Vertaling van "lowe-bickel syndrome " (Engels → Nederlands) :

Lowe-Bickel syndrome
Lowe-syndroom

Fanconi-Bickel syndrome
glycogeenstapelingsziekte type XI

Cystinosis Cystinuria Fanconi(-de Toni)(-Debré) syndrome Hartnup's disease Lowe's syndrome
cystinestapelingsziekte (N29.8) | cystinose | cystinurie | syndroom van Fanconi(-de Toni)(-Debré) | syndroom van Lowe | ziekte van Hartnup

Glaucoma in:amyloidosis (E85.-+) | Lowe's syndrome (E72.0+)
glaucoom bij | amyloïdose (E85.-) | glaucoom bij | syndroom van Lowe (E72.0)

Lowe syndrome | oculo-cerebro-renal syndrome
oculocerebrorenaal syndroom | syndroom van Lowe

A rare chromosomal anomaly syndrome with a highly variable phenotype. Principle characteristics are intellectual disability, growth and developmental delay, facial dysmorphism (including microphthalmia, deep-set eyes, low-set, malformed ears, bulbous
mozaïektrisomie 9

Definition: An ill-defined disorder of uncertain nosological validity. The category is designed to include a group of children with severe mental retardation (IQ below 35) who show major problems in hyperactivity and in attention, as well as stereotyped behaviours. They tend not to benefit from stimulant drugs (unlike those with an IQ in the normal range) and may exhibit a severe dysphoric reaction (sometimes with psychomotor retardation) when given stimulants. In adolescence, the overactivity tends to be replaced by underactivity (a pattern that is not usual in hyperkinetic children with normal intelligence). This syndrome is also often associated with a variety of developmental delays, either specific or global. The extent to which the behavioural pattern is a function of low IQ or of organic brain damage is not known.
Omschrijving: Dit is een slecht omschreven stoornis waarvan de nosologische validiteit niet vaststaat. De categorie is bedoeld om de verschijnselen in onder te brengen van een groep kinderen met ernstige zwakzinnigheid (IQ onder 34) wier problemen vooral te maken hebben met hyperactiviteit en met aandacht, evenals met stereotiep gedrag. Ze verbeteren meestal niet onder medicatie met stimulerende middelen (anders dan kinderen met een normaal IQ) en kunnen op die middelen een ernstig dysfore reactie vertonen (soms met psychomotore vertraging); in deze groep neigt de hyperactiviteit tijdens de adolescentie plaats te maken voor hypoactiviteit (een patroon dat niet gebruikelijk is bij hyperkinetische kinderen met normale intelligentie). Dit syndroom gaat ook vaak samen met verschillende specifieke- of globale vertragingen van de ontwikkeling. De mate waarin het gedragspatroon een functie is van het lage IQ dan wel van organisch hersenletsel is niet bekend.