Men dient immers de betrokken patiënt te benaderen vanuit zowel psychiatrisch oogpunt als vanuit hun mentale handicap, wat impliceert dat men op zeer onregelmatige wijze moet werken terwijl men toch aan de patiënten een zekere rust moet bieden.
En effet, le patient concerné doit être pris en charge tant dans une perspective psychiatrique que sous l'angle de son handicap mental, ce qui implique la nécessité de travailler de manière très irrégulière en devant néanmoins offrir au patient un certain calme.