Vertaling van "systeem aangezien men in hetzelfde referentiemodel blijft " (Nederlands → Frans) :

Mevrouw Vienne stelt vast dat de maatregelen ter beheersing van de crisis tot nu toe vrij theoretisch waren en dat ze niet hebben geleid tot een grondige hervorming van het systeem aangezien men in hetzelfde referentiemodel blijft.
Mme Vienne constate que jusqu'à présent, les mesures destinées à maîtriser la crise ont été assez théoriques et n'ont pas entraîné de profonde réforme du système, puisqu'on reste dans le même modèle de référence.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 20 februari 2014 in zake het openbaar ministerie tegen U.K. en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 3 maart 2014, heeft het Hof van Beroep te Luik de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden artikel 2bis van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering en artikel 2, 1°, van de programmawet van 27 december 2006, in die zin geïnterpreteerd, voor het eerste artikel, dat het de hoven en rechtbanken ertoe verplicht een lasthebber ad hoc aan te wijzen zodra er een belangenconflict bestaat en, voor het tweede artikel, dat de erelonen van die lasthebber ad hoc, meestal een advocaat, moeten worden aangemerkt als verweerkosten die niet kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, onder c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aangezien, in het geval waarin de vervolgde rechtspersoon financieel in gebreke blijft, de lasthebber ad hoc die door de hoven en rechtbanken is aangewezen om de strafrechtelijke verdediging van die persoon te verzekeren, geen tegemoetkoming ten laste van de Staat zal kunnen verkrijgen, terwijl de erelonen van de andere gerechtelijke lasthebbers in de regel ten laste worden genomen door de Staat of terwijl de wetgever een aanvullend systeem heeft ingevoerd om het hoofd te bieden aan de insolvabiliteit van de beschermde persoon, waardoor aldus een billijke en adequate vergoeding van de door de gerechtelijke lasthebber verrichte prestaties wordt verzekerd ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 20 février 2014 en cause du ministère public contre U.K. et autres, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 3 mars 2014, la Cour d'appel de Liège a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 2bis du titre préliminaire du Code de procédure pénale et 2, 1°, de la loi-programme du 27 décembre 2006 interprétés en tant, pour le premier, qu'il oblige les cours et tribunaux à procéder à la désignation d'un mandataire ad hoc dès l'instant où il existe un conflit d'intérêts et, pour le second, que les honoraires de ce mandataire ad hoc, généralement avocat, doivent être qualifiés comme frais de défense non susceptibles d'être inclus dans les frais de justice répressive violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution lus en combinaison avec l'article 6, 3c, de la Convention européenne des droits de l'homme dès lors qu'en cas de défaillance financière de la personne morale poursuivie, le mandataire ad hoc désigné par les cours et tribunaux pour assurer la défense pénale de cette personne ne pourra obtenir une intervention à charge de l'Etat alors que les honoraires des autres mandataires de justice sont, en règle, pris en charge par l'Etat ou que le législateur a mis en place un système subsidiaire pour parer l'insolvabilité de la personne protégée assurant de la sorte une juste et adéquate rémunération des prestations accomplies par le mandataire de justice ?

« Schendt artikel 17 van de wet van 26 juni 1992 houdende sociale [en diverse] bepalingen, gewijzigd bij artikel 59 van de wet van 25 januari 1999, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het een OCMW de mogelijkheid biedt het stelsel van de jaarlijkse vakantie dat aan zijn contractueel personeel (ander dan gesubsidieerd contractueel personeel) wordt toegekend, te kiezen en dergelijke werknemers voor de berekening van het vakantiegeld bijgevolg uit te sluiten van een regeling van gelijkstelling van ziekte na de eerste maand, terwijl het contractueel personeel van de andere van de Staat deel uitmakende lichamen dan die welke in dat artikel 17 worden bedoeld, de gelijkstelling van ziekte overeenkomstig de privaatrechtelijke regeling (met toepassing van artikel 36 van het koninklijk besluit van 29 maart [lees : 30 maart] 1967) geniet en terwijl het statutair personeel dat door hetzelfde OCMW zou worden tewerkgesteld, die gelijkstelling eveneens geniet met toepassing van artikel 5, § 1, 1°, van het koninklijk besluit van 30 januari 1979 aangezien het zijn wedde geheel of gedeeltelijk blijft ontvangen ?
« L'article 17 de la loi du 26 juin 1992 portant des dispositions sociales [et diverses], modifié par l'article 59 de la loi du 25 janvier 1999 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'il permet à un CPAS de choisir le régime de vacances annuelles accordé à son personnel contractuel (autre que contractuel subventionné) et par conséquent d'exclure pour le calcul du pécule de vacances, ce type de travailleur d'un régime d'assimilation maladie au-delà du premier mois, alors que le personnel contractuel des entités étatiques autres que celles visées à cet article 17, bénéficie de l'assimilation maladie conformément au régime privé (par application de l'article 36 de l'A.R. du 29 mars [lire : 30 mars] 1967) et que le personnel statutaire qui serait occupé par le même CPAS bénéficie également de cette assimilation par l'application de l'article 5 § 1 , 1° de l'A.R. du 30 janvier 1979 puisqu'il continue à percevoir totalement ou partiellement son traitement ?

