Vertaling van "gerechtelijk wetboek volgens hetwelk tegen " (Nederlands → Frans) :

Voert artikel 1675/19, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek, volgens hetwelk de beschikking waarbij de rechter, op verzoek van de schuldbemiddelaar, een bevel tot tenuitvoerlegging geeft voor het voorschot dat hij bepaalt of ten belope van het bedrag van de erelonen, emolumenten en kosten dat hij vaststelt, niet vatbaar is voor verzet of hoger beroep, geen discriminatie in in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval in samenhang gelezen met artikel 23, derde lid, 1°, van de Grondwet, tussen, enerzijds, de schuldbemiddelaar die, overeenkomstig de lering uit het arrest nr. 85/2010 gewezen op 8 juli 2010 door het Grondwettelijk Hof, hoger beroep vermag in te stellen tegen een gecombineerde beschikking waarbij een gerechtelijke aanzuiveringsregeling wordt opgelegd en waarin uitspraak wordt gedaan over het verzoek tot begroting van de erelonen, emolumenten en kosten van de schuldbemiddelaar, en, anderzijds, de schuldbemiddelaar die geen hoger beroep zou mogen instellen tegen een beschikking die uitsluitend betrekking heeft op de begroting van de erelonen, emolumenten en kosten ?
L'article 1675/19, § 3, du Code judiciaire, selon lequel la décision par laquelle le juge, sur requête du médiateur de dettes, délivre un titre exécutoire pour la provision qu'il détermine ou pour le montant des honoraires, émoluments et frais qu'il fixe, n'est susceptible ni d'opposition ni d'appel, ne crée pas une discrimination, au regard des articles 10 et 11 de la Constitution, le cas échéant lus en combinaison avec l'article 23, alinéa 3, 1°, de la Constitution, entre, d'une part, le médiateur de dettes qui, conformément à l'enseignement de l'arrêt n° 85/2010 rendu le 8 juillet 2010 par la Cour constitutionnelle, est admis à interjeter un appel contre une décision combinée qui impose un plan de règlement judiciaire et qui statue sur la demande de taxation des honoraires, émoluments et frais du médiateur de dettes, d'autre part, le médiateur de dettes qui ne serait pas admis à interjeter un appel contre une décision portant exclusivement sur la question de la taxation des honoraires, émoluments et frais ?

2. Voert artikel 1675/19, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek, volgens hetwelk de beschikking waarbij de rechter, op verzoek van de schuldbemiddelaar, een bevel tot tenuitvoerlegging geeft voor het voorschot dat hij bepaalt of ten belope van het bedrag van de erelonen, emolumenten en kosten dat hij vaststelt, niet vatbaar is voor verzet of hoger beroep, geen discriminatie in in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval in samenhang gelezen met artikel 23, derde lid, 1°, van de Grondwet, tussen, enerzijds, de bewindvoerder van de beschermde persoon of de gerechtelijk lasthebber - of de voorlopige bewindvoerder - aangesteld in het kader van de continuïteit van de ondernemingen die hoger beroep vermag in te stellen tegen een beschikking waarin uitspraak wordt gedaan over het verzoek tot begroting van zijn erelonen en kosten, en, anderzijds, de schuldbemiddelaar die geen hoger beroep zou mogen instellen tegen een beschikking die uitsluitend betrekking heeft op de begroting van de erelonen, emolumenten en kosten ?
2. L'article 1675/19, § 3, du Code judiciaire, selon lequel la décision par laquelle le juge, sur requête du médiateur de dettes, délivre un titre exécutoire pour la provision qu'il détermine ou pour le montant des honoraires, émoluments et frais qu'il fixe, n'est susceptible ni d'opposition ni d'appel, ne crée-t-il pas une discrimination, au regard des articles 10 et 11 de la Constitution, le cas échéant lus en combinaison avec l'article 23, alinéa 3, 1°, de la Constitution, entre, d'une part, l'administrateur de la personne protégée ou le mandataire de justice - ou l'administrateur provisoire - désigné dans le cadre de la continuité des entreprises qui est admis à interjeter un appel contre une décision qui statue sur la demande de taxation de ses honoraires et frais, d'autre part, le médiateur de dettes qui ne serait pas admis à interjeter un appel contre une décision portant exclusivement sur la question de la taxation des honoraires, émoluments et frais ?

