Traduction de «wetboek ervan uitgaat » (Néerlandais → Français) :

5.4. Uit de aan de Raad van State, afdeling Wetgeving, meegedeelde concordantietabel valt af te leiden dat de steller van het ontwerp ervan uitgaat dat, voor de omzetting van de artikelen 39, 41 en 42 van Richtlijn 2013/29/EU, de procedures volstaan die worden geregeld in de artikelen IX. 4 tot IX. 7 van het Wetboek van economisch recht.
5.4. Il se déduit du tableau de concordance transmis au Conseil d'Etat, section de législation, que l'auteur du projet considère que pour la transposition des articles 39, 41 et 42 de la directive 2013/29/UE, les procédures réglées aux articles IX. 4 à IX. 7 du Code de droit économique sont suffisantes.

Sedert de wet van 18 juli 1991 heeft de wetgever evenwel gekozen voor een rekruteringswijze in de magistratuur die ervan uitgaat dat de kandidaten zich onderwerpen aan een vergelijkend examen of een examen op grond waarvan op een objectieve manier kan worden geoordeeld of zij de noodzakelijke maturiteit en bekwaamheid bezitten voor de uitoefening van het ambt van magistraat (artikel 259bis-9, § 1, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek).
Toutefois, depuis la loi du 18 juillet 1991, le législateur a opté pour un mode de recrutement dans la magistrature qui suppose que les candidats se soumettent à un concours ou à un examen qui permette d'évaluer de manière objective s'ils possèdent la maturité et la capacité nécessaires à l'exercice de la fonction de magistrat (article 259bis-9, § 1 , alinéa 2, du Code judiciaire).

De verantwoording van het amendement vermeldt dat de rechtsleer ervan uitgaat dat de inbrengsten noch een schenking noch een inbreng om niet vormen en dat zij daarom onderworpen zijn aan het algemeen vast recht (momenteel 1 000 frank) en niet aan het recht van 1,1 % waarin artikel 140, eerste lid, 3º, van het Wetboek van registratierechten voorziet.
Dans la justification de l'amendement, on peut lire que, selon la doctrine, de tels apports ne constituent ni une dotation ni un apport à titre gratuit et doivent dès lors être soumis au droit fixe général (actuellement 1 000 francs), et non pas au droit de 1,1 % prévu à l'article 140, alinéa premier, 3º, du Code des droits d'enregistrement.

Bestaat er evenwel twijfel over de interpretatie van artikel 5 omdat men ervan uitgaat dat het een limitatieve lijst bevat, dan kan de bescherming van de journalisten het best worden gewaarborgd via een wijziging van dit artikel door erin te bepalen dat de bescherming elke handeling van opsporing of onderzoek belet waarin het Wetboek van strafvordering voorziet.
Si on a un doute quant à l'interprétation de l'article 5 parce que l'on considère que la liste qui y figure est limitative, la meilleure solution pour garantir la protection des journalistes consiste à modifier cet article en y précisant que la protection empêche toutes les mesures d'instruction et d'information prévues dans le Code d'instruction criminelle.

« Is artikel 7, § 1, 2°, c), van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, dat voorziet in het belasten van de inkomsten uit onroerende goederen op basis van, in principe, het totale bedrag van de huurprijs en de huurvoordelen (met andere woorden van de werkelijke huurinkomsten) wanneer het verhuurde goed (geheel of gedeeltelijk) wordt gebruikt voor het uitoefenen van de beroepsactiviteit van de huurder, al dan niet bestaanbaar met de beginselen die zijn vastgelegd bij de artikelen 11 en 172 van de Grondwet wanneer men ervan uitgaat dat het op identieke wijze moet worden toegepast op, enerzijds, de eigenaar die zijn goed verhuurt en ervan op de hoogte is dat zijn huurder het geheel of gedeeltelijk zal gebruiken of zal kunnen gebruiken voor het uitoefenen van zijn beroepsactiviteit en, anderzijds, de eigenaar die zijn goed verhuurt maar daarbij verbiedt het te gebruiken voor het uitoefenen van welke beroepsactiviteit ook, of die zijn goed verhuurt zonder te weten dat er een activiteit (die bovendien strafbaar is) zou kunnen worden uitgeoefend door zijn huurder ?
« L'article 7, § 1, 2°, c) du Code des impôts sur les revenus 1992 qui prévoit la taxation des revenus des biens immobiliers sur la base, en principe, du montant total du loyer et des avantages locatifs (en d'autres termes, des revenus locatifs réels) lorsque le bien donné en location est affecté (en tout ou en partie) à l'exercice de l'activité professionnelle du locataire est-il ou non conforme aux principes consacrés par les articles 11 et 172 de la Constitution si l'on considère qu'il doit s'appliquer de manière identique d'une part au propriétaire qui donne en location son bien en parfaite connaissance du fait que son locataire l'affectera ou pourra l'affecter en tout ou en partie à l'exercice de son activité professionnelle et d'autre part au propriétaire qui donne son bien en location en interdisant son affectation à l'exercice d'une activité professionnelle quelconque ou qui donne son bien en location dans l'ignorance qu'une activité (de surcroît délictueuse) pourrait y être exercée par son locataire ?

