Traduction de «associé à des doses faibles hebdomadaires » (Français → Néerlandais) :

Le Neoral-Sandimmun peut également être associé à des doses faibles hebdomadaires de méthotrexate chez les patients qui répondent insuffisamment au méthotrexate seul : la dose initiale de Neoral-Sandimmun sera de 2,5 mg/kg/jour, en deux prises, avec la possibilité d'être augmentée si la tolérance le permet.
Neoral-Sandimmun kan worden gecombineerd met lage dosissen corticosteroïden en/of nietsteroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen. Neoral-Sandimmun kan eveneens worden gecombineerd met lage wekelijkse doses van methotrexaat bij patiënten die onvoldoende reageren op methotrexaat alleen: de aanvangsdosis van Neoral-Sandimmun bedraagt 2,5 mg/kg/dag in twee innamen en kan, indien de tolerantie dit toelaat, desgevallend worden verhoogd.

On ne peut pas prévoir les concentrations attendues de ciclosporine, de tacrolimus ou de sirolimus lors de leur coadministration avec le tipranavir, associé au ritonavir à faible dose, en raison de l’effet antagoniste du tipranavir, associé au ritonavir à faible dose, sur le CYP 3A et la Pgp.
Spiegels van cyclosporine, tacrolimus of sirolimus kunnen niet worden voorspeld bij gelijktijdige toediening met tipranavir, gecombineerd met laag gedoseerd ritonavir, door het tegengestelde effect van tipranavir, gecombineerd met laag gedoseerd ritonavir, op CYP3A en Pgp.

L’association d’une dose faible d’un bêtabloquant et d’une dose faible d’un diurétique, comme c’est le cas dans Atenolol Chlortalidone Sandoz 50/12,5, s’avère particulièrement importante pour les patients âgés car les doses habituelles des substances actives sont trop élevées chez ces patients.
De combinatie van een lage dosis van een bètablokker en een lage dosis van een diureticum zoals in Atenolol Chlortalidone Sandoz 50/12,5, is bijzonder belangrijk voor oudere patiënten, bij wie de gebruikelijke doseringen van de ingrediënten te hoog zijn.

Le tableau ci-dessous indique la dose de PREZISTA et de ritonavir à utiliser chez les enfants et adolescents en fonction du poids. La dose recommandée de PREZISTA associé au ritonavir à faible dose ne doit pas dépasser la dose recommandée chez l’adulte (600/100 mg deux fois par jour).
De aanbevolen dosis PREZISTA samen met een lage dosis ritonavir mag de aanbevolen dosis voor volwassenen (600/100 mg tweemaal daags) niet overschrijden.

Ainsi, le tipranavir à une dose thérapeutique associé au ritonavir à faible dose n’a pas prolongé l’intervalle QTc, mais pourrait prolonger l’intervalle QTc à une dose supra-thérapeutique.
Tipranavir verlengt het QTc-interval dus niet bij therapeutische doses met laag gedoseerd ritonavir, maar kan dit wel doen bij supra-therapeutische doses.

Population pédiatrique à partir de l’âge de 6 ans jusqu’à < 18 ans DELPHI est un essai en ouvert de phase II évaluant la pharmacocinétique, la tolérance, la sécurité d’emploi et l’efficacité de PREZISTA associé au ritonavir à faible dose chez 80 enfants et adolescents âgés de 6 à 17 ans et pesant au moins 20 kg, infectés par le VIH-1 et pré-traités par des ARV. Ces patients ont reçu PREZISTA/ritonavir en association avec d’autres médicaments antirétroviraux (voir rubrique 4.2 pour les recommandations posologiques en fonction du poids).
Pediatrische patiënten vanaf de leeftijd van 6 jaar tot < 18 jaar DELPHI is een open-label, Fase II-studie waarin de farmacokinetiek, de veiligheid, de tolerantie en de werkzaamheid van PREZISTA samen met een lage dosis ritonavir werden onderzocht bij 80 ARTvoorbehandelde, hiv-1-geïnfecteerde pediatrische patiënten van 6 tot 17 jaar met een lichaamsgewicht van ten minste 20 kg. Deze patiënten kregen PREZISTA/ritonavir toegediend in combinatie met andere antiretrovirale middelen (zie rubriek 4.2 voor aanbevelingen voor de dosering gebaseerd op het lichaamsgewicht).

Les associations estroprogestatives contenant 50 μg d’éthinylestradiol (les contraceptifs dits de première génération) ont un risque plus élevé d’effets indésirables (surtout des effets indésirables cardio-vasculaires et des maladies thromboemboliques veineuses) que les associations estroprogestatives contenant de faibles doses d’estrogènes (< 50 μg d’éthinylestradiol), quel que soit le type de progestatif.
Oestroprogestagene associaties met 50 μg ethinylestradiol (de zogenaamde eerstegeneratie-anticonceptiva) hebben een groter risico van ongewenste effecten (vooral cardiovasculaire ongewenste effecten en veneuze trombo-embolische aandoeningen) dan de oestroprogestagene associaties met lage doses oestrogeen (< 50 μg ethinylestradiol), onafhankelijk van het type progestageen.

L’administration concomittante avec le tipranavir associé au ritonavir à faible dose peut entraîner une augmentation du risque d’effets indésirables cardiovasculaires associés au salmétérol, y compris un allongement de l’intervalle QT, des palpitations et une tachycardie sinusale.
Geïnhaleerde bèta-agonisten Salmeterol Gelijktijdige toediening van tipranavir en laag gedoseerd ritonavir kan leiden tot een verhoogd risico op cardiovasculaire bijwerkingen als gevolg van salmeterol, waaronder QTverlenging, palpitaties en sinustachycardie.

L’administration de digoxine à faibles doses, d’un diurétique de l’anse à doses élevées, ou d’une association d’un diurétique de l’anse et d’un thiazide peut également être envisagée.
Toediening van digoxine in lage dosis, van hoge doses van een lisdiureticum, of van de combinatie van een lisdiureticum en een thiazide, kan eveneens overwogen worden.

Chez les patients porteurs d’une prothèse biologique, un traitement anticoagulant oral (INR entre 2,0 et 3,0) est généralement recommandé pendant les 3 premiers mois suivant l’implantation, suivi ensuite d’un traitement par de faibles doses d’acide acétylsalicylique; les anticoagulants oraux seront toutefois poursuivis indéfiniment en présence de facteurs de risque associés (antécédents de thrombo-embolie, thrombus dans l’oreillette gauche, dilatation de l’oreillette gauche, insuffisance cardiaque, fibrillation auriculaire).
Bij patiënten met een biologische klepprothese wordt een behandeling met orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) gewoonlijk aanbevolen gedurende de eerste drie maanden na de implantatie, gevolgd door een behandeling met acetylsalicylzuur in lage dosis; bij bestaan van geassocieerde risicofactoren (trombo-embolische antecedenten, trombus in de linkervoorkamer, dilatatie van de linkervoorkamer, hartfalen, voorkamerfibrillatie) dient de behandeling met orale anticoagulantia levenslang te worden voortgezet.