Traduction de «zelf schuldeiser zijnde » (Néerlandais → Français) :

Artikel 1251 BW voorziet: "Indeplaatsstelling geschiedt van rechtswege: 1° ten voordele van hem die, zelf schuldeiser zijnde, een andere schuldeiser betaalt, die voorrang boven hem heeft uit hoofde van zijn voorrechten of hypotheken; 2° ten voordele van de verkrijger van een onroerend goed, die de prijs van het verkregen goed besteedt tot betaling van de schuldeisers ten behoeve van wie dat goed met hypotheek was bezwaard; 3° ten voordele van hem die, met andere of voor anderen tot betaling van een schuld gehouden zijnde, er belang bij had deze te voldoen; 4° ten voordele van de erfgenaam onder voorrecht van boedelbeschrijving, die met zijn eigen penningen de schulden van de nalatenschap betaald heeft".
L'article 1251 du Code civil comprend les dispositions suivantes: "La subrogation a lieu de plein droit: 1° Au profit de celui qui, étant lui-même créancier, paye un autre créancier qui lui est préférable à raison de ses privilèges ou hypothèques; 2° Au profit de l'acquéreur d'un immeuble, qui emploie le prix de son acquisition au payement des créanciers auxquels cet héritage était hypothéqué; 3° Au profit de celui qui, étant tenu avec d'autres ou pour d'autres au payement de la dette, avait intérêt de l'acquitter; 4° Au profit de l'héritier bénéficiaire qui a payé de ses deniers les dettes de la succession".

1° Ten voordele van hem die, zelf schuldeiser zijnde, een andere schuldeiser betaalt, die voorrang boven hem heeft uit hoofde van zijn voorrechten of hypotheken;
1° Au profit de celui qui, étant lui-même créancier, paye un autre créancier qui lui est préférable à raison de ses privilèges ou hypothèques;

De prejudiciële vraag heeft betrekking op het verschil in behandeling dat de in het geding zijnde bepaling, geïnterpreteerd zoals in B.3.1, zou instellen tussen de RSZ en de andere schuldeisers van een schuldenaar die de opschorting geniet die is toegekend in het kader van een procedure van gerechtelijke reorganisatie, doordat de Rijksdienst, via het voormelde artikel 30bis, over een waarborg zou beschikken die niet zou worden toegekend aan de andere schuldeisers, zelfs niet aan de buitengewone schuldeisers.
La question préjudicielle porte sur la distinction que ferait la disposition en cause, interprétée comme il est dit en B.3.1, entre l'ONSS et les autres créanciers du débiteur bénéficiant du sursis accordé dans le cadre de la procédure de réorganisation judiciaire en ce que l'Office disposerait, par le biais de l'article 30bis précité, d'une garantie qui ne serait pas accordée aux autres créanciers, même extraordinaires.

De procedure van collectieve schuldenregeling strekt immers ertoe « de financiële toestand van de schuldenaar te herstellen, met name hem in staat te stellen in de mate van het mogelijke zijn schulden te betalen en tegelijkertijd te waarborgen dat hij zelf en zijn gezin een menswaardig leven kunnen leiden » (artikel 1675/3, derde lid, van het Gerechtelijk Wetboek), maar in tegenstelling tot de in de in het geding zijnde wet bedoelde maatregelen strekt zij niet ertoe de activiteit van de onderneming in moeilijkheden zoveel mogelijk te behouden, in het belang van de ondernemer maar ook in het belang van zijn schuldeisers.
En effet, la procédure en règlement collectif de dettes a pour objet de « rétablir la situation financière du débiteur, en lui permettant notamment dans la mesure du possible de payer ses dettes et en lui garantissant simultanément ainsi qu'à sa famille, qu'ils pourront mener une vie conforme à la dignité humaine » (article 1675/3, alinéa 3, du Code judiciaire), mais elle ne vise pas, contrairement aux mesures prévues par la loi en cause, à maintenir, autant que possible, l'activité de l'entreprise en difficulté dans l'intérêt de l'entrepreneur mais également de ses créanciers.

De bewering van de appellanten voor de verwijzende rechter volgens welke het in het geding zijnde onderscheid minder ernstige gevolgen zou hebben voor de bevoorrechte schuldeisers (zoals de fiscale en sociale administratie) of voor de schuldeisers met de hoedanigheid van handelaar (die via fiscale aftrek de negatieve gevolgen van een verklaring van verschoonbaarheid kunnen temperen) dan voor schuldeisers die persoonlijk de gevolgen dragen van het doel van de wetgever, is niet irrelevant doordat zij uitgaat van de algemene idee dat de nadelen van het systeem in bepaalde gevallen voelbaarder zijn dan in andere gevallen; de wetgever kon ervan echter uitgaan dat, indien hij op grond van die idee verschillen in de wet zelf of een machtiging voor de rechter om de schuldeisers verschillend te behandelen zou invoeren, er een risico van willekeur zou ontstaan dat even ernstig zou zijn als het euvel dat hij zou trachten te verhelpen.
Quant à l'affirmation des appelantes devant le juge a quo selon laquelle la distinction en cause aurait des effets moins graves vis-à-vis des créanciers privilégiés (tels que les administrations fiscales et sociales) ou des créanciers ayant la qualité de commerçant (qui pourraient amortir le poids des effets négatifs d'une déclaration d'excusabilité par le biais de déductions fiscales) que vis-à-vis de créanciers supportant individuellement les conséquences de l'objectif poursuivi par le législateur, elle n'est pas dépourvue de pertinence en ce qu'elle procède de l'idée générale que les inconvénients du système sont plus sensibles dans certains cas que dans les autres, mais le législateur a pu considérer que s'il fondait sur cette idée des distinctions précisées dans la loi même ou une habilitation du juge à traiter différemment les créanciers, il créerait un risque d'arbitraire aussi grave que le mal auquel il tenterait de remédier.