Vertaling van "wordt opgedoekt moest men eind " (Nederlands → Frans) :

Tenslotte was de rapporteur van de Senaat van oordeel dat, als men dan toch absoluut wilde spreken over die onderwerpen, die weliswaar belangrijk zijn maar niet op de agenda van de I. G.C. staan men zich niet kon beperken tot het vestigen van de aandacht op ideeën van zeer uiteenlopende aard zonder een standpunt in te nemen. Men moest er volgens hem dan maar een grondig debat aan wijden ten einde bepaalde items op te nemen in het goedgekeurde tekstdeel, zodat de rest kon worden geschrapt.
Enfin, si on voulait absolument parler de tous ces sujets importants mais étrangers à l'ordre du jour de la C.I. G., on ne pouvait pas, de l'avis du rapporteur du Sénat, se contenter d'attirer l'attention sur des idées d'origines très diverses sans, strictement parlant, prendre position; on devait plutôt en faire l'objet d'un débat approfondi afin d'en reprendre certaines dans la partie votée du texte et supprimer le reste.

De heer Quaden heeft einde 2008 gezegd dat men een bepaald begrotingstekort moest accepteren.
M. Quaden a dit lui-même, fin 2008, qu'il fallait accepter un certain déficit budgétaire.

Omdat het federale ministerie van Landbouw vanaf 1 januari 2002 volgens datzelfde akkoord wordt opgedoekt, moest men eind vorig jaar de klus nog klaren.
Étant donné que ce même accord prévoyait la suppression du ministre fédéral de l'Agriculture à partir du 1 janvier 2002, tout devait être réglé avant la fin de l'année dernière.

Mijnheer de Voorzitter, acht jaar geleden verdedigde een toen nog jonge afgevaardigde hier in deze zaal het advies over het Verdrag van Amsterdam, dat volgens hem - zoals wij overigens al wisten - weliswaar niet perfect was, maar uiteindelijk slechts als een tussenstadium moest worden beschouwd. Net zoals hij toen deed, wil ik hier vandaag verwijzen naar Miguel de Cervantes, die aan het einde van zijn dagen, teleurgesteld in het leven, opmerkte dat een mens op bepaalde momenten moet kiezen om of weg of herberg te zijn.
Monsieur le Président, il y a huit ans, dans cette même Assemblée, un jeune député défendait l’idée du traité d’Amsterdam en disant que s’il n’était pas parfait - ce que nous savions -, il n’était pas non plus l’objectif final. Il citait, comme je vais le faire aujourd’hui, un Miguel de Cervantes désenchanté à la fin de sa vie, qui disait qu’il y avait des circonstances où il fallait choisir entre être un chemin ou une auberge.