Traduction de «unie een arrest geveld waarin » (Néerlandais → Français) :

Op 12 februari 2015 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie een arrest geveld waarin het oordeelt dat het vakantiegeld, de dagvergoeding en de reistijdvergoeding deel uitmaken van het minimumloon van lokale werknemers, dat ook dient te worden betaald aan gedetacheerde werknemers uit een andere Europese lidstaat (Zaak C-396/13).
La Cour de Justice de l'Union Européenne a rendu ce 12 février 2015 un arrêt dans lequel elle a jugé que le pécule de vacances et les indemnités journalières et de trajet font partie du salaire minimal de travailleurs locaux qui doit également être payé aux travailleurs détachés originaires d'un autre pays de l'Union européenne (Aff. C-396/13).

Ondertussen heeft het Hof van Cassatie op 30 september 2015 in de kort geding procedure een arrest geveld, waarin zij stelt dat de middelen in cassatie niet gegrond zijn, zodat men terugvalt op het arrest van het Hof van Beroep te Brussel van 21 februari 2014, waar het Hof verklaard heeft dat het niet tot haar bevoegdheid behoort om over een dergelijke vordering van SIMIM en PLAYRIGHT te oordelen.
Entre-temps, la Cour de Cassation a rendu un arrêt le 30 septembre 2015 dans la procédure en référé, dans lequel elle juge que les moyens en cassation ne sont pas fondés, de sorte que l'on retombe sur l'arrêt de la Cour d'Appel de Bruxelles du 21 février 2014, dans lequel la Cour a déclaré qu'il ne relève pas de sa compétence de se prononcer sur une telle action de SIMIM et PLAYRIGHT.

De derde kamer van het Hof van justitie van de Europese Gemeenschappen in Luxemburg heeft op 8 februari 1996, in de zaak C149/94, een arrest geveld waarin wordt gesteld dat richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 betreffende het behoud van alle vogelsoorten die van nature in het wild leven op het grondgebied van de Lid-Staten niet van toepassing is op vogels die in gevangenschap geboren en gekweekt zijn.
La troisième chambre de la Cour de justice des Communautés européennes de Luxembourg a arrêté le 8 février 1996, affaire C149/94 que la directive 79/409/CEE du Conseil du 2 avril 1979, relative à la conservation de toutes les espèces d'oiseaux vivant naturellement à l'état sauvage sur le territoire des États membres n'était pas applicable aux oiseaux nés et élevés en captivité.

De derde kamer van het Hof van justitie van de Europese Gemeenschappen in Luxemburg heeft op 8 februari 1996, in de zaak C149/94, een arrest geveld waarin wordt gesteld dat richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 betreffende het behoud van alle vogelsoorten die van nature in het wild leven op het grondgebied van de lidstaten niet van toepassing is op vogels die in gevangenschap geboren en gekweekt zijn.
La troisième chambre de la Cour de justice des Communautés européennes de Luxembourg a arrêté le 8 février 1996, affaire C149/94 que la directive 79/409/CEE du Conseil du 2 avril 1979, relative à la conservation de toutes les espèces d'oiseaux vivant naturellement à l'état sauvage sur le territoire des États membres n'était pas applicable aux oiseaux nés et élevés en captivité.

De kamer van inbeschuldigingstelling bij het Hof van Beroep te Bergen heeft op 10 april 2003 evenwel een arrest geveld waarin geoordeeld werd dat de verschijning van de gedetineerde voor de raadkamer via videoconferentie onwettig was.
La chambre des mises en accusation près la Cour d'appel de Mons a toutefois rendu un arrêt, le 10 avril 2003, aux termes duquel la comparution par vidéoconférence du détenu devant la chambre du conseil était jugée illégale.

Het Grondwettelijk Hof heeft een arrest geveld waarin het stelt dat in principe geen enkele uitspraak op zich veroordeelbaar is.
La Cour Constitutionnelle a rendu un arrêt dans lequel il énonce le principe qu'aucun propos est en soi condamnable.

Op 12 december jongstleden heeft de vijfde kamer van het Europees Gerechtshof een arrest geveld waarin ons land wordt veroordeeld voor de wijze waarop het de verhoogde belastingvrije som voor kinderen ten laste toekent: “Artikel 49 VWEU dient aldus te worden uitgelegd dat het zich verzet tegen de toepassing van een belastingregeling van een lidstaat als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die tot gevolg heeft dat een echtpaar dat in die staat woont en zowel in die staat als in een andere lidstaat inkomsten verwerft, daadwerkelijk een bepaald belastingvoordeel verliest als gevolg van de wijze waarop dit voordeel wordt aangerekend, terwijl dit echtpaar dat voordeel wel zou krijgen indien de echtgenoot met de hoogste inkomsten niet zijn volledig inkomen in een andere lidstaat zou verwerven”.
Le 12 décembre dernier, la cinquième chambre de la Cour de justice européenne a rendu un arrêt qui condamne notre pays dans sa méthode d'imputation de la majoration de quotité exemptée d'impôt pour enfant(s) à charge : " L'article 49 TFUE doit être interprété en ce sens qu'il s'oppose à l'application d'une réglementation fiscale d'un État membre, telle que celle en cause au principal, ayant pour effet de priver un couple résidant dans cet État et percevant à la fois des revenus dans ledit État et dans un autre État membre du bénéfice effectif d'un avantage fiscal déterminé, en raison de ses modalités d'imputation, alors que ce couple en bénéficierait si le conjoint ayant les revenus les plus importants ne percevait pas l'intégralité de ses revenus dans un autre État membre”.

Meester Lode Van den Hende, van het kantoor Herbert Smith LLP, Loksumstraat 25 te Brussel, werd weerhouden om de belangen van de Belgische Staat in deze zaak die betrekking heeft op twee procedures, te behartigen: de eerste als verzoeker tegen de beslissing van de Europese Commissie van 27 juli 2011 waarin de staatssteun door het FAVV als onwettig werd bestempeld (deze procedure heeft geleid tot het arrest van 30 juni 2016 van het Hof van Justitie van de Europese Unie waarin de voorziening van de Belgische Staat tot de vernietiging van het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 25 maart 2015 werd verworpen), de andere procedure, nog hangende, als verweerder in de inbreukprocedure ingesteld door de Europese Commissie tegen België.
Maître Lode Van den Hende du bureau Herbert Smith LLP, rue de Loxum 25 à Bruxelles, a été retenu pour défendre les intérêts de l'État belge en cette affaire qui s'articule en deux procédures: l'une de recours, en qualité de demandeur, contre la décision de la Commission européenne du 27 juillet 2011 déclarant illégale l'aide accordée par l'AFSCA en ce domaine (procédure ayant abouti à l'arrêt du 30 juin 2016 de la Cour de justice de l'Union européenne rejetant le pourvoi de la Belgique demandant l'annulation de l'arrêt du Tribunal de l'Union européenne du 25 mars 2015), l'autre procédure, toujours pendante, en qualité de défendeur, faisant l'objet d'un recours en manquement de la Commission européenne contre la Belgique.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

De Raad beschouwt als achterstand het aantal beroepen waarin nog geen arrest is geveld binnen de drie maanden na indiening.
Le Conseil considère comme arriéré le nombre de recours pour lesquels un arrêt n'est pas prononcé dans les trois mois après l'introduction du recours.