Vertaling van "openbaar ministerie gerechtelijke beslissingen aanvechten " (Nederlands → Frans) :

Daarnaast kunnen de rechtbanken nu reserveadvocaten aanwijzen, wat het risico op vertragingen verkleint, en kan het openbaar ministerie gerechtelijke beslissingen aanvechten om ervoor te zorgen dat zaken voor verder onderzoek worden teruggestuurd.
Cela a également permis aux tribunaux de désigner des avocats de la défense de réserve pour limiter les risques de retard et a permis au ministère public de faire appel des décisions des tribunaux de renvoyer certaines affaires aux fins d’une enquête supplémentaire.

Het openbaar ministerie heeft een aantal concrete stappen gezet om de resultaten van de gerechtelijke vervolging op dit vlak te verbeteren[47]. Het directoraat-generaal Corruptiebestrijding heeft zowel ter ondersteuning van de gerechtelijke vervolging (nationaal directoraat voor corruptiebestrijding en openbare aanklager) alsook in zijn hoedanigheid van intern corruptiebestrijdingsorgaan binnen het ministerie van Binnenlandse Zaken verder een belangrijke rol gespeeld, hoewel plannen om zijn bevoegdheden uit te breiden tot andere ministeries op een dood spoor schijnen te zitten.
Le ministère public a pris un certain nombre de mesures concrètes pour améliorer les résultats des poursuites engagées dans ce domaine[47]. La direction générale anticorruption (DGA), en sa double qualité de service d'appui au ministère public (DNA et bureau du procureur général) et d'instance interne de lutte contre la corruption au sein du ministère de l'intérieur, a continué de jouer un rôle important, bien que des projets visant à étendre sa compétence à d'autres ministères semblent être dans l'impasse.

Dit instrument biedt jaarlijks voor elk gerechtelijk arrondissement een kwantitatief overzicht van de instroom, uitstroom en stock van de correctionele parketten, opgesplitst op basis van criteria zoals de wijze van instroom, bekende of onbekende dader, het type tenlastelegging, enz. Het dient als hulpmiddel ter evaluatie en mogelijke bijsturing van het gevoerde strafrechtelijk beleid, waarvan de krijtlijnen zijn uitgetekend in het beleidsplan van het Openbaar Ministerie.
Cet instrument fournit chaque année une vue d'ensemble du flux d'entrée, du flux de sortie et du stock des parquets correctionnels, ventilés en fonction de critères tels que le mode d’entrée, auteur connu ou inconnu, le type de prévention, etc. Il offre notamment une aide à l'évaluation de la politique criminelle exécutée et un incitant pour une amélioration de cette politique, dont les grandes lignes sont décrites dans le plan de politique du Ministère Public.

De categorieën van informatie afkomstig van door het openbaar ministerie genomen beslissingen tot seponering zonder gevolg wegens onvoldoende bezwaren of afwezigheid van inbreuk, die de in de A.N.G. geregistreerde informatie zouden kunnen wijzigen, worden binnen de dertig dagen aan de politie meegedeeld volgens de door de Koning bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad bepaalde nadere regels" .
Les catégories d'informations extraites de décisions de classement sans suite pour charge insuffisante ou pour absence d'infraction, prises par le ministère public qui sont susceptibles de modifier celles enregistrées en BNG sont communiquées endéans les trente jours à la police, selon les modalités définies par le Roi, par arrêté délibéré en Conseil des ministres" .

De verdachte kan deze beslissing niet aanvechten en dit wordt betekend op verzoek van het openbaar ministerie.
Cette décision ne peut être attaquée par l'inculpé et est signifiée à la requête du ministère public.

Koninklijk besluit van 21 juli 2014 tot vaststelling van de nadere regels inzake de verkiezing van de vertegenwoordigers van de Raad van procureurs des Konings en van de Raad van arbeidsauditeurs in het College van het openbaar ministerie bedoeld in artikel 184, § 1, van het Gerechtelijk Wetboek (PDF, 364.97 KB)
Arrêté royal du 21 juillet 2014 fixant les modalités de l’élection des représentants du Conseil des procureurs du Roi et du Conseil des auditeurs du travail au sein du Collège du ministère public visé à l’article 184, § 1er, du Code judiciaire (PDF, 364.97 Ko)