« Schendt artikel 17 van de wet van 26 juni 1992 houdende sociale [ en diverse ] bepalingen, gewijzigd bij artikel 59 van de wet van 25 januari 1999, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het een OCMW de mogelijkheid biedt het stelsel van de jaarlijkse vakantie dat aan zijn contractueel personeel (ander dan gesubsidieerd contractueel personeel) wordt toegekend, te kiezen en dergelijke werknemers voor de berekening van het vakantiegeld bijgevolg uit te sluiten van een regeling van gelijkstelling van ziekte na de eerste maand, terwijl het contractueel personeel van de andere van de Staat deel uitmakende lichamen dan die welke in dat artikel 17 worden bedoeld, de gelijkstelling van ziekte overeenkomstig de privaatrechtelijke regeling (met toepassing van artikel 36 van het koninklijk besluit van 29 maart [ lees : 30 maart ] 1967) geniet en terwijl het statutair personeel dat door hetzelfde OCMW zou worden tewerkgesteld, die gelijkstelling eveneens geniet met toepassing van artikel 5, § 1, 1°, van het koninklijk besluit van 30 januari 1979 aangezien het zijn wedde geheel of gedeeltelijk blijft ontvangen ?
« L'article 17 de la loi du 26 juin 1992 portant des dispositions sociales [ et diverses ] , modifié par l'article 59 de la loi du 25 janvier 1999 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'il permet à un CPAS de choisir le régime de vacances annuelles accordé à son personnel contractuel (autre que contractuel subventionné) et par conséquent d'exclure pour le calcul du pécule de vacances, ce type de travailleur d'un régime d'assimilation maladie au-delà du premier mois, alors que le personnel contractuel des entités étatiques autres que celles visées à cet article 17, bénéficie de l'assimilation maladie conformément au régime privé (par application de l'article 36 de l'A.R. du 29 mars [ lire : 30 mars ] 1967) et que le personnel statutaire qui serait occupé par le même CPAS bénéficie également de cette assimilation par l'application de l'article 5 § 1 , 1° de l'A.R. du 30 janvier 1979 puisqu'il continue à percevoir totalement ou partiellement son traitement ?

« Schenden artikel 2bis van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering en artikel 2, 1°, van de programmawet van 27 december 2006, in die zin geïnterpreteerd, voor het eerste artikel, dat het de hoven en rechtbanken ertoe verplicht een lasthebber ad hoc aan te wijzen zodra er een belangenconflict bestaat en, voor het tweede artikel, dat de erelonen van die lasthebber ad hoc, meestal een advocaat, moeten worden aangemerkt als verweerkosten die niet kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, onder c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aangezien, in het geval waarin de vervolgde rechtspersoon financieel in gebreke blijft, de lasthebber ad hoc die door de hoven en rechtbanken is aangewezen om de strafrechtelijke verdediging van die persoon te verzekeren, geen tegemoetkoming ten laste van de Staat zal kunnen verkrijgen, terwijl de erelonen van de andere gerechtelijke lasthebbers in de regel ten laste worden genomen door de Staat of terwijl de wetgever een aanvullend systeem heeft ingevoerd om het hoofd te bieden aan de insolvabiliteit van de beschermde persoon, waardoor aldus een billijke en adequate vergoeding van de door de gerechtelijke lasthebber verrichte prestaties wordt verzekerd ?
« Les articles 2bis du titre préliminaire du Code de procédure pénale et 2, 1°, de la loi-programme du 27 décembre 2006 interprétés en tant, pour le premier, qu'il oblige les cours et tribunaux à procéder à la désignation d'un mandataire ad hoc dès l'instant où il existe un conflit d'intérêts et, pour le second, que les honoraires de ce mandataire ad hoc, généralement avocat, doivent être qualifiés comme frais de défense non susceptibles d'être inclus dans le frais de justice répressive violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution lus en combinaison avec l'article 6, 3c, de la Convention européenne des droits de l'homme dès lors qu'en cas de défaillance financière de la personne morale poursuivie, le mandataire ad hoc désigné par les cours et tribunaux pour assurer la défense pénale de cette personne ne pourra obtenir une intervention à charge de l'Etat alors que les honoraires des autres mandataires de justice sont, en règle, pris en charge par l'Etat ou que le législateur a mis place un système subsidiaire pour parer l'insolvabilité de la personne protégée assurant de la sorte une juste et adéquate rémunération des prestations accomplies par le mandataire de justice ?

