Traduction de «grensoverschrijdende situatie daarbij werd geoordeeld » (Néerlandais → Français) :

Het Hof stelde zich op het standpunt dat bij ontbreken van bepalingen in richtlijn 76/308 over de gevolgen van notificatie in een andere taal dan die van de aangezochte lidstaat, „de nationale rechter zijn nationale recht [dient] toe te passen en er daarbij voor [dient] te waken dat de volle werking van het gemeenschapsrecht wordt gewaarborgd. Dit laatste kan hem ertoe brengen, een nationale regel die enkel met het oog op een zuiver nationale situatie is uitgewerkt, uit te leggen ten behoeve van de toepassing ervan op de betrokken grensoverschrijdende situatie” Daarbij werd geoordeeld dat dit alleen is onderworpen aan het gelijkwaardigheidsbeginsel en het doeltreffendheidsbeginsel
La Cour a considéré que, en l’absence de dispositions dans la directive 76/308/CEE, relatives aux conséquences découlant de ce que la notification a été effectuée dans une langue autre qu’une langue officielle de l’État membre où l’autorité requise a son siège, « il appartient au juge national d’appliquer son droit national tout en veillant à assurer la pleine efficacité du droit communautaire, ce qui peut le conduire à interpréter une règle nationale qui a été élaborée en ayant uniquement en vue une situation purement interne afin de l’appliquer à la situation transfrontalière en cause » .

Verzoeker verwijst, onder andere, naar rechtsoverwegingen in het arrest Kyrianwaarin wordt geoordeeld dat het doel van effectieve notificatie van alle akten en beslissingen, dat inherent is aan richtlijn 76/308, niet kan worden verwezenlijkt zonder dat de rechtmatige belangen van de geadresseerden van die notificaties worden geëerbiedigd; dat een van de functies van notificatie is de geadresseerde in staat te stellen zijn rechten te doen gelden; dat op zekere wijze ten minste het voorwerp en de grond van het verzoek moet kunnen worden vastgesteld (in de zaak Kyrianbetekende dit notificatie in de officiële taal van de lidstaat waar de aangezochte autoriteit is gevestigd) en dat, aangezien richtlijn 76/308 niet bepaalt wat de gevolgen zijn van niet-nakoming van dit vereiste „de nationale rechter zijn nationale recht [dient] toe te passen en er daarbij voor [dient] te waken dat de volle werking van het gemeenschapsrecht wordt gewaarborgd. Dit laatste kan hem ertoe brengen, een nationale regel die enkel met het oog op een zuiver nationale situatie is uitgewerkt, uit te leggen ten behoeve van de toepassing ervan op de betrokken grensoverschrijdende situatie”
Le demandeur fait notamment référence à des points de l’arrêt Kyrian qui indiquent que l’objectif visé par la directive 76/308/CEE, à savoir l’accomplissement effectif des notifications de tous actes et décisions, ne peut être atteint sans respecter les intérêts légitimes des destinataires des notifications ; que l’une des fonctions de la notification est de permettre au destinataire de faire valoir ses droits ; que tant l’objet de la demande que la cause de l’action devaient être identifiés de façon certaine (ce qui incluait, dans l’arrêt Kyrian, la notification dans la langue officielle de l’État membre où l’autorité requise avait son siège) et que, étant donné que la directive 76/308/CEE ne prévoyait pas de conséquences en cas de non-respect de cette exigence, « il appartient au juge national d’appliquer son droit national tout en veillant à assurer la pleine efficacité du droit communautaire, ce qui peut le conduire à interpréter une règle nationale qui a été élaborée en ayant uniquement en vue une situation purement interne afin de l’appliquer à la situation transfrontalière en cause » .

De Commissie publiceerde op 20 december 2010[85] de mededeling „Wegwerken van grensoverschrijdende fiscale obstakels voor EU-burgers”. Daarin werd een overzicht gegeven van de ernstigste fiscale problemen waarmee EU‑burgers in grensoverschrijdende situaties te maken hebben. Ook kondigde de Commissie haar voornemen aan om op sommige specifieke gebieden voorstellen te doen en meer algemeen de lidstaten te helpen om hun belastingstelsels compatibeler te maken en beter samen te werken in het belang van de EU‑burgers.
Le 20 décembre 2010[85], la Commission a publié une communication intitulée «Lever les obstacles fiscaux transfrontaliers pour les citoyens de l’Union européenne», dans laquelle elle recensait les problèmes fiscaux les plus épineux rencontrés par les citoyens de l’Union dans les situations transfrontières et annonçait son intention de présenter des propositions dans des domaines spécifiques ainsi que, plus généralement, d’aider les États membres à rendre leurs systèmes fiscaux plus compatibles et à améliorer leur coopération dans l’intérêt des citoyens de l’UE.

Het HvJ heeft geoordeeld dat de regels van de richtlijn, met uitzondering van artikel 9, lid 2, zowel van toepassing zijn op een huwelijk dat werd gesloten voordat de gezinshereniger in de lidstaat kwam wonen, als op een huwelijk dat erna werd gesloten[62]..Daarom mag er wat de wachttijd betreft geen onderscheid worden gemaakt tussen de twee situaties.
La CJUE a estimé que les règles de la directive, à l’exception de l’article 9, paragraphe 2, de celle-ci, sont applicables aux mariages conclus avant qu’un regroupant ne prenne résidence dans l’État membre ainsi qu’aux mariages conclus par la suite[62]. Par conséquent, aucune distinction ne peut être opérée entre ces deux situations en ce qui concerne la période d’attente.

