Thans treedt, volgens de lezing die de centrale Autoriteit aan de beide artikelen geeft, het parket niet op overeenkomstig een eigen vorderingsrecht, maar in naam van een van de betrokken partijen. Met andere woorden : het openbaar ministerie is volgens de centrale Autoriteit een gemachtigde en moet derhalve de stelling van een van de partijen tot de zijne maken en verdedigen.
Dans la pratique actuelle, l'Autorité centrale déduit en effet de la lecture de ces articles que le parquet n'agit pas en vertu d'un droit d'action propre, mais au nom d'une des parties en cause et considère dès lors le ministère public comme mandataire, voulant l'obliger à épouser et à défendre la thèse d'une des parties en cause.