Vertaling van "verwijzende rechter weliswaar " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

verwijzende rechter
juridiction de renvoi | tribunal de renvoi

verwijzende rechter
juge de renvoi

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Weliswaar heeft de onmiddellijke inwerkingtreding van de nieuwe wet, in de hypothese die de verwijzende rechter beoogt, tot gevolg dat het hoger beroep niet ontvankelijk is ratione summae, terwijl het dat wel zou zijn geweest indien het vonnis waartegen hoger beroep is ingesteld, was uitgesproken vóór de inwerkingtreding van het nieuwe bedrag van de aanleg.
Certes, l'entrée en vigueur immédiate de la loi nouvelle, dans l'hypothèse visée par le juge a quo, a pour conséquence que l'appel n'est pas recevable ratione summae alors qu'il l'aurait été si le jugement dont appel avait été prononcé avant l'entrée en vigueur du nouveau taux de ressort.

Weliswaar laat de verwijzende rechter na in het dictum van zijn verwijzingsbeslissing de precieze categorieën van gerechtelijke lasthebbers die met de lasthebber ad hoc moeten worden vergeleken, aan te wijzen, toch kan uit de motieven ervan worden afgeleid dat het statuut van de lasthebber ad hoc meer in het bijzonder moet worden vergeleken met het statuut van de voogd ad hoc, van de faillissementscurator of van de schuldbemiddelaar.
S'il est vrai que le juge a quo omet d'indiquer, dans le dispositif de sa décision de renvoi, les catégories précises de mandataires de justice qu'il convient de comparer au mandataire ad hoc, il peut cependant être déduit des motifs de sa décision que le statut du mandataire ad hoc doit être, plus particulièrement, comparé avec le statut du tuteur ad hoc, du curateur de faillite ou du médiateur de dettes.

Weliswaar was in de prejudiciële vraag die door de verwijzende rechter in de zaak nr. 5232 aan het Hof is gesteld, niet specifiek de vergelijking aan de orde tussen de nachtwinkels en de in artikel 16, § 2, c), van de wet van 10 november 2006 bedoelde vestigingseenheden met de verkoop van brandstof en olie voor autovoertuigen als hoofdactiviteit, maar het Hof heeft bij zijn arrest nr. 119/2012 (B.4.1) geoordeeld dat « het grondwettigheidsonderzoek [dient] te worden uitgebreid tot alle uitzonderingen op de verplichte wekelijkse sluitingsdag ».
Il est vrai que la question préjudicielle posée à la Cour par le juge a quo dans l'affaire n° 5232 ne concernait pas spécifiquement la comparaison entre les magasins de nuit et les unités d'établissement visées à l'article 16, § 2, c), de la loi du 10 novembre 2006, ayant pour activité principale la vente de carburant et d'huile pour véhicules automobiles, mais, dans son arrêt n° 119/2012 (B.4.1), la Cour a jugé que « l'examen de constitutionnalité doit être étendu à toutes les exceptions prévues à l'obligation de fermeture hebdomadaire ».

1992, in samenhang gelezen met de artikelen 2, eerste lid, en 84, § 2, van het W.I. G.B., voert, in de interpretatie die de verwijzende rechter aan die bepalingen geeft, een verschil in behandeling in tussen de personen die de belasting op de automatische ontspanningstoestellen verschuldigd zijn naargelang zij die al dan niet vrijwillig hebben betaald : in het eerste geval ontvangt de belastingschuldige, aan wie de administratie weliswaar belastingvignetten bezorgt, daarvan geen enkel document waarin de mogelijkheden van beroep tegen de administratieve beslissing moeten worden aangegeven, zodat de belastingschuldige geen kennis heeft van de regeling inzake het administratief beroep dat voorafgaat aan het gerechtelijk beroep dat tegen die belasting mogelijk is; in het tweede geval heeft de belastingschuldige een aanslagbiljet ontvangen waarop, overeenkomstig artikel 2, 4°, van de wet van 11 april 1994, onder meer de beroepsmogelijkheden vermeld staan die de belastingschuldige kan aanwenden en die, op grond van artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek, moeten worden uitgeoefend vooraleer een beroep voor de justitiële rechter wordt ingesteld.
1992, lu en combinaison avec les articles 2, alinéa 1, et 84, § 2, du C. T.A.I. R., crée, dans l'interprétation de ces dispositions retenue par le juge a quo, une différence de traitement entre redevables de la taxe sur les appareils automatiques de divertissement suivant qu'ils ont ou non volontairement acquitté le paiement de celle-ci : dans le premier cas, le redevable - auquel l'administration adresse certes des vignettes fiscales - ne reçoit de celle-ci aucun document devant indiquer les recours dont la décision administrative peut faire l'objet, de sorte que le redevable n'est pas informé des modalités d'exercice du recours administratif préalable au recours judiciaire ouvert contre cette imposition; dans le second cas, le redevable a reçu un avertissement-extrait de rôle qui, conformément à l'article 2, 4°, de la loi du 11 avril 1994, mentionne notamment les recours qui sont ouverts au redevable et qui, en vertu de l'article 1385undecies du Code judiciaire, doivent être exercés préalablement à l'introduction d'un recours devant le juge judiciaire.

Zo uit de hoedanigheid van de verzoekende partijen voor de verwijzende rechter weliswaar kan worden afgeleid dat « de [enige] categorie van burgers » die door de in het geding zijnde maatregel wordt bedoeld de categorie van de geneesheren is, blijkt daarentegen niet op zekere en voldoende duidelijke wijze met welke categorie of categorieën van personen de geneesheren moeten worden vergeleken.
S'il peut être déduit de la qualité des requérants devant le juge a quo que « la [seule] catégorie de citoyens » frappée par les mesures en cause vise la catégorie des médecins, il n'apparaît pas par contre, de façon certaine et suffisamment précise, à quelle(s) autre(s) catégorie(s) de personnes les médecins doivent être comparés.

De eerste twee arresten kunnen immers weliswaar worden gelezen als een uitnodiging aan de wetgever om de discriminatie die uit een leemte in de wet voortvloeit te herstellen, maar het laatstvermelde arrest - waarin de ongrondwettigheid van een situatie, en niet van een bepaling of van een ontstentenis van bepaling wordt vastgesteld - laat aan de verwijzende rechter de vrijheid om te oordelen of de ongrondwettigheid rechtstreeks de bepalingen raakt waarop de prejudiciële vraag betrekking had, of meer restrictief te oordelen of die ongrondwettigheid het niet-optreden van de wetgever sanctioneert, wat de rechter, in die tweede interpretatie, belet ook maar enig gevolg op de grond van de zaak af te leiden.
En effet, si les deux premiers arrêts peuvent être lus comme une invitation faite au législateur à réparer la discrimination qui résulte d'une lacune de la loi, ce dernier arrêt - qui constate l'inconstitutionnalité d'une situation, et non d'une disposition ou d'une absence de disposition - laisse au juge a quo la liberté d'apprécier si l'inconstitutionnalité frappe directement les dispositions sur lesquelles portait la question préjudicielle, ou d'apprécier plus restrictivement si cette inconstitutionnalité sanctionne l'inaction du législateur, ce qui l'empêche, dans cette seconde interprétation, d'induire la moindre conséquence sur le fond de l'affaire.