Vertaling van "canimorsus " (Frans → Nederlands) :

chien, et P. multocida, chez le chat; viennent ensuite les streptocoques, les staphylocoques, moraxella, neisseria et Capnocytophaga canimorsus (C. canimorsus).
en P. multocida, bij katten; verder ook streptokokken, stafylokokken, moraxella, neisseriae en Capnocytophaga canimorsus (C. canimorsus).

Bactéries aérobies: les plus fréquentes sont Pasteurella canis (P. canis), chez le chien, et P. multocida, chez le chat; viennent ensuite les streptocoques, les staphylocoques, moraxella, neisseria et Capnocytophaga canimorsus (C. canimorsus).
Aërobe bacteriën: meest frequent Pasteurella canis (P. canis), bij honden, en P. multocida, bij katten; verder ook streptokokken, stafylokokken, moraxella, neisseriae en Capnocytophaga canimorsus (C. canimorsus).

L’infection d’une plaie par C. canimorsus peut donner lieu à des complications locales graves, et comporte aussi un risque important de septicémie fulminante, avec coagulation intravasculaire disséminée (CIVD) et défaillance multi-organique (« multi-organ failure » ou MOF) [n.d.l.r.: surtout chez les patients immunodéprimés, en particulier les patients avec une splénectomie anatomique ou fonctionnelle].
Wondinfectie met C. canimorsus kan tot ernstige lokale problemen leiden, en geeft ook een belangrijk risico van fulminant verlopende sepsis, met diffuse intravasale stolling (DIS) en “multi-organ failure” (MOF) [n.v.d.r.: vooral bij immuungedeprimeerde patiënten, in het bijzonder patiënten met functionele of anatomische asplenie].

La mortalité par septicémie à C. canimorsus s’élève à 30%, malgré le traitement.
De mortaliteit bij sepsis door C. canimorsus bedraagt 30 procent, ondanks behandeling.

- Certains plaident en faveur d’une antibiothérapie prophylactique plus systématique après une morsure d’animal, considérant le risque d’infection potentiellement grave par C. canimorsus.
- Sommigen pleiten voor een meer systematisch profylactisch gebruik van antibiotica na een dierenbeet gezien het risico van mogelijk ernstige verlopende infectie met C. canimorsus.

Pletschette et al (1992) et Weinberg (1999) mettent en garde contre une susceptibilité accrue aux infections à Capnocytophaga canimorsus chez des sujets présentant une surcharge en fer après une morsure de chien.
Pletschette et al (1992) en Weinberg (1999) waarschuwen ook voor een grotere vatbaarheid voor infecties met Capnocytophaga canimorsus bij personen met ijzeroverbelasting na hondebijt.

L’infection d’une plaie par C. canimorsus peut donner lieu à des complications locales graves, et comporte aussi un risque important de septicémie fulminante, avec coagulation intravasculaire disséminée (CIVD) et défaillance multi-organique (" multi-organ failure " ou MOF) [n.d.l.r.: surtout chez les patients immunodéprimés, en particulier les patients avec une splénectomie anatomique ou fonctionnelle].
Wondinfectie met C. canimorsus kan tot ernstige lokale problemen leiden, en geeft ook een belangrijk risico van fulminant verlopende sepsis, met diffuse intravasale stolling (DIS) en " multi-organ failure" (MOF) [n.v.d.r.: vooral bij immuungedeprimeerde patiënten, in het bijzonder patiënten met functionele of anatomische asplenie].

Le temps d’incubation d’une infection par C. canimorsus varie de 2 jours à 4 semaines.
De incubatietijd van infectie met C. canimorsus varieert van 2 dagen tot 4 weken.