Vertaling van "niet-eerbiediging door israël " (Nederlands → Frans) :

De verzoekende partijen zijn van oordeel dat diverse aspecten van de bestreden wet niet bestaanbaar zijn met het recht op eerbiediging van het privéleven, zoals gewaarborgd bij de in B.7 vermelde grondwets- en verdragsbepalingen, doordat zij overheidsinmengingen in dat grondrecht toelaten die niet evenredig zijn met de door de wetgever nagestreefde doelstellingen.
Les parties requérantes estiment que divers aspects de la loi attaquée ne sont pas compatibles avec le droit au respect de la vie privée, garanti par les dispositions constitutionnelles et conventionnelles mentionnées en B.7, en ce qu'ils permettent des ingérences des autorités publiques dans l'exercice de ce droit fondamental qui ne sont pas proportionnées aux objectifs poursuivis par le législateur.

Ofschoon het verwerken van foto's en vingerafdrukken in politionele databanken een verregaande inmenging in het recht op eerbiediging van het privéleven inhoudt, is die inmenging in beginsel niet onevenredig ten aanzien van de door de wetgever nagestreefde doelstellingen betreffende de doeltreffende uitoefening door de politiediensten van hun wettelijke opdrachten.
Bien que le traitement de photos et d'empreintes digitales dans des banques de données policières constitue une ingérence très forte dans l'exercice du droit au respect de la vie privée, cette ingérence n'est en principe pas disproportionnée aux objectifs du législateur quant à l'exercice efficace, par les services de police, de leurs missions légales.

Het probleem is dat ingevoerde producten (fruit, groenten, wijn, fabricaten, enz.) systematisch het label "Made in Israel" krijgen, ongeacht of ze wel of niet afkomstig zijn uit de door Israël bezette gebieden.
Le problème est que ces produits (fruits, légumes, vins, produits manufacturés, etc.) sont systématiquement étiquetés "Made in Israël", sans distinction si ceux-ci viennent des territoires occupés.

Wat ik wel opmerk is dat het rapport niets zegt over het feit dat België veel maatregelen heeft genomen die nog niet door andere lidstaten aangenomen werden, zoals bijvoorbeeld de "labelingsaanbeveling", die alleen door het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en België gepubliceerd werd. 2. Er is geen twijfel over het feit dat de verstandhouding tussen de EU en Israël, en vooral wat het aannemen van nieuwe akkoorden betreft, niet losgemaakt kan worden van het respect, door Israël, van zijn internationale verplichtingen.
Je remarque cependant que le rapport ne fournit pas d'éléments sur les nombreuses mesures prises par la Belgique, mais qui n'ont pas été adoptées par d'autres États membres, telle "la recommandation relative à la labellisation", uniquement publiée par la Royaume-Uni, le Danemark et la Belgique. 2. Il ne fait aucun doute que l'entente entre l'UE et Israël, et plus particulièrement l'adoption de nouveaux accords de leur part, ne peut être dissociée du devoir de la part d'Israël de respecter les obligations internationales.

De Europese Unie heeft het ook duidelijk gesteld in de conclusies van de Raad van december 2012: "de EU verklaart zich vastbesloten ervoor te zorgen dat - overeenkomstig het internationaal recht - in alle overeenkomsten tussen de staat Israël en de Europese Unie ondubbelzinnig en uitdrukkelijk moet zijn vermeld dat deze niet van toepassing zijn op de door Israël in 1967 bezette gebieden, te weten de Golanhoogte, de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, en de Gazastrook".
L'Union européenne y a clairement fait référence dans les conclusions du Conseil de décembre 2012: "L'Union européenne déclare qu'elle est déterminée à faire en sorte que - conformément au droit international - tous les accords entre l'État d'Israël et l'Union européenne indiquent clairement et expressément qu'ils ne s'appliquent pas aux territoires occupés par Israël en 1967, à savoir le plateau du Golan, la Cisjordanie, y compris Jérusalem-Est, et la bande de Gaza".

Om de samenhang en de vergelijkbaarheid van de niet-financiële informatie in de hele Unie te verbeteren, dienen bepaalde grote ondernemingen een niet-financiële verklaring op te stellen die minstens informatie bevat over milieuzaken, sociale en personeelsaangelegenheden, eerbiediging van de mensenrechten en bestrijding van corruptie en omkoping.
Afin de renforcer la cohérence et la comparabilité des informations non financières publiées dans l'ensemble de l'Union, certaines grandes entreprises devraient établir une déclaration non financière comprenant des informations relatives au moins aux questions d'environnement, aux questions sociales et de personnel, de respect des droits de l'homme et de lutte contre la corruption.

De eerbiediging van dit geheim brengt derhalve mede dat de individuele opvattingen van de juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven (zie met name arrest Konstantopoulou/Hof van Justitie, reeds aangehaald, punt 27).
Le respect de ce secret s’oppose dès lors tant à la divulgation des attitudes prises individuellement par les membres des jurys qu’à la révélation de tous les éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats (voir, notamment, arrêt Konstantopoulou/Cour de justice, précité, point 27).

De eerbiediging van dit geheim brengt derhalve mede dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven (arrest Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati, C-254/95 P, punt 24; zie eveneens arrest Gerecht van eerste aanleg van 27 maart 2003, Martínez Páramo e.a./Commissie, T-33/00, punt 44, en arrest Hendrickx/Raad, reeds aangehaald, punt 56).
Le respect de ce secret s’oppose, dès lors, tant à la divulgation des attitudes prises par les membres individuels des jurys qu’à la révélation de tous les éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats (arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati, C-254/95 P, point 24 ; voir aussi arrêts du Tribunal de première instance du 27 mars 2003, Martínez Páramo e.a./Commission, T-33/00, point 44, et Hendrickx/Conseil, précité, point 56).

Dit betekent dat, afgezien van het feit dat afgewezen kandidaten, wanneer EPSO dit specifieke aan de kandidaten toegekende recht niet eerbiedigt, mogelijkerwijs beroep instellen of een klacht indienen zonder dat zij over voldoende gegevens beschikken, de niet-eerbiediging van dat recht ook een dienstfout kan opleveren die de kandidaat eventueel recht op schadevergoeding kan geven.
Il s’ensuit que le non-respect par l’EPSO du droit spécifique reconnu aux candidats, outre que cela pourrait conduire des candidats évincés à introduire des recours ou des réclamations sans disposer de données suffisantes, est susceptible de constituer une faute de service pouvant donner lieu, le cas échéant, à un droit à indemnisation dans le chef du candidat.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).