Daarom bevestigt het Verdrag nogmaals het soevereine recht van de staten om een cultureel beleid te voeren met het oog op « de bescherming en de bevordering van de diversiteit van cultuuruitingen » enerzijds, en « de voorwaarden te scheppen waarin culturen zich kunnen ontplooien en vrij met elkaar in wisselwerking kunnen staan, en elkaar aldus wederzijds kunnen verrijken », anderzijds (artikel 1).
À cette fin, elle réaffirme le droit souverain des États d'élaborer des politiques culturelles en vue de « protéger et promouvoir la diversité des expressions culturelles » d'une part, et de « créer les conditions permettant aux cultures de s'épanouir et interagir librement d'une manière à s'enrichir mutuellement » d'autre part (article 1).