Na onderzoek van de door de onderneming verstrekte aanvullende informatie en van de argumenten die na de mededeling van de voorlopige bevindingen werden aangevoerd, werd geoordeeld dat er ondanks het bestaan van een registratie voor de leningen en van goedkeuringsvoorwaarden voor de terugbetaling ervan, in dit specifieke geval van een lening binnen de groep kon worden vastgesteld dat de financiële situatie van de onderneming niet onderhevig was aan verstoringen van betekenis, aangezien werd vastgesteld dat de onderneming de rente en hoofdsom heeft terugbetaald overeenkomstig de bepalingen van de leningsovereenkomst.
Après réexamen des informations supplémentaires fournies par la société et des arguments avancés à la suite de la notification des conclusions provisoires, il a été considéré qu’en dépit de l’existence d’obligations d’approbation pour l’enregistrement et le remboursement des prêts, il a pu être établi, dans ce cas particulier d’un prêt intragroupe, que la situation financière de la société ne subissait pas de distorsions importantes puisqu’il a été constaté que la société avait remboursé les intérêts et le principal conformément aux termes de l’accord de prêt.

[20] Artikel 1 van de 21e wet tot wijziging van de wet inzake federale verkiezingen van 27 april 2013, staatsblad I, blz. 962. Deze wet werd aangenomen na een uitspraak van het Duitse grondwettelijke hof. Dat had bij de beoordeling van voordien geldend nationaal recht geoordeeld dat een vroeger verblijf van drie maanden in Duitsland, ongeacht wanneer dit plaatsvond, als enige criterium voor niet-ingezeten burgers om hun stemrecht te behouden, op zich niet geschikt is om aan te tonen dat de betrokkene vertrouwd is met en beïnvloed wordt door de nationale politieke situatie.
[20] Article 1er de la 21e loi portant modification de la loi électorale fédérale du 27 avril 2013 (Journal officiel fédéral I, p. 962). Cette loi a été adoptée à la suite d’un arrêt de la Cour constitutionnelle allemande qui, après examen de la législation nationale applicable, avait estimé que le seul critère d’un précédent séjour de trois mois en Allemagne, sans autre précision temporelle, comme condition du maintien du droit de vote pour les ressortissants non-résidents n’était pas propre, en soi, à démontrer que les intéressés étaient au courant de la situation politique nationale et concernés par cette situation.

Zoals in herinnering is gebracht in B.7, heeft het Hof in zijn arrest nr. 42/2004 aangenomen dat de overgangsregeling, opgenomen in de wet van 12 juni 2002, was verantwoord, zij het dat daarbij ook werd geoordeeld dat de maatregel « nochtans [.] onevenredig [zou] zijn wanneer hij niet zou komen te vervallen op 1 april 2006, zijnde vijf jaar na zijn inwerkingtreding (artikel 9 van de wet van 12 juni 2002) ».
Ainsi qu'il a été rappelé en B.7, la Cour a admis, dans son arrêt n° 42/2004, que le régime transitoire prévu par la loi du 12 juin 2002 était justifié, mais elle avait considéré que la mesure « serait cependant disproportionnée si elle ne venait pas à échéance le 1 avril 2006, soit cinq ans à dater de son entrée en vigueur (article 9 de la loi du 12 juin 2002) ».

Op grond hiervan werd geoordeeld dat de omstandigheden met betrekking tot dumping, wat de indiener van het verzoek betreft, niet aanmerkelijk zijn gewijzigd ten opzichte van de situatie gedurende het onderzoektijdvak van het vorige onderzoek.
Sur cette base, il est estimé qu’en ce qui concerne ce dernier les circonstances relatives au dumping n’ont pas sensiblement changé par rapport à la situation prévalant au cours de l’enquête qui a conduit à la modification des mesures.

Deze actie werd in de conclusies van de Raad van november 2002 nader omschreven. Daarbij werd er bij de Commissie op aangedrongen "de maatregelen ter opheffing van de hinderpalen voor de grensoverschrijdende handel in diensten aan te vullen met andere acties die gericht zijn op de verbetering van de concurrentiepositie van diensten en de bijdrage ervan tot de prestaties van ondernemingen in alle economische sectoren".
Cette action a été précisée dans les conclusions du Conseil de novembre 2002, qui invite la Commission à "compléter les mesures tendant à l'élimination des obstacles au commerce transfrontalier des services par d'autres mesures, destinées à améliorer la compétitivité des services ainsi que la contribution de ces derniers à la performance des entreprises dans tous les secteurs de l'économie".

In dat arrest werd geoordeeld dat de in die zaak aangevoerde discriminatie uitsluitend werd teweeggebracht door de ontstentenis van elke wettelijke norm die van toepassing is op de beoogde situatie (discriminatie door verzuim).
Cet arrêt considère que la discrimination invoquée en l'espèce procédait exclusivement de l'absence de toute norme législative applicable à la situation considérée (discrimination par omission).