Vertaling van "patiënten niet weigeren " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

niet-medische organisatie die opkomt voor de belangen van AIDS-patiënten
organisation bénévole destinée à aider les patients

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Maar ik heb er goede hoop dat we op termijn een beter inzicht zullen hebben op het fenomeen van de geplande geneeskundige verstrekkingen verleend aan Belgische patiënten buiten het Belgisch grondgebied. b) Een verklaring voor de stijging van het aantal Belgische patiënten die zich naar het buitenland begeven voor geplande geneeskundige zorg is volgens mij grotendeels terug te voeren tot een wijziging in het Europese reglementaire kader: de omzetting van Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg in Belgisch recht - met ingang van 25 oktober 2013 - heeft op het gebied van de terugbetaling geen fundamentele wijzigingen tot stand gebracht, maar heeft wel bijgedragen tot een toegenomen juridische zekerheid voor de verzekerde en meer duidelijkheid over de procedure die een verzekerde moet volgen bij het aanvragen van een voorafgaande toestemming voor geneeskundige zorg in een andere lidstaat - (welke categorieën van geneeskundige verstrekkingen onderworpen blijven aan een voorafgaande toestemming en welke niet, in welke situaties een voorafgaande toestemming niet mag geweigerd worden en op basis van welke redenen een adviserend geneesheer een voorafgaande toestemming kan weigeren, en zo meer).
J'ai toutefois bon espoir que nous aurons à terme une meilleure vue du phénomène des prestations de santé programmées dispensées à des patients belges en dehors du territoire belge. b) L'augmentation du nombre de patients belges qui se rendent à l'étranger pour des soins de santé programmés s'explique, d'après moi, en grande partie par un changement dans le cadre réglementaire européen. La transposition de la Directive 2011/24/UE du Parlement européen et du Conseil du 9 mars 2011 relative à l'application des droits des patients en matière de soins de santé transfrontaliers dans le droit belge - à partir du 25 octobre 2013 - n'a pas entraîné, sur le plan du remboursement, de modifications fondamentales mais a pourtant contribué à accroître la sécurité juridique de l'assuré ainsi qu'à préciser davantage la procédure qu'il doit suivre pour demander une autorisation préalable lors de la demande d'autorisation préalable pour des soins de santé dans un autre État membre (quelles catégories de prestations de santé restent soumises à une autorisation préalable et lesquelles ne le sont pas, dans quelles situations une autorisation préalable ne peut être refusée et sur base de quels motifs un médecin-conseil peut refuser une autorisation préalable, etc.).

Vele teksten uit binnen- en buitenland over medische aangelegenheden maken het onderscheid tussen euthanasie op patiënten die bij bewustzijn zijn of de actieve levensbeëindiging bij patiënten die niet bij bewustzijn zijn, en het recht van de patiënt om, binnen bepaalde grenzen, bepaalde behandelingen te weigeren.
Beaucoup de textes tant nationaux qu'internationaux en matière médicale font la distinction entre l'euthanasie des patients conscients ou l'arrêt actif de la vie des patients inconscients et le droit pour le patient de renoncer, dans une certaine mesure, à certains traitements.

In alle internationale teksten over medische aangelegenheden wordt het onderscheid gemaakt tussen euthanasie op patiënten die bij bewustzijn zijn of actieve levensbeëindiging bij patiënten die niet bij bewustzijn zijn, en het recht van de patiënt om, binnen bepaalde grenzen, bepaalde behandelingen te weigeren.
Tous les textes internationaux en matière médicale font la distinction entre l'euthanasie des patients conscients ou l'arrêt actif de la vie des patients inconscients et le droit pour le patient de renoncer, dans une certaine mesure, à certains traitements.

