We will only claim victory when the massacres and acts of terror are completely eradicated, because every one of them brings pain to the entire nation, such as the car bomb set off by the FARC in the Club El Nogal, exactly a year ago, killing 33 and injuring 173; or the rural worker from La Unión Peneya, who was burnt alive by terrorist guerrillas because he refused to abandon his home and swell the numbers of displaced people; or the peasant woman from Tibú, who lost her leg as a result of a mine while she was out walking with her five-year-old daughter.
Wij zullen pas victorie roepen als alle bloedbaden en terreurdaden voorgoed tot het verleden behoren, want elke moord dompelt de gehele natie in diepe rouw. Denkt u maar aan de autobom die de FARC nu net een jaar geleden hebben laten ontploffen in de club El Nogal en de 33 doden en 173 gewonden die daarbij gevallen zijn; of aan de boer van La Unión Peneya, die levend verbrand werd door terroristische guerrillastrijders omdat hij weigerde zijn woning te verlaten en zich samen met de andere ontheemden te verplaatsen; of de plattelandsvrouw uit Tibú die tijdens een wandeling met haar vijfjarige dochtertje op een mijn trapte en een been verloor.