten worden versoepeld, aangezien het besluit van de Commissie om de steunmaatregel toe te staan op grond van artikel 107, lid 3, sub c, VWEU, niet op een werkelijk administratief onderzoek berust.
À cet égard, le Tribunal: 1o) a considéré à tort que le mécanisme qui affecte les membres de la requérante affecte également des tiers, excluant ainsi que ces membres puissent être individuellement concernés; 2o) a constaté à tort que les membres en question ont uniquement fait valoir qu’ils étaient en concurrence avec les bénéficiaires de la mesure d’aide; 3o) qu’il a ainsi omis de prendre en compte les données concrètes soumises par les requérantes selon lesquelles la mesure d’aide aurait inévitablement des effets significatifs préjudiciables sur la situation des requérantes sur le marché; 4o) au surplus, outre le grief rapporté sous le 1o), qu’il n’a pas tenu compte à tort du fait que les effets significatifs négatifs du mécanisme n’affecteront pas les opérateurs de la même manière. En outre, le Tribunal: 5o) a jugé à tort que les requérantes devaient établir une baisse constatée de leur chiffre d’affaires pour avoir qualité à agir; 6o) a rejeté des effets négatifs établis au motif d’autres causes d’effets négatifs non précisées; 7o) n’a pas tenu compte du fait que les conditions pour introduire un recours doivent être assouplies, car la décision de la Commission d’autoriser la mesure d’aide, en application de l’article 107, paragraphe 3, sous c), TFUE, n’a pas fait l’objet d’un véritable examen administratif préalable.

Na te hebben vastgesteld dat Freixenet in de gelegenheid was gesteld om opmerkingen te maken ten aanzien van de afbeeldingen van de flessen die in de beslissingen van de vierde kamer van beroep van het BHIM waren aangehaald in de litigieuze beslissingen, heeft het Gerecht in de punten 48 van deze arresten bovendien geoordeeld dat zij dienaangaande dus geen schending van artikel 73, tweede volzin, van verordening nr. 40/94 kon inroepen.
Par ailleurs, constatant que Freixenet avait bien eu l’occasion de faire valoir ses observations sur les illustrations des bouteilles citées dans les décisions de la quatrième chambre de recours de l’OHMI, le Tribunal a jugé, aux points 48 de ces arrêts, qu’elle n’était donc pas fondée à invoquer, à cet égard, la violation de l’article 73, seconde phrase, du règlement nº 40/94.

Bovendien heeft het Gerecht, gelet op het feit dat Portielje 100 % zeggenschap had over Gosselin, ten onrechte geoordeeld dat het ontbreken van formele bestuursbesluiten van Portielje tijdens de periode waarvoor deze hoofdelijk tot betaling van de geldboete is gehouden, op zichzelf volstaat om het vermoeden van daadwerkelijke uitoefening van beslissende invloed op Gosselin te weerleggen.
De plus, au vu du fait que Portielje contrôlait à 100% Gosselin, le Tribunal a jugé à tort que la seule absence d’une décision formelle de gestion par Portielje au cours de la période pour laquelle elle est solidairement tenue au paiement de l’amende suffisait pour renverser la présomption de l’exercice effectif d’une influence déterminante sur Gosselin.

Bovendien heeft het Gerecht in respectievelijk de punten 82 en 81 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08, geoordeeld ten aanzien van het feit dat geen van de afbeeldingen van de flessen die in de litigieuze beslissingen werden genoemd een weergave waren van flessen die in de handel waren ten tijde van de inschrijvingsaanvraag, dat het volstond op te merken dat dit argument niet kon slagen daar de kamer van beroep van het BHIM terecht in haar beslissingen had benadrukt dat „er geen precedent [was] van wijnbouwbedrijven die het publiek wijn hadden aangeboden in flessen zonder opschriften, en daarbij enkel of hoofdzakelijk vertrouwden op de verschijningsvorm van de fles als aanwijzing voor de industriële of commerciële herkomst van het product”.
En outre, aux points 82 et 81 respectivement des arrêts T‑109/08 et T‑110/08, le Tribunal a jugé que, en ce qui concerne l’argument pris du fait qu’aucune des illustrations de bouteilles de vins mousseux évoquées dans les décisions litigieuses ne renverrait à une bouteille commercialisée à l’époque où l’enregistrement des marques a été demandé, il suffisait de relever que cet argument était inopérant dès lors que la chambre de recours de l’OHMI avait souligné à juste titre, dans ces décisions, qu’«il n’exist[ait] aucun antécédent d’entreprises vinicoles ayant offert du vin au public dans des bouteilles sans inscriptions, en faisant uniquement ou principalement confiance à l’aspect formel de la bouteille en tant qu’indicateur de l’origine industrielle ou commerciale du produit».

86 Aangezien het Gerecht in de punten 85 tot en met 87 van het bestreden arrest, na een beoordeling van de feiten en de bewijselementen, heeft vastgesteld dat het aangevraagde merk ab initio in alle lidstaten van de Gemeenschap onderscheidend vermogen miste, en dat rekwirante bovendien niet had aangetoond dat tijdens de referentieperiode in een aantal lidstaten reclame voor dat merk was gemaakt, heeft het terecht geoordeeld dat het cijfermateriaal betreffende de door rekwirante gemaakte reclamekosten niet het bewijs opleverde dat dit merk onderscheidend vermogen had verkregen als gevolg van het gebruik dat ervan was gemaakt.
86 Dès lors que, aux points 85 à 87 de l’arrêt attaqué, à l’issue d’une appréciation des faits et éléments de preuve, le Tribunal a constaté, d’une part, que la marque demandée était dépourvue de caractère distinctif ab initio dans l’ensemble des États membres de la Communauté et, d’autre part, que la requérante n’établissait pas que cette marque avait fait l’objet de campagnes publicitaires dans certains États membres au cours de la période de référence, c’est à bon droit qu’il a considéré que les chiffres fournis concernant les frais de publicité engagés par la requérante ne permettent pas de rapporter la preuve que ladite marque a acquis un caractère distinctif à la suite de l’usage qui en a été fait.

Bovendien heeft het Gerecht in bovengenoemd punt van het bestreden arrest geenszins geoordeeld dat de consument principieel onverschillig staat tegenover vormen als herkomstaanduiding of dat de verpakking van een vloeibaar product nooit onderscheidend vermogen in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 kan hebben.
Au demeurant, audit point de l’arrêt attaqué, le Tribunal n’a nullement jugé que le consommateur serait, par principe, indifférent à la forme en tant qu’indication de provenance ou que l’emballage d’un produit liquide ne pourrait jamais présenter un caractère distinctif au sens de l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94.