Consequently, limiting the scope of ‘denied boarding’ exclusively to cases of overbooking would have the practical effect of substantially reducing the protection afforded to passengers, by denying them all protection, even if they find themselves in a situation for which, as in the case of overbooking, they are not responsible. That would be contrary the aim of the legislature.
Derhalve zou een beperking van het begrip „instapweigering” tot gevallen van overboeking in de praktijk de aan passagiers geboden bescherming aanzienlijk verminderen, doordat zij elke vorm van bescherming zouden verliezen, ook al bevinden zij zich in een niet aan hen te wijten situatie zoals overboeking – wat zou indruisen tegen het doel van de wetgever.