Aangezien dezelfde spreker erop wees dat geenszins werd gepreciseerd dat « de regeling enkel geldt bij verzoek van de partijen en niet bij ambtshalve tussenkomst » (ibid.), antwoordde de minister : « [We bevinden] ons [...] in het stadium van de procedure waarin de onderzoeksrechter zijn onderzoek heeft beëindigd. Hij bezorgt het dossier aan het openbaar ministerie opdat het vorderingen kan instellen. Zodra het openbaar ministerie de vorderingen heeft ingesteld, wordt het dossier opnieuw aan de onderzoeksrechter bezorgd om te bepalen wanneer de zaak in de raadkamer behandeld wordt. In dit stadium van de procedure hebben de partijen inzage in het dossier en kunnen zij om bijkomende onderzoekshandelingen verzoeken. In de praktijk misbruiken sommigen de procedure waarbij zij een reeks bijkomende onderzoekshandelingen vragen om de rechtspleging te vertragen. Zij hopen om uiteindelijk voor het vonnisgerecht de overschrijding van de redelijke termijn te kunnen aanvoeren en zo veroordeling te ontlopen. Het wetsontwerp beoogt een beperking van het oneigenlijke verzoek om onderzoekshandelingen dat bij de onderzoeksrechter wordt ingediend om het onderzoek op een onredelijke wijze te vertragen. In de pers verschijnen vaak berichten over gerechtelijke beslissingen waarbij geen veroordeling wordt uitgesproken omdat de redelijke termijn overschreden is. Dankzij voorliggende ontwerpbepaling kan er voor alle procedures, en meer bepaald in fiscale aangelegenheden, werk worden gemaakt van een doeltreffendere rechtsbedeling. Spreekster meent dat de duur van de schorsing niet moet worden beperkt aangezien de partijen in de praktijk de verzoeken om onderzoekshandelingen niet groeperen. Telkens als bepaald wordt wanneer de zaak voor de raadkamer komt, verzoeken de partijen om nieuwe onderzoekshandelingen.
Le même intervenant relevant qu'il n'était nullement précisé que « la réglementation s'applique uniquement en cas de requête des parties et non dans le cadre de l'intervention d'office » (ibid.), la ministre répondit : « l'on est à un stade de la procédure où le juge d'instruction a terminé son instruction. Il communique le dossier au ministère public afin que celui-ci trace ses réquisitions. Lorsque le ministère public a tracé ses réquisitions, il retransmet le dossier au juge d'instruction afin de fixer l'affaire en chambre du conseil. A ce stade de la procédure, les parties ont accès au dossier et peuvent demander des devoirs complémentaires. La pratique montre que certaines personnes abusent de la procédure pour demander une série de devoirs complémentaires dans un but dilatoire. Ces personnes espèrent à terme pouvoir plaider le dépassement du délai raisonnable devant les juridictions de fond et échapper ainsi à toute condamnation. Le projet de loi vise à limiter les demandes abusives de devoirs qui sont formulées devant le juge d'instruction dans le but de prolonger l'instruction de manière non raisonnable. La presse fait souvent écho de décisions judiciaires qui refusent de prononcer des condamnations en raison du dépassement du délai raisonnable. La disposition en projet permettra pour l'ensemble des procédures, et notamment en matière fiscale, d'arriver à une justice plus efficace. L'intervenante pense qu'il ne faut pas limiter l'effet de la suspension dans le temps car, dans la pratique, les parties ne demandent pas les devoirs de manière groupée. Chaque fois que l'affaire est fixée devant la chambre du conseil, elles demandent de nouveaux devoirs.

De Commissie definieert vervolgens het soort beslissingen waarop de mededeling betrekking heeft: het gaat om beslissingen in het kader van het strafrecht (de regels betreffende op te leggen sancties of resocialisatiemaatregelen) die een definitief karakter hebben (d.w.z. beslissingen van rechterlijke en bepaalde administratieve instanties, resultaten van bemiddelingsprocedures en dadingen tussen de verdachten en het openbaar ministerie).
La Commission définit ensuite le type de décisions visées par sa communication: il s'agit des décisions relevant du droit pénal (ensemble de règles prévoyant des sanctions ou des mesures de réinsertion) et ayant un caractère final (c'est-à-dire les décisions des tribunaux et de certaines autorités administratives, les résultats des procédures de médiation et les accords entre les suspects et les ministères publics).