Een ander lid zegt dat er twee mogelijkheden openstaan : ofwel bepaalt men dat de rechtbank of het hof in laatste instantie uitspraak doet zonder mogelijkheid van verzet op voorwaarde dat de oproepingsprocedure van de partijen is nageleefd, ofwel verwijst men naar de regels van het gemene recht in artikel 1047 van het Gerechtelijk Wetboek, volgens hetwelk tegen ieder verstekvonnis verzet kan worden gedaan.
Un autre membre souligne que deux solutions sont possibles : soit l'on indique que le tribunal ou la cour statue en dernier recours, et sans opposition possible, pour autant qu'une procédure de convocation des parties ait été appliquée, soit l'on s'en réfère au droit commun de l'article 1047 du Code judiciaire, selon lequel tout jugement par défaut peut être frappé d'opposition.

Haar toegang tot de gewone rechtscolleges wordt volgens haar echter verhinderd in de interpretatie van artikel 495 van het Gerechtelijk Wetboek volgens welke zij niet zou doen blijken van de hoedanigheid, noch van het rechtstreekse belang die bij artikel 17 van het Gerechtelijk Wetboek zijn vereist.
Il voit cependant son accès aux juridictions judiciaires empêché dans l'interprétation de l'article 495 du Code judiciaire selon laquelle il ne justifierait ni de la qualité ni de l'intérêt direct exigés par l'article 17 du Code judiciaire.

Een lid wijst erop dat men er dient voor te zorgen dat dit artikel gelijkloopt met artikel 842 van het Gerechtelijk Wetboek, volgens hetwelk hoger beroep kan worden ingesteld tegen ieder vonnis, ter zake van wraking gewezen door een rechtbank van eerste aanleg, een arbeidsrechtbank of een rechtbank van koophandel.
Un membre souligne qu'il faut assurer la cohérence de cet article avec celle de l'article 842 du Code judiciaire, qui précise que tout jugement sur récusation rendu par un tribunal de première instance, un tribunal du travail ou un tribunal de commerce, est susceptible d'appel.

Een lid komt terug op de vraag of het voorgestelde artikel verenigbaar is met artikel 1408 van het Gerechtelijk Wetboek (volgens hetwelk zaken die bestemd zijn voor de eredienst niet vatbaar zijn voor beslag) alsook met artikel 1412bis van hetzelfde Wetboek.
Un commissaire revient à la question de savoir si l'article proposé est compatible avec l'article 1408 du Code judiciaire (lequel dispose que les choses destinées à l'exercice du culte sont insaisissables) et avec l'article 1412bis du même Code.

Artikel 2 van de wet van 21 februari 2010 « tot wijziging van de artikelen 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en 162bis van het Wetboek van strafvordering » heeft een lid ingevoegd in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek krachtens hetwelk geen enkele rechtsplegingsvergoeding verschuldigd is ten laste van de Staat wanneer het openbaar ministerie bij wege van een rechtsvordering in burgerlijke procedures tussenkomt overeenkomstig artikel 138bis, § 1, van hetzelfde Wetboek, of wanneer het arbeidsauditoraat een rechtsvordering instelt voor de arbeidsgerechten overeenkomstig artikel 138bis, § 2, van hetzelfde Wetboek.
L'article 2 de la loi du 21 février 2010 modifiant les articles 1022 du Code judiciaire et 162bis du Code d'instruction criminelle a inséré un alinéa dans l'article 1022 du Code judiciaire en vertu duquel aucune indemnité de procédure n'est due à charge de l'Etat lorsque le ministère public intervient par voie d'action dans les procédures civiles conformément à l'article 138bis, § 1, du même Code ou lorsque l'auditorat du travail intente une action devant les juridictions du travail conformément à l'article 138bis, § 2, du même Code.

In haar brief heeft de griffie voorts verzoekers aandacht gevestigd op de tekst van lid 4 van datzelfde artikel, volgens hetwelk tegen een bij verstek gewezen arrest desalniettemin verzet openstaat.
Dans sa lettre, le greffe du Tribunal a également attiré l’attention du requérant sur le libellé du paragraphe 4 du même article, selon lequel un arrêt rendu par défaut est toutefois susceptible d’opposition.