« Is artikel 7, § 1, 2°, c), van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, dat voorziet in het belasten van de inkomsten uit onroerende goederen op basis van, in principe, het totale bedrag van de huurprijs en de huurvoordelen (met andere woorden van de werkelijke huurinkomsten) wanneer het verhuurde goed (geheel of gedeeltelijk) wordt gebruikt voor het uitoefenen van de beroepsactiviteit van de huurder, al dan niet bestaanbaar met de beginselen die zijn vastgelegd bij de artikelen 11 en 172 van de Grondwet wanneer men ervan uitgaat dat het op identieke wijze moet worden toegepast op, enerzijds, de eigenaar die zijn goed verhuurt en ervan op de hoogte is dat zijn huurder het geheel of gedeeltelijk zal gebruiken of zal kunnen gebruiken voor het uitoefenen van zijn beroepsactiviteit en, anderzijds, de eigenaar die zijn goed verhuurt maar daarbij verbiedt het te gebruiken voor het uitoefenen van welke beroepsactiviteit ook, of die zijn goed verhuurt zonder te weten dat er een activiteit (die bovendien strafbaar is) zou kunnen worden uitgeoefend door zijn huurder ?
« L'article 7, § 1, 2°, c), du Code des impôts sur les revenus 1992 qui prévoit la taxation des revenus des biens immobiliers sur la base, en principe, du montant total du loyer et des avantages locatifs (en d'autres termes, des revenus locatifs réels) lorsque le bien donné en location est affecté (en tout ou en partie) à l'exercice de l'activité professionnelle du locataire est-il ou non conforme aux principes consacrés par les articles 11 et 172 de la Constitution si l'on considère qu'il doit s'appliquer de manière identique d'une part au propriétaire qui donne en location son bien en parfaite connaissance du fait que son locataire l'affectera ou pourra l'affecter en tout ou en partie à l'exercice de son activité professionnelle et d'autre part au propriétaire qui donne son bien en location en interdisant son affectation à l'exercice d'une activité professionnelle quelconque ou qui donne son bien en location dans l'ignorance qu'une activité (de surcroît délictueuse) pourrait y être exercée par son locataire ?

Deze bepaling kan worden aanvaard als men ervan uitgaat dat ze gewoon een verduidelijking is van artikel 55, § 2, van de wet van 2 augustus 2002 houdende wijziging van het Wetboek van Vennootschappen, alsook van de wet van 2 maart 1989 op de openbaarmaking van belangrijke deelnemingen in ter beurze genoteerde vennootschappen en tot reglementering van de openbare overnameaanbiedingen, die het volgende bepaalt : " Artikel 4 van deze wet is van toepassing op de prestaties en situaties die zijn ontstaan na de inwerkingtreding ervan" .
Si l'on considère que cette disposition ne fait que préciser l'article 55, § 2, de la loi du 2 août 2002 modifiant le Code des sociétés et la loi du 2 mars 1989 relative à la publicité des participations importantes dans les sociétés cotées en bourse et réglementant les offres publiques d'acquisition, qui dispose que " L'article 4 de la présente loi s'applique aux prestations et situations nées après son entrée en vigueur" , elle peut être admise.

Vermits artikel 322 van het Burgerlijk Wetboek ervan uitgaat dat dat recht van de vader voor een andere waarde moet wijken, namelijk het recht van het kind om geen afstamming opgelegd te krijgen waarmee het niet akkoord gaat of dat indruist tegen zijn belang ingeval het nog niet de leeftijd heeft om zijn mening te kennen te geven, a fortiori wanneer het betrokken kind een vader heeft, moet men zijn instemming vragen of rekening houden met zijn belang bij de vaststelling van een andere afstamming.
Puisque l'article 322 du Code civil considère que ce droit du père doit céder devant une autre valeur, à savoir le droit de l'enfant de ne pas se voir infliger une filiation avec laquelle il n'est pas d'accord ou qui s'oppose à son intérêt au cas où il n'a pas encore l'âge de donner son opinion, a fortiori, lorsque l'enfant concerné a un père, doit-on lui demander son accord ou prendre en considération son intérêt à l'établissement d'une autre filiation.