Traduction de «turkije bijvoorbeeld heeft het ehrm turkije veroordeeld » (Néerlandais → Français) :

In de zaak-Salduz vs. Turkije bijvoorbeeld, heeft het EHRM Turkije veroordeeld wegens schending van de verdedigingsrechten, omdat verklaringen werden afgenomen op een ogenblik dat bijstand van een raadsman onmogelijk was, en die verklaringen vervolgens als bewijs zijn gebruikt (4) .
Ce fut le cas, par exemple, dans l'affaire Salduz c. Turquie: la CEDH condamna la Turquie pour violation des droits de la défense car des déclarations avaient été faites à un moment où l'assistance d'un avocat n'était pas possible et avaient ensuite été utilisées comme preuve (4) .

5. benadrukt het feit dat Turkije de ontwerpwet inzake buitenlanders en internationale bescherming moet goedkeuren; spreekt zijn bezorgdheid uit over het feit dat vluchtelingen, asielzoekers en andere personen die misschien bescherming behoeven, nog steeds op willekeurige wijze de toegang wordt ontzegd tot de asielprocedure en over de praktijk waarbij deze personen worden gerepatrieerd; dringt er bij de Turkse regering op aan de detentievoorschriften waarvan het Europees Hof voor de rechten van de mens (EHRM) in de zaak Abdolkhani en Karimina tegen Turkije heeft vastgesteld dat zij onwettig zijn, aan te passen aan de internationale normen;
5. souligne la nécessité d'adopter le projet de loi sur les étrangers et la protection internationale; est préoccupé par le refus arbitraire persistant de donner un accès à la procédure d'asile et par la pratique de rapatriement des réfugiés, des demandeurs d'asile et d'autres personnes susceptibles d'avoir besoin d'une protection; presse le gouvernement d'aligner sur les normes internationales les dispositions réglementaires en matière de détention, qui ont été jugées illégales par la Cour européenne des droits de l'homme (CEDH) dans l'affaire Abdolkhani et Karimina/Turquie;

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Turkije : het EHRM veroordeelde Turkije wegens schending van de rechten van de verdediging, omdat de verklaringen waren afgelegd terwijl er geen toegang was tot een advocaat en ze vervolgens als bewijs werden gebruikt (1) .Volgens het EHRM moet toegang tot een advocaat al mogelijk zijn in de eerste fase van ondervraging door de politie.
Turquie: la CEDH condamna la Turquie pour violation des droits de la défense car des déclarations avaient été faites à un moment où il n'existait pas d'accès à un avocat et avaient ensuite été utilisées comme preuve (1) . Pour la CEDH, l'accès à un avocat doit être possible dès la phase initiale de l'interrogatoire de police.

Tegen deze achtergrond kan de Raad de geachte afgevaardigden verzekeren dat hij de ontwikkelingen op het gebied van de godsdienstvrijheid, nu en in de toekomst, op alle geschikte niveaus als onderdeel van het lopende hervormingsproces in Turkije, en in volledige overeenstemming met de conclusies van de Europese Raad van december 2004, het onderhandelingskader voor Turkije en het herzien toetredingspartnerschap, nauwlettend zal gadeslaan en aan de orde zal stellen (zoals recentelijk mevrouw Plassnik bijvoorbeeld heeft gedaan tijdens de trojka van ministers van Buitenlandse Zaken met Turkije op 8 mei en in de Gemeenschappelijk Parlementaire Commissie van 4 en 5 mei jongstleden).
Le Conseil peut donc certifier à l’honorable député que la situation de la liberté religieuse est et restera placée sous une surveillance étroite et abordée à tous les échelons appropriés dans le cadre du processus de réforme en cours en Turquie, dans le droit fil des conclusions du Conseil de décembre 2004, du cadre de négociation pour la Turquie et du partenariat d’adhésion remanié (elle a par exemple récemment été soulevée dans les discussions par Mme Plassnik avec la troïka des ministres des affaires étrangères avec la Turquie, le 8 mars, et au sein de la commission parlementaire mixte, les 4 et 5 mai).

40. wijst erop dat het EHRM Turkije heeft geadviseerd een nieuwe juridisch kader voor gewetensbezwaarden tot stand te brengen en herinnert Turkije eraan dat het recht op dienstweigering op grond van gewetensbezwaren in het Europees Handvest van de grondrechten wordt erkend; is derhalve ingenomen met het initiatief van het Ministerie van Justitie om het recht op gewetensbezwaar wettelijk te erkennen en vervangende dienst in Turkije in te voeren; is verontrust over het feit dat een Turkse militaire rechtbank recentelijk een dienstweigeraar op grond van gewetensbezwaren tot gevangenisstraf heeft veroordeeld en daarbij een uitspraak van het EHRM terzake openlijk naast zich neer heeft gelegd; laakt het feit dat journalisten en schrijvers die zich hebben uitgesproken voor het recht op dienstweigering op grond van gewetensbezwaren, nog steeds worden vervolgd;
40. rappelle que la CEDH a recommandé à la Turquie de préparer un nouveau cadre légal pour les objecteurs de conscience et rappelle à la Turquie que le droit à l'objection de conscience est reconnu par la Charte des droits fondamentaux de l'Union européenne; se réjouit donc de l'initiative prise par le ministère de la justice de légaliser le droit à l'objection de conscience et de proposer l'introduction en alternative d'un service civil en Turquie; s'inquiète de ce qu'un récent jugement d'un tribunal militaire ait condamné un objecteur de conscience au service militaire à une peine de prison et que le tribunal militaire ait ouvertement refusé de suivre un arrêt applicable de la CEDH; condamne les persécutions en cours de journalistes et d'écrivains qui ont manifesté leur soutien au droit à l'objection de conscience pour le service militaire;

K. overwegende dat de politieke leider van de PKK, Öcalan, die ter dood veroordeeld is, de terugtrekking van de gewapende PKK-eenheden uit Turkije bevolen heeft met ingang van 1 september ll., en dat de PKK op 23 september, op aanvraag van Öcalan, besloten heeft dat een aantal gewapende eenheden zich zullen overgeven om daarmee duidelijk blijk te geven van hun belangen naar een vreedzame en democratische oplossing voor de Koerdische kwestie in Turkije,
K. considérant que le chef politique du PKK, M. Öcalan, condamné à mort, a ordonné le retrait des unités armées du PKK de Turquie à partir du 1er septembre 1999 et que le PKK a décidé le 23 septembre 1999, à la demande de M. Öcalan, que certaines unités armées se rendraient pour souligner sa volonté d’une solution pacifique et démocratique à la question kurde en Turquie;