34. onderstreept dat zelfs als abortus wel legaal is, de ingreep vaak wordt omzeild of vertraagd door een bemoeilijkte toegang tot de juiste diensten, zoals de veelvuldige verwijzing naar gewetensbezwaren, medisch niet-gerechtvaardigde wachttijden of bevooroordeelde raadgeving; benadrukt dat de lidstaten de verwijzing naar gewetensbezwaren in de belangrijkste beroepen moeten reguleren en controleren om ervoor te zorgen dat reproductieve gezondheid gegarandeerd is als een recht van iedere persoon, terwijl tevens de toegang tot legale diensten wordt gewaarborgd en er passende en hoogstaande publieke verwijssystemen functioneren; benadrukt dat het recht op dienstweigering op basis van gewetensbezwaren een individueel recht is en geen collectief beleid, en dat advies vertrouwelijk moet zijn en geen waardeoordeel mag omvatten; is bezorgd over het feit dat medisch personeel in ziekenhuizen en klinieken met een religieuze grondslag in heel de EU gedwongen wordt patiënten seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten te weigeren;
34. souligne que, même dans les cas où il est légal, l'avortement est souvent empêché ou retardé par des obstacles aux services appropriés, par exemple le recours répandu à l'objection de conscience, les périodes d'attente non nécessaires d'un point de vue médical, ou les conseils partiaux; souligne que les États membres devraient réglementer et surveiller le recours à l'objection de conscience dans les professions clés, afin de veiller à ce que les soins de santé génésique soient garantis en tant que droit de l'individu, tout en assurant un accès à des services légaux et en mettant en place des services de renvoi publics appropriés et de qualité; insiste sur le fait que le droit à l'objection de conscience est un droit individuel et non une politique collective, et que les avis et conseils doivent être fournis sous le sceau du secret et indépendamment de tout jugement de valeur; s'inquiète du fait que, dans toute l'Union, des membres du corps médical sont obligés de refuser des services de SDSG dans les hôpitaux et cliniques d'obédience religieuse;

35. onderstreept dat zelfs als abortus wel legaal is, de ingreep vaak wordt omzeild of vertraagd door een bemoeilijkte toegang tot de juiste diensten, zoals de veelvuldige verwijzing naar gewetensbezwaren, medisch niet-gerechtvaardigde wachttijden of bevooroordeelde raadgeving; benadrukt dat lidstaten de verwijzing naar gewetensbezwaren in de belangrijkste beroepen moeten reguleren en controleren om ervoor te zorgen dat reproductieve gezondheid gegarandeerd is als een recht van iedere persoon, terwijl tevens de toegang tot legale diensten wordt gewaarborgd en er passende en hoogstaande publieke verwijssystemen functioneren; benadrukt dat het recht op dienstweigering op basis van gewetensbezwaren een individueel recht is en geen collectief beleid, en dat advies vertrouwelijk moet zijn en geen waardeoordeel mag omvatten; is bezorgd over het feit dat medisch personeel in ziekenhuizen en klinieken met een religieuze grondslag in heel de EU gedwongen wordt patiënten seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten te weigeren;
35. souligne que, même dans les cas où il est légal, l'avortement est souvent empêché ou retardé par des obstacles aux services appropriés, par exemple le recours répandu à l'objection de conscience, les périodes d'attente non nécessaires d'un point de vue médical, ou les conseils partiaux; souligne que les États membres devraient réglementer et surveiller le recours à l'objection de conscience dans les professions clés, afin de veiller à ce que les soins de santé génésique soient garantis en tant que droit de l'individu, tout en assurant un accès à des services légaux et en mettant en place des services de renvoi publics appropriés et de qualité; insiste sur le fait que le droit à l'objection de conscience est un droit individuel et non une politique collective, et que les avis et conseils doivent être fournis sous le sceau du secret et indépendamment de tout jugement de valeur; s'inquiète du fait que, dans toute l'Union, des membres du corps médical sont obligés de refuser des services de SDSG dans les hôpitaux et cliniques d'obédience religieuse;

De nationale bevoegde autoriteiten mogen niet weigeren de meldingen van vermoedelijke bijwerkingen in behandeling te nemen die zij via de post, telefonisch, per fax of langs elektronische weg van patiënten en gezondheidswerkers ontvangen.
Les autorités nationales compétentes ne peuvent refuser les notifications d'effets indésirables présumés qui leur sont adressées par courrier, appel téléphonique, télécopie ou par voie électronique, de la part des patients et des professionnels de la santé.

2. De houder van de vergunning voor het in de handel brengen mag niet weigeren meldingen van vermoedelijke bijwerkingen die hij elektronisch of langs elke andere gepaste weg ontvangt van patiënten en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, in overweging te nemen.
2. Les titulaires d’une autorisation de mise sur le marché ne peuvent refuser de prendre en compte les notifications d’effets indésirables suspectés qui leur sont adressées par voie électronique ou par tout autre moyen approprié par les patients et les professionnels de la santé.

De ziekenhuizen kunnen de patiënten niet weigeren aangezien het voorgesteld wordt alsof het gaat om dringende medische hulp.
Les hôpitaux ne peuvent pas refuser les patients puisqu'on présente les choses comme s'il s'agissait d'aide médicale urgente.

- De vooral Britse en Amerikaanse literatuurstudie waarnaar de heer Vandenberghe verwijst, gaat over het weigeren van patiënten in de eenheden intensieve verpleging en niet over de weigering van patiënten in de spoeddiensten.
- La littérature scientifique surtout britannique ou américaine à laquelle se réfère M. Vandenberghe ne porte pas sur le refus de patients dans des services d'urgences mais dans des unités de soins intensifs.