Jacques Chirac, who can wax so lyrical about tolerance in his own country, evidently did not have the time to read the reports of the various human rights organisations, which, year in and year out, detail the Chinese offences: censorship, arbitrary arrests, overcrowded prisons, re-education camps and the absence of free expression of opinion.
Jacques Chirac, die in eigen land zo lyrisch kan pleiten voor meer verdraagzaamheid, had ongetwijfeld ook geen tijd om de rapporten van de verschillende mensenrechtenorganisaties te lezen waarin elk jaar opnieuw de censuur, de willekeurige arrestaties, de overvolle gevangenissen, de heropvoedingskampen en het gebrek aan vrije meningsuiting worden aangeklaagd.
