Traduction de «nationale instanties aanwijzen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

nationale autoriteiten | nationale instanties
autorités nationales | instances nationales

bij een nationale instantie ingediende aanvrage
dépôt auprès d'une administration nationale

nationale instantie voor koersinformatie
panel national servant à la construction de prix de référence

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

(a) de lidstaten moeten een strategie voor netwerk- en informatiebeveiliging vaststellen en een voor netwerk- en informatiebeveiliging bevoegde nationale instantie aanwijzen, die over voldoende financiële en personele middelen beschikt om incidenten en risico's op dit gebied te voorkomen, beheren en bestrijden;
(a) les États membres doivent adopter une stratégie de SRI et désigner des autorités nationales compétentes en la matière, qui disposeront de ressources financières et humaines suffisantes pour prévenir et gérer les risques et incidents de SRI et intervenir en cas de nécessité,

Een partij kan één instantie aanwijzen om de taken van zowel contactpunt als bevoegde nationale instantie te vervullen.
Une Partie peut confier à une entité unique les fonctions de correspondant national et d'autorité nationale compétente.

61. spreekt zich uit voor duidelijker bepalingen over procedures en bindende termijnen voor de bevoegde instanties om de gevraagde bijstand te verlenen, en in het algemeen voor dwingender samenwerkingsbepalingen die de nationale instantie aanwijzen die voor bijstandsverlening verantwoordelijk is; benadrukt dat zijn wetgevingsresolutie van 20 november 2008 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1073/1999 betreffende onderzoeken door het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) , goede diensten kan bewijzen om dit probleem te helpen oplossen;
61. souligne la nécessité de clarifier les procédures et les délais selon lesquels les autorités compétentes doivent apporter l'assistance voulue, ainsi que celle de dispositions plus contraignantes en matière de coopération pour déterminer l'autorité nationale habilitée à apporter son assistance; souligne, en vue de résoudre ce problème, l'opportunité de sa position du 20 novembre 2008 sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil modifiant le règlement (CE) n° 1073/1999 relatif aux enquêtes effectuées par l'Office de lutte anti-fraude (OLAF) ;

61. spreekt zich uit voor duidelijker bepalingen over procedures en bindende termijnen voor overheidsorganen om de gevraagde bijstand te verlenen, en in het algemeen voor dwingender samenwerkingsbepalingen die de nationale instantie aanwijzen die voor bijstandsverlening verantwoordelijk is; benadrukt dat zijn wetgevingsresolutie van 20 november 2008 over het voorstel van verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1073/1999 op het onderzoekswerk van het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF), goede diensten kan bewijzen om het probleem te helpen oplossen ;
61. souligne la nécessité de clarifier les procédures et les délais selon lesquels les autorités compétentes doivent apporter l'assistance voulue, ainsi que celle de dispositions plus contraignantes en matière de coopération pour déterminer l'autorité nationale habilitée à apporter son assistance; souligne, en vue de résoudre ce problème, l'opportunité de sa résolution législative du 20 novembre 2008 sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil modifiant le règlement (CE) n° 1073/1999 relatif aux enquêtes menées par l'Office de lutte anti-fraude (OLAF);

De minister antwoordt dat de Raad van de Europese Unie op de eerste plaats in zijn verordening nr. 40/94 erop aandringt dat de Lid-Staten een zo gering mogelijk aantal nationale rechterlijke instanties van eerste en tweede aanleg aanwijzen om kennis te nemen van de geschillen betreffende het gemeenschapsmerk, en dit met het oog op de eenheid van de jurisprudentie.
Le ministre répond que, tout d'abord, le Conseil de l'Union européenne souligne dans son règlement nº 40/94 que les États membres doivent désigner sur leurs territoires un nombre aussi limité que possible de juridictions nationales de première et de deuxième instance, compétentes pour connaître du contentieux relatif à la marque communautaire, et ce afin d'assurer l'unité de la jurisprudence.

In artikel 91 van Verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad van 20 december 1993 inzake het Gemeenschapsmerk, zoals gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 3288/94 van de Raad van 22 december 1994 wordt bepaald dat de Lid-Staten op hun grondgebied een zo gering mogelijk aantal nationale rechterlijke instanties van eerste en tweede aanleg aanwijzen, die « rechtbanken voor het Gemeenschapsmerk » worden genoemd.
L'article 91 du Règlement (C.E) nº 40/94 du Conseil du 20 décembre 1993 sur la marque communautaire tel que modifié par le règlement (C.E) nº 3288/94 du Conseil du 22 décembre 1994 prévoit que les États membres désignent sur leurs territoires un nombre aussi limité que possible de juridictions nationales de première et de deuxième instance, dénommées « Tribunaux des marques communautaires ».

In artikel 91 van verordening 40/94 van de Europese Unie inzake het gemeenschapsmerk (d.d. 20 december 1993, zoals gewijzigd) wordt bepaald dat de Lid-Staten op hun grondgebied een zo gering mogelijk aantal nationale rechterlijke instanties van eerste en tweede aanleg aanwijzen die « rechtbanken voor het Gemeenschapsmerk » kunnen worden genoemd.
« L'article 91 du Règlement nº 40/94 de l'Union européenne (du 20 décembre 1993, tel qu'il a été modifié) sur la marque communautaire prévoit que les États membres désignent sur leurs territoires un nombre aussi limité que possible de juridictions nationales de première et de deuxième instance, dénommées « tribunaux des marques communautaires ».

Elke lidstaat moet in dit verband een contactpunt aanwijzen om de samenwerking tussen de nationale instanties en OLAF soepeler te doen verlopen.
Chaque État membre est invité à désigner un correspondant, devant faciliter la coopération entre les autorités nationales et l’OLAF.