Dryland farming techniques are of particular importance and include minimum tilling, which can halt the rise of capillary water, crop rotation practised with a view to soil improvement and/or to combating plant diseases, the use of genotypes better suited to the local environment and not solely geared to meeting commercial requirements, and methods for controlling evapotranspiration (which can result in the loss of large volumes of soil water) involving the systematic use of improvement techniques (soil structure optimisation) or vegetation.
Bijzonder belangrijk zijn de dry-farmingtechnieken, zoals minimale bewerking van het bodemoppervlak waardoor de capillaire opstijging van water kan worden onderbroken, wisselbouw met als doel bodemverbetering en/of bestrijding van plantenziekten, het kiezen van genotypen die beter zijn aangepast aan het teeltmilieu en niet enkel beantwoorden aan commerciële vereisten, methoden voor het beheersen van verdampingstranspiratie – waardoor vaak aanzienlijke hoeveelheden water uit de bodem verdwijnen en verloren gaan – via het systematische gebruik van bodemverbeteraars (optimalisering van de bodemstructuur) of door middel van een plantendek.
