Vertaling van "moeder te erven leidt ertoe " (Nederlands → Frans) :

De onwaardigheid van het kind om van zijn moeder te erven leidt ertoe dat de echtgenoot van de moeder niet door de « Assepoesterregel » gehouden is; hij kan dus niet tot het betalen van een onderhoudsuitkering in de zin van art. 203 § 1 van het Burgerlijk Wetboek worden aangesproken.
Si l'enfant est indigne d'hériter de sa mère, il ne faut pas que le mari de la mère soit encore soumis à la règle dite de Cendrillon; il ne peut donc être tenu de lui verser la pension alimentaire visée à l'article 203, § 1, du Code civil.

Dat brengt sommigen ertoe, vooral in verband met problemen rond de reproductie, een derde verzameling (c) te gebruiken om het begin- en eindpunt voor het toekennen van de mensenrechten vast te leggen, namelijk de verzameling van « organismen van de soort homo sapiens », zoals die in het vertoog van de natuurwetenschappen voorkomt. Zoals verder nog zal blijken, leidt deze keuze echter tot een hele reeks nieuwe problemen (zie bijvoorbeeld 4.2. en 4.4.1.) (Bijvoorbeeld moeten we mensen in persisterende vegetatieve status onbeperkt behandelen als « volwaardige mensen », en moeten we te allen prijze alle embryo's ­ eventueel met zware handicaps ­ ter wereld doen komen, ook als deze poging de moeder in gevaar kan brengen ?)
Ceci conduit certains, s'agissant principalement des problèmes liés à de la reproduction, à utiliser un autre type d'ensemble qui permette de fixer le début et la fin de la vie en vue de la reconnaissance des droits humains : à savoir l'ensemble des « organismes de l'espèce homo sapiens » tel qu'il apparaît dans le sciences de la nature (voir par exemple 4.2. et 4.4.1.).

D. overwegende dat sterfte en invaliditeit bij moeders ertoe leidt dat het gezinsinkomen daalt, enorm veel kinderen wees worden en daardoor een groot risico op ziekte en armoede lopen, en meisjes genoodzaakt worden de school te verlaten om hun broertjes en zusjes op te voeden,
D. considérant que les décès et les handicaps des mères réduisent les revenus familiaux, donnent lieu à des nombres considérables d'orphelins, lesquels sont particulièrement vulnérables à la maladie et à la pauvreté, et contraignent les jeunes filles à quitter l'école pour élever leurs frères et sœurs,

De combinatie van beide arresten nr. 62/94 van 14 juli 1994 en nr. 66/2003 van 14 mei 2003 brengt de verwijzende rechter ertoe het Hof te vragen of er sprake is van een schending van de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie, vermits de rechtspraak van het Hof ertoe leidt dat de rechter bij het beoordelen van de vordering tot vernietiging van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind, jonger dan vijftien jaar, van wie de moeder onbekend, overleden dan wel in de onmogelijkheid is haar wil te kennen te geven, door een man van wie niet wordt betwist dat hij niet de biologische vader is, geen controle kan uitoefenen wat betreft het belang dat het kind erbij heeft dat zijn afstamming van vaderzijde via een erkenning wordt vastgesteld, terwijl de rechter wel over die bevoegdheid beschikt in het kader van artikel 319, § 3, van het Burgerlijk Wetboek, dat de hypothese betreft van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind van wie de moeder bekend, in leven en in staat is haar wil te kennen te geven.
La lecture conjointe des arrêts n 62/94 du 14 juillet 1994 et 66/2003 du 14 mai 2003 amène le juge a quo à demander à la Cour s'il y a violation des principes d'égalité et de non-discrimination, étant donné que la jurisprudence de la Cour conduit à ce que le juge, lors de l'examen de l'action en nullité de la reconnaissance d'un enfant mineur non émancipé âgé de moins de quinze ans dont la mère est inconnue, décédée ou dans l'impossibilité de manifester sa volonté, opérée par un homme dont la non-paternité biologique n'est pas contestée, ne peut exercer aucun contrôle relatif à l'intérêt que l'enfant possède à voir établie sa filiation paternelle par reconnaissance, cependant que le juge dispose de ce pouvoir dans le cadre de l'article 319, § 3, du Code civil, qui concerne l'hypothèse de la reconnaissance d'un enfant mineur non émancipé, dont la mère est connue, en vie et en mesure de manifester sa volonté.

