All honest Italians recognise that in Italy, there are newspapers, ra
dio stations and TV channels that operate freely; that many of those newspapers have an editorial policy that is opposed to that of the Italian Prime Minister; that if there is a lack of pluralism it is within the only – and I stress the only, ladies and gentlemen – trade union recognised by Italian journalists, which is shamelessly biased towards the left; and that programme makers, commentators and comedians whose views conflict with those of the Italian Prime
Minister can easily find jobs and ...[+++]work within state-run television channels or within television channels owned by the Italian Prime Minister, without their freedom being threatened.Alle eerlijke Italianen weten dat er in Italië kranten, radiostations
en televisiezenders zijn die hun functie in alle vrijheid vervullen, dat veel dagbladen een ideologie volgen die tegen Berlusconi is gericht, dat als er ergens een gebrek aan pluralisme zou bestaan, dat juist in de enige – dames en heren, ik zeg nadrukkelijk: de enige – erkende Italiaanse journalistenvakbond is, die een schaamteloze linkse oriëntatie er op na houdt, en dat programmamakers, commentatoren en komieken die tegen de premier gekant zijn, gemakkelijk een baan kunnen vinden in de openbare televisieomroepen of in de televisiezenders van de Italiaanse premier ze
...[+++]lf, zonder dat zij in hun vrijheid worden bedreigd.