Vertaling van "vraag niet uitdrukkelijk " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

afgetrokken worden van de rechters van een land 3 van het Verdrag van 27.9.1968 bepaalt dat de verweerder niet kan worden afgetrokken van de rechters van het land waar hij zijn woonplaats heeft,dan in de gevallen die uitdrukkelijk in het Verdrag zijn genoemd
être soustrait aux juridictions d'un Etat 3 de la Convention du 27.9.1968 prévoit que le défendeur ne peut être soustrait aux juridictions de l'Etat où il a son domicile que dans les cas expressément prévus par la Convention

niet-samenvallende vraag
consommations maximales non foisonnées

de regel loopt niet vooruit op de vraag welke wet van toepassing is op de geschillen
la règle ne préjuge pas la loi applicable aux litiges

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De eerste prejudiciële vraag is als volgt geformuleerd : « Kan artikel 7, § 1, van de ordonnantie van 28 januari 2010 houdende organisatie van de stedelijke herwaardering zo worden geïnterpreteerd dat ' het besluit van de Regering ter goedkeuring van het programma ' geldt als een toestemming om te onteigenen, ook al staat dat besluit de onteigening niet uitdrukkelijk toe, zonder aan de gewestwetgever een bevoegdheid toe te kennen die artikel 38 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse Instellingen en artikel 79 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, in voorkomend geval in samenhang gelezen met artikel 1 van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte, voorbehouden aan de gewestregering ?
La première question préjudicielle est formulée comme suit : « L'article 7, § 1 de l'Ordonnance du 28 janvier 2010 organique de la revitalisation urbaine peut-il être interprété en ce sens que ' l'arrêté du Gouvernement approuvant le programme ' vaut autorisation à exproprier, même si cet arrêté n'autorise pas explicitement l'expropriation, sans donner au législateur régional une compétence que l'article 38 de la loi spéciale du 12 janvier 1989 relative aux institutions bruxelloises et l'article 79 de la loi spéciale de réformes institutionnelles du 8 août 1980 le cas échéant, combiné avec l'article 1 de la loi du 26 juillet 1962 instituant une procédure d'urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique ont réservée au Gouvernement régional ?

Dit initiatief werd, op de uitdrukkelijke vraag van de Gewesten, niet op de agenda van de ICL van 6 juli 2016 geplaatst.
À la demande expresse des Régions, cette initiative n'a pas été inscrite à l'ordre du jour de la CIE du 6 juillet 2016.

7. Dit initiatief werd, op de uitdrukkelijke vraag van de Gewesten, niet op de agenda van de ICL op 6 juli 2016 geplaatst.
7. À la demande expresse des Régions, cette initiative n'a pas été inscrite à l'ordre du jour de la CIE du 6 juillet 2016.

Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van rechter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 23 december 2014 in zake Tonia Tollenaere tegen de nv « AXA Belgium » en de nv « Generali Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 januari 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 3, derde lid, van de wet van 13 januari 2012 tot invoeging van artikel 110/1 in de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst, wat de aanwijzing betreft van een begunstigde in een levensverzekeringsovereenkomst, B.S. 24 februari 2012 (tweede uitgave), p. 12684, al dan niet in samenlezing met de artikelen 2 en 3, tweede lid, van diezelfde wet, artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst (thans artikel 174 van de Nieuwe Verzekeringenwet) en de artikelen 711 en 895 van het Burgerlijk Wetboek, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre deze bepaling, in het bijzonder door de toevoeging van de zinsnede ' bij het verstrijken van die termijn ', een onderscheid in behandeling in het leven roept tussen de testamentaire erfgenamen van verzekeringnemers (van bestaande levensverzekeringsovereenkomsten afgesloten vóór de inwerkingtreding van deze wet) die niet uitdrukkelijk hebben verklaard af te zien van de toepassing van het nieuwe artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst binnen de daartoe bepaalde termijn van twee jaar na de inwerkingtreding van de wet en die nog in leven waren bij het vestrijken van deze termijn, op wie het nieuwe artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst (volgens hetwelk de verzekeringsprestatie, wanneer de wettelijke erfgenamen als begunstigden zijn aangewezen zonder bij name te zijn vernoemd, in principe verschuldigd is aan de nalatenschap van de verzekerin ...
Moerman, E. Derycke et F. Daoût, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le juge A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 23 décembre 2014 en cause de Tonia Tollenaere contre la SA « AXA Belgium » et la SA « Generali Belgium », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 13 janvier 2015, le Tribunal de première instance de Flandre orientale, division Gand, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 3, alinéa 3, de la loi du 13 janvier 2012 insérant un article 110/1 dans la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, pour ce qui concerne la désignation du bénéficiaire d'un contrat d'assurance-vie, M.B. 24 février 2012 (seconde édition), p. 12684, combiné ou non avec les articles 2 et 3, alinéa 2, de la même loi, avec l'article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre (actuellement l'article 174 de la nouvelle loi sur les assurances) et avec les articles 711 et 895 du Code civil, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, dans la mesure où cette disposition, en particulier en raison de l'ajout du membre de phrase ' au terme dudit délai ', crée une différence de traitement entre, d'une part, les héritiers testamentaires des preneurs d'assurance (de contrats d'assurance-vie existants, conclus avant l'entrée en vigueur de ladite loi) qui n'ont pas déclaré explicitement renoncer à l'application du nouvel article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre dans le délai de deux ans prévu à cet effet après l'entrée en vigueur de la loi et qui étaient encore en vie à l'expiration de ce délai, héritiers auxquels s'applique de toute manière le nouvel article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre (aux termes duquel lorsque les héritiers légaux sont désignés comme bénéficiaires sans indication de leurs noms, les prestations d'assurance sont dues, en principe, à la succession du preneur d'assurance et son ...

