Nevertheless, experiences, such as the Portuguese one, of awarding minimum incomes without any truly effective monitoring, but with an enormous number of people who are registered as benefit claimants who could and should work, but neither work nor try to, constitute a perversion of the logic that should be contemplated. That is why I abstained: because of the fact that the described aspects of proper monitoring of the system call it into question, both financially and morally.
Uit de ervaringen in landen als Portugal blijkt echter dat het verstrekken van een minimuminkomen zonder enige vorm van doeltreffend toezicht leidt tot een absurde situatie. Er zijn enorm veel personen geregistreerd als uitkeringsgerechtigd die zouden kunnen werken, en dat zouden moeten doen, maar die thuis zitten, en geen werk zoeken. Het systeem kent, zoals gezegd, geen goed toezicht, het is zowel financieel als moreel dubieus, en daarom heb ik me van stemming onthouden.