B. overwegende dat tot nu toe 24 van de 34 leden van de OAS het Amerikaans Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens hebben geratificeerd, waarbij Canada echter buiten dit systeem blijft, en de VS helaas evenmin van dit systeem deel uitmaakt, aangezien de VS het Verdrag heeft ondertekend maar niet heeft geratificeerd, en Trinidad en Tobago helaas zijn lidmaatschap heeft opgezegd vanwege een meningsverschil over de doodstraf, zonder dat dit grote gevolgen heeft gehad;
B. considérant que 24 des 34 membres de l'OEA ont jusqu'à présent ratifié la Convention américaine des droits de l'homme, le Canada demeurant en dehors de ce système, et les États‑Unis ne faisant malheureusement pas non plus partie de ce système, dans la mesure où ils ont signé, mais sans la ratifier, la convention, Trinité‑et‑Tobago ayant quitté l'OEA sur la question de la peine de mort, sans conséquences majeures;

De werkloosheidsreglementering voorziet verschillende mogelijkheden binnen dit kader : - vooreerst laat artikel 48 van het koninklijk besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering toe dat een werkloze, onder zekere zeer strikte voorwaarden, gedurende zijn werkloosheid verder een bijkomende activiteit blijft uitoefenen die hij reeds uitoefende vooraleer werkloos te worden; - ten tweede bestaat er het stelsel van de plaatselijke werkgelegenheidsagentschappen (artikel 79 van hetzelfde besluit) dat toelaat dat werklozen, met behoud van hun normale uitkeringen en toekenning van bijkomende uitkeringen, zekere activiteiten die men in de normale arbeidscircuits niet terugvindt uitoefenen voor verenigingen en privé-personen; - ten derde bestaat er het goed gekende, en door duizenden werklozen gebruikte systeem van deeltijds werken om aan de werkloosheid te ontsnappen, met behoud van een gedeelte van de uitkeringen; - ten slotte kan iedere werkloze die occasioneel werk vindt die arbeid uitoefenen indien hij op zijn controlekaart, vooraleer het werk te beginnen, aanduidt dat hij de betrokken dag arbeid zal verrichten.
La réglementation du chômage prévoit différentes possibilités dans ce cadre : - il y a d'abord l'article 48 de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 portant réglementation du chômage qui permet à un chômeur, sous certaines conditions très strictes, de continuer à exercer une activité à titre accessoire qu'il exerçait déjà avant de devenir chômeur, pendant son chômage; - en deuxième lieu, il y a le système des agences locales pour l'emploi (article 79 du même arrêté) qui permet aux chômeurs, avec maintien de leurs allocations normales et octroi d'allocations supplémentaires, d'exercer certaines activités, non rencontrées par les circuits de travail réguliers, pour des associations et des particuliers; - en troisième lieu, il y a le système bien connu, et utilisé par des milliers de chômeurs du travail à temps partiel pour échapper au chômage avec maintien d'une partie des allocations de chômage normales; - en dernier lieu, chaque chômeur qui trouve du travail occasionnel, peut effectuer ce travail en indiquant sur sa carte de contrôle, avant de commencer le travail, qu'il travaillera le jour concerné.