Een andere rem op excessieve uitgaven ligt vervat in de bepaling dat de slachtoffers van opzettelijke gewelddaden slechts aanspraak kunnen maken op hulp vanwege het fonds wanneer het nadeel dat zij hebben ondervonden, niet voldoende en op daadwerkelijke wijze door andere middelen lijkt te kunnen worden hersteld, zoals door betaling van schadevergoeding door de dader of door betaling van ieder bedrag met betrekking tot de schade door een stelsel van maatschappelijke zekerheid of van schadeloosstelling ten gevolge van arbeidsongevallen of beroepsziekten, dan wel van een private verzekering (art. 31, § 1, 1).
Il y a un autre frein aux dépenses excessives, dans la disposition selon laquelle les victimes d'actes intentionnels de violence ne peuvent demander une aide au fonds que dans les cas où la réparation du préjudice ne paraît pas pouvoir être assurée de façon effective et suffisante par d'autres moyens, tels que le paiement de dommages-intérêts par le délinquant ou le versement de toute somme relative au préjudice par un régime de sécurité sociale ou de réparation des dommages résultant des accidents du travail ou des maladies professionnelles ou par une assurance privée (art. 31, § 1 , 1).
