Vertaling van "baseline in bpi scores " (Frans → Nederlands) :

Figure 1. Mean changes from baseline in BPI scores.
Figuur 1. Gemiddelde verandering van de BPI-score ten opzichte van de beginwaarde.

Le traitement par l’adéfovir dipivoxil a conduit à une amélioration de la fibrose hépatique à la semaine 96 par rapport à la baseline en utilisantle score Ishak (variation médiane : Δ = -1).
Indien geanalyseerd met behulp van de Ishak-score resulteerde de behandeling met adefovirdipivoxil in verbetering van de leverfibrose vanaf de beginperiode tot aan 96 weken therapie (mediane wijziging: ∆= -1).

Un patient répondant au soulagement de la douleur était défini comme un patient ayant ressenti une diminution d’au moins 30% par rapport à la valeur initiale du score de la pire douleur sur l'échelle BPI-SF, au cours des dernières 24 heures sans augmentation du score d’utilisation des antalgiques, observée lors de deux évaluations consécutives, à quatre semaines d'intervalle.
Een responder voor pijnverlichting was gedefinieerd als een patiënt die op twee achtereenvolgende evaluaties, met minstens 4 weken ertussen, over de laatste 24 uur in de ergste pijnintensiteitsscore op de BPI-SF een afname van minstens 30% ten opzichte van baseline ervoer, zonder hogere score van het analgeticagebruik.

Un score ne dépassant pas 0-1 sur l’échelle BPI-SF (Brief Pain Inventory-Short Form) au cours des dernières 24 heures était considéré comme asymptomatique, et un score de 2-3 était considéré comme peu symptomatique.
Een score van 0-1 op de Brief Pain Inventory-Short Form (BPI-SF) als ergste pijn tijdens de laatste 24 uur werd als asymptomatisch beschouwd, en een score van 2-3 werd beschouwd als licht symptomatisch.

Un avantage statistiquement significatif a été observé pour le vandétanib pour le critère secondaire du délai d'aggravation des douleurs (critère composite utilisant le score de douleur maximale selon le BPI et le recours aux analgésiques opiacés rapportés par les patients) (vandétanib 49%, placebo 57% HR 0,61, IC 97,5% : 0,43-0,87 ; p< 0,006 : 8 vs 3 mois).
Er werd een statistisch significant voordeel waargenomen voor vandetanib voor het secundaire eindpunt van tijd tot verslechtering van de pijn (afgeleid als een samengesteld eindpunt waarbij gebruik wordt gemaakt van de ergste pijnscore van BPI en door de patiënt gemeld gebruik van opioïde pijnstillers) (vandetanib 49%, placebo 57% HR 0,61, CI 97,5%: 0,43-0,87, p < 0,006: 8 vs. 3 maanden).

Dans le groupe acide zolédronique, une amélioration statistiquement significative du score de douleur (utilisation de la « Brief Pain Inventory » (BPI)) a été observée à 4 semaines et à tous les moments ultérieurs de l’étude, en comparaison au placebo (figure 1).
In de met zoledroninezuur behandelde groep werd een statistisch significante verbetering in pijnscores (door gebruik te maken van de “Brief Pain Inventory”, BPI) waargenomen na 4 weken en bij ieder volgend tijdstip gedurende de studie, wanneer dit met placebo werd vergeleken (Afbeelding 1).

Figure 1 : Variations moyennes du score de douleur BPI par rapport à l’état initial.
Afbeelding 1: Gemiddelde veranderingen in BPI scores vs. de uitgangswaarde.

Le critère primaire d’efficacité était un score polyvalent à deux composantes basé sur la somme des rangs des variations observées entre la baseline et la fin de l’étude dans la distance parcourue à pied pendant six minutes (test de marche de 6 minutes, également connu sous le nom de 6MWT) comme mesure de l’endurance et dans le pourcentage (%) de la capacité vitale forcée (CVF) prédite comme mesure de la fonction pulmonaire.
Het primaire werkzaamheidseindpunt was een uit twee onderdelen samengestelde score gebaseerd op de som van de positie van de verandering vanaf de uitgangssituatie tot aan het eind van het onderzoek in de afstand die gedurende zes minuten kan worden gewandeld (6 minuten wandeltest of 6MWT) als maat voor uithoudingsvermogen, en een percentage voorspelde geforceerde vitale capaciteit (FVC) als maat voor de longfunctie.

Entre l’évolution (entre la mesure baseline dans le cadre du programme de rééducation de bilan et les mesures d’effet à la fin de la rééducation) sur l’échelle ‘perception générale de la santé’ du SF-36 et l’évolution de la prise d’oxygène maximale des patients qui ont effectué l’épreuve d’effort à chaque fois au maximum, il existe en effet une corrélation de -0,04 (ce qui indique qu'il n'y a pas de lien entre les deux scores).
Tussen de evolutie (tussen de baseline meting in het kader van het bilanrevalidatieprogramma en de effectmetingen op het einde van de revalidatie) op de schaal ‘algemene gezondheidsbeleving’ van de SF-36 en de evolutie van de maximale zuurstofopname van patiënten die de inspanningsproef telkens maximaal hebben uitgevoerd bestaat er namelijk een correlatie van -0,04 (wat er op wijst dat er geen verband is tussen beide scores).

L'analyse de variance ANOVA des scores indique que, en fonction des patients, aussi bien au terme de la rééducation (à chaque fois : p< 0,001; α=0,05) que six mois après (fatigue subjective : p< 0,001 ; vitalité : p=0,001) il y a une amélioration statistiquement significative de leur fatigue par comparaison à la mesure baseline dans le cadre du programme de rééducation de bilan.
Uit de ANOVA-variantieanalyse van de scores blijkt dat er, volgens de patiënten, zowel op het einde van de revalidatie (telkens: p< 0,001; α=0,05) als zes maanden nadien (subjectieve moeheid: p< 0,001; vitaliteit: p=0,001) een statistisch significante verbetering is van hun vermoeidheid in vergelijking tot de baseline meting in het kader van het bilanrevalidatieprogramma.