De genomen maatregelen werden overigens besproken en toegelicht tijdens een bilateraal overleg met de federale ombudsman dat plaatsvond op 4 september 2014. a) Er werden in hoofdzaak drie actiepunten uitgewerkt : i) het aanhouden en het versterken van de maatregelen om het aantal teruggaven dat niet op de aangekondigde vereffeningsdatum kan worden vereffend, maximaal te reduceren ; ii) een reorganisatie van de diensten, waarbij de behandeling van de niet tijdig vereffende teruggaven op één punt wordt geconcentreerd en waardoor de doorlooptijd wordt verminderd en de vereffening vooralsnog maximaal kan worden gerealiseerd binnen de termijnen bepaald bij de artikels 418 en 419 WIB 92 ; iii) de introductie van de notie « uiterste termijn voor vereffening » in de applicatie voor het beheer van de bedoelde teruggaven, waardoor proactief kan worden gewerkt en indien gerechtvaardigd, moratoriumintresten ambtshalve kunnen worden toegekend door de dossierbeheerder. b) Het principe van de ambtshalve toekenning (dit is zonder voorafgaandelijke en uitdrukkelijke vraag van de belastingplichtige) van de moratoriumintresten wordt als dusdanig bevestigd.
Les mesures prises ont d’ailleurs été présentées au médiateur fédéral lors d’un entretien bilatéral qui s’est déroulé en date du 4 septembre 2014. a) Trois points d’actions principaux ont été élaborés : i) le maintien et le renforcement des mesures qui visent à réduire maximalement les remboursements qui ne peuvent pas être liquidés à la date de liquidation initialement annoncée ; ii) une réorganisation des services concernés, avec la centralisation du traitement des remboursements tardifs ce qui permettra de réduire le temps de la rotation et ce qui augmentera davantage le nombre de remboursements liquidés endéans les délais fixés par les articles 418 et 419 CIR 92 ; iii) l’introduction dans l’application ad hoc pour le traitement des remboursements visés, de la notion d’une « date ultime pour la liquidation » permettant une gestion proactive et l’attribution d’office, par le gestionnaire de dossier, d’intérêts moratoires si justifié. b) Le principe de l’attribution d’office d’intérêts moratoires (c'est-à-dire sans demande préalable et explicite par le contribuable) est confirmé.

Alhoewel de prejudiciële vraag niet uitdrukkelijk gewag maakt van de categorieën van personen onder wie een verschil in behandeling zou worden ingesteld, blijkt zowel uit de motivering van het vonnis waarbij de vraag wordt gesteld als uit de formulering van die vraag, dat de verwijzende rechter aan het Hof het verschil in behandeling voorlegt dat voortvloeit uit de toepassing van de onderscheiden verjaringstermijnen van de in het geding zijnde bepaling en van artikel 15 van de voormelde wet van 3 juli 1978.
Bien que la question préjudicielle ne mentionne pas explicitement les catégories de personnes entre lesquelles une différence de traitement serait établie, il apparaît tant de la motivation du jugement par lequel la question est posée que de la formulation de celle-ci que le juge a quo interroge la Cour sur la différence de traitement qui résulte de l'application respective des délais de prescription prévus par la disposition en cause et par l'article 15 de la loi du 3 juillet 1978 précitée.