« Schendt artikel 335, § 1 en § 3, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 319bis van het Burgerlijk Wetboek, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het ertoe leidt dat een kind de naam van zijn vader niet kan dragen zonder de instemming van de moeder, terwijl de afstamming van vaderszijde en die van moederszijde werden vastgesteld door gelijktijdige stappen van de vader en de moeder, waarbij deze laatste heeft ingestemd met de vaststelling van de afstamming van vaderszijde ?
« Les articles 335, § 1, et 335, § 3, alinéa 1, du Code civil combinés avec l'article 319bis du Code civil, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ont pour résultat qu'un enfant ne peut porter le nom de son père sans l'accord de la mère alors que les filiations paternelle et maternelle ont été établies par une démarche simultanée du père et de la mère au cours de laquelle celle-ci a marqué son accord sur l'établissement de la filiation paternelle ?

De Rechtbank, geadieerd door een verzoekschrift tot homologatie van die adoptie, stelt vast dat artikel 370 van het Burgerlijk Wetboek duidelijk de band verbreekt tussen het kind en zijn oorspronkelijk gezin; een strikte interpretatie leidt ertoe te zeggen dat het kind geen juridische band meer heeft met zijn moeder, een situatie die door de partijen echter niet is gewild en zeker niet het belang van het kind dient, en daarom heeft de Rechtbank de moeder verzocht ook een akte tot adoptie van haar eigen kind te verlijden, teneinde het statuut van kind van de beide ouders te handhaven, doch het nut van die nieuwe akte werd onder meer door het openbaar ministerie betwist.
Le Tribunal, saisi d'une requête en homologation de cette adoption, constate que l'article 370 du Code civil rompt clairement le lien entre l'enfant et sa famille d'origine; une interprétation stricte conduisant à dire que l'enfant n'a plus de lien juridique avec sa mère, situation qui n'est certes pas voulue par les parties et ne rencontre absolument pas l'intérêt de l'enfant, le Tribunal a invité la mère à passer également un acte d'adoption de son propre enfant, afin de maintenir le statut d'enfant des deux parents, mais l'utilité de ce nouvel acte fut notamment contestée par le ministère public.

De rechtspraak van het Hof van Cassatie volgens welke het op de in het geding zijnde stukken gegronde arrest waarbij de moeder, die gedagvaard was in haar hoedanigheid van burgerrechtelijk aansprakelijke partij, ontheven werd van de aansprakelijkheid die krachtens artikel 1384 van het Burgerlijk Wetboek op haar rustte voor de als misdrijf omschreven feiten die door haar zoon waren gepleegd, door nietigheid is aangetast (Cass., 19 mei 1993, J.T., 1993, p. 666), is een rechtspraak waarin het voorschrift van de betwiste bepaling slaafs wordt gevolgd; zij brengt op zijn minst paradoxale gevolgen teweeg, aangezien zij ertoe leidt dat de persoon die burgerrechtelijk aansprakelijk is, de enige mogelijkheid wordt ontnomen waarover hij beschikte om van de aansprakelijkheid die krachtens artikel 1384 van het Burgerlijk Wetboek op hem rust te worden ontheven, door aan te tonen dat zijn kind niet over het vermogen des onderscheids beschikt en/of dat hij dat kind de aan zijn gedragsstoornissen aangepaste aandacht en verzorging heeft gegeven.
La jurisprudence de la Cour de cassation frappant de nullité l'arrêt qui se fonde sur les pièces en cause pour exonérer la mère, citée en qualité de civilement responsable de la responsabilité mise à sa charge par l'article 1384 du Code civil, du chef de faits qualifiés infractions commis par son fils mineur (Cass., 19 mai 1993, J.T., 1993, p. 666) est une jurisprudence prisonnière du prescrit de la disposition litigieuse; elle induit des conséquences pour le moins paradoxales puisqu'elle aboutit à ce que le civilement responsable soit privé de la seule possibilité dont il disposait de s'exonérer de la responsabilité mise à sa charge par l'article 1384 du Code civil en démontrant que son enfant n'est pas doué du discernement et/ou qu'il lui a prodigué l'attention et les soins adaptés aux troubles de son comportement.