Alhoewel de prejudiciële vraag niet uitdrukkelijk gewag maakt van artikel 15, eerste lid, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, blijkt zowel uit de feiten in het bodemgeschil, uit de motivering van het verwijzingsvonnis als uit de formulering van de prejudiciële vraag dat de verwijzende rechter aan het Hof het verschil in behandeling voorlegt dat resulteert uit de onderscheiden verjaringstermijnen van artikel 15, eerste lid, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, enerzijds, en van artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering, anderzijds.
Bien que la question préjudicielle ne mentionne pas explicitement l'article 15, alinéa 1, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, il ressort tant des faits de l'instance principale que de la motivation du jugement de renvoi et de la formulation de la question préjudicielle que le juge a quo soumet à la Cour la différence de traitement qui provient des délais de prescription distincts prévus par l'article 15, alinéa 1, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, d'une part, et par l'article 26 du titre préliminaire du Code de procédure pénale, d'autre part.

De eerste prejudiciële vraag gaat ervan uit dat de tekst van artikel 14 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State niet uitdrukkelijk erin voorziet dat de Raad van State bij wege van exceptie kan nagaan of een beslissing van een parlementaire vergadering in overeenstemming is met de hogere rechtsregels en beoogt van het Hof te vernemen of artikel 14, § 1, geïnterpreteerd in die zin dat de Raad van State, niettegenstaande de tekst van het artikel niet uitdrukkelijk erin voorziet, bevoegd is om de reglementaire handelingen van de parlementaire vergaderingen bij wege van exceptie op hun wettigheid te toetsen, in overeenstemming is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het beginsel van de scheiding der machten.
La première question préjudicielle considère que le texte de l'article 14 des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat ne prévoit pas explicitement que le Conseil d'Etat puisse contrôler, par voie d'exception, la conformité d'une décision d'une assemblée parlementaire aux règles de droit supérieures et vise à demander à la Cour si l'article 14, § 1, interprété en ce sens que le Conseil d'Etat, sans que le texte de l'article ne le prévoie expressément, est néanmoins compétent pour contrôler, par voie d'exception, la légalité des actes réglementaires des assemblées parlementaires, est conforme aux articles 10 et 11 de la Constitution combinés avec le principe de la séparation des pouvoirs.

Gelet op het verzoek op spoedbehandeling gemotiveerd door het feit dat in het verleden enige verwarring kon ontstaan omdat er in de rechtspraak uiteenlopende opvattingen bestaan omtrent de vraag of voor de berekening van het vakantiegeld rekening moet worden gehouden met het deel van de bezoldiging dat niet als basis dient voor de berekening van de sociale zekerheidsbijdragen; dat de sociale partners in het interprofessioneel akkoord 2003-2004 overeengekomen zijn hieromtrent ondubbelzinnige rechtszekerheid te garanderen door de opneming van een bepaling in het koninklijk besluit van 30 maart 1967 waardoor uitdrukkelijk bepaald wordt dat die loonbestanddelen niet in aanmerking genomen worden voor het berekenen van het bedrag van het vakantiegeld; dat het in deze context eveneens aangewezen is de stortingen en premies die de werkgever in het voordeel van zijn personeel ten laste neemt terzake van buitenwettelijke voordelen inzake ouderdom of vroegtijdig overlijden of van een aanvullende verzekering voor hospitalisatie, uitdrukkelijk op te nemen in de voordelen die niet als loon worden aangemerkt voor de berekening van de sociale zekerheidsbijdragen;
Vu l'urgence motivée par le fait que dans le passé, il pouvait y avoir quelque confusion parce que la jurisprudence comprenait des interprétations divergentes au sujet de la question de savoir si le calcul du pécule de vacances doit tenir compte de la partie de la rémunération ne servant pas de base au calcul des cotisations de sécurité sociale; que les partenaires sociaux avaient convenu dans l'accord interprofessionnel 2003-2004 de garantir en la matière une sécurité juridique sans équivoque en insérant une disposition dans l'arrêté royal du 30 mars 1967 qui stipule formellement que ces éléments constitutifs du salaire ne sont pas pris en considération pour le calcul du montant du pécule des vacances; que dans ce contexte, il est également recommandé que les versements et primes que l'employeur prend à charge en faveur de son personnel pour les avantages vieillesse ou décès prématuré extralégaux ou pour une assurance hospitalisation complémentaire soient formellement inclus dans les avantages qui ne peuvent être considérés comme du salaire pour le calcul des cotisations de sécurité sociale;

Het Hof van Beroep merkt nog op dat, in tegenstelling tot wat de administratie volhoudt, het arrest nr. 70/97 van het Arbitragehof van 18 november 1997 de prejudiciële vraag niet beantwoordt, nu het Hof uitdrukkelijk aangeeft dat de verwijzende rechter niet de vraag met betrekking tot de retroactiviteit had gesteld.
La Cour d'appel observe encore que, contrairement à ce que soutient l'administration, l'arrêt n° 70/97 de la Cour d'arbitrage du 18 novembre 1997 ne répond pas à la question préjudicielle, dès lors que la Cour a explicitement considéré que le juge a quo n'avait pas soulevé la question de la rétroactivité.