Vertaling van "celles de l'asc augmentaient " (Frans → Nederlands) :

Insuffisance hépatique Après l'administration de pantoprazole à des patients atteints d'insuffisance hépatique (classes A, B et C de Child-Pugh), les valeurs de demi-vie passaient entre 3 et 7 h et celles de l'ASC augmentaient d’un facteur 3 à 6, tandis que la C max ne croissait que légèrement, d’un facteur de 1,3 par comparaison avec les sujets en bonne santé.
Leverinsufficiëntie Na toediening van pantoprazol bij patiënten met leverinsufficiëntie (klassen A, B en C volgens Child) zijn de halfwaardetijden verlengd tot tussen 3 en 7 uur en de AUC-waarden 3 tot 6 keer groter, terwijl de C max slechts 1,3 hoger is in vergelijking met gezonde patiënten.

La Cmax, la Cmin et l’ASC augmentaient de respectivement 31, 182 et 77 % en cas d'administration concomitante de ritonavir.
Bij gelijktijdige toediening van ritonavir steeg de Cmax van clarithromycine met 31%, de Cmin steeg met 182% en de AUC steeg met 77%.

Les C max et ASC augmentaient de façon proportionnelle pour des doses variant de 0,0625 à 0,75 mg/kg pour la voie intraveineuse et pour des doses variant de 0,033 à 4,0 mg/kg pour la voie orale.
C max en AUC namen proportioneel toe met de dosering over het bereik: intraveneus 0,0625-0,75 mg/kg en oraal 0,033-4,0 mg/kg.

En cas d’administration répétée, les concentrations plasmatiques maximales et l’ASC augmentaient d’environ 50 % et 70 % respectivement, chez les patients ayant une insuffisance rénale légère à modérée par rapport à ceux ayant une fonction rénale normale.
Bij patiënten met milde tot matige nierinsufficiëntie was, vergeleken met patiënten met een normale nierfunctie, na herhaald toedienen de maximale plasmaconcentratie en AUC van candesartan verhoogd met respectievelijk ongeveer 50% en 70%.

Lors d’une étude comparant la pharmacocinétique du létrozole après l’administration orale d’une dose unique chez huit sujets masculins ayant une cirrhose hépatique et une insuffisance hépatique sévère (score C de Child-Pugh) à celle observée chez des volontaires sains (N=8), l’ASC et le t 1/2 augmentaient de respectivement 95 et 187 %.
In een studie waarbij na een enkelvoudige orale dosis de farmacokinetiek van letrozol vergeleken werd enerzijds bij 8 mannelijke patiënten met levercirrose en een ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh score C) en anderzijds bij gezonde vrijwilligers (N=8), namen de AUC en de t 1/2 toe met respectievelijk 95 en 187%.

Lors d’une étude comparant la pharmacocinétique du létrozole après l’administration orale d’une dose unique à 8 patients de sexe masculin ayant une cirrhose hépatique et une insuffisance hépatique sévère (score C de Child-Pugh) avec celle observée chez des volontaires sains (N=8), l’ASC et le t 1/2 augmentaient de respectivement 95% et 187 %.
In een studie waar farmacokinetische gegevens werden vergeleken van letrozol na eenmalige orale toediening bij enerzijds 8 mannen met levercirrose en ernstige leverinsufficiëntie (Child-Pugh score C) en anderzijds gezonde vrijwilligers (N=8), stegen de AUC en de t 1/2 respectievelijk met 95% en 187%.

Au-delà de 400 mg administrés deux fois par jour, les C max et ASC moyennes du sorafénib n’augmentaient pas proportionnellement à la dose.
De gemiddelde C max en AUC namen in verhouding minder toe boven doses van 400 mg tweemaal daags.

Chez les personnes atteintes d’insuffisance rénale légère à modérée, la Cmax et l’ASC du candésartan augmentaient respectivement d’environ 50 % et 70 % en cas d'administration répétée, mais sans que la demi-vie terminale ne s’altère, par comparaison avec des sujets dont la fonction rénale était normale.
Bij patiënten met een lichte tot matige nierinsufficiëntie namen bij herhaalde toediening de Cmax en de AUC van candesartan toe met resp. ongeveer 50% en 70 %, maar de terminale t½ was niet veranderd in vergelijking met patiënten met een normale nierfunctie.

Pour les patients ayant une insuffisance hépatique sévère, une réduction de la dose de temsirolimus à 10 mg est recommandée afin d'obtenir des concentrations plasmatiques de temsirolimus et sirolimus (ASC som moyenne d’environ 6510 ng·h/ml ; n=7) se rapprochant de celles obtenues après une dose de 25 mg (ASC som moyenne d’environ 6580 ng·h/ml ; n=6) chez les patients ayant une fonction hépatique normale (voir rubriques 4.2 et 4.4).
Bij patiënten met ernstige leverinsufficiëntie wordt een verlaging van de temsirolimus-dosis tot 10 mg aangeraden om blootstelling van temsirolimus plus sirolimus in het bloed te krijgen (gemiddelde AUC sum ongeveer 6510 ng·h/ml; n=7) die de niveaus benadert van patiënten met een normale leverfunctie na een 25 mg dosis (gemiddelde AUC sum ongeveer 6580 ng·h/ml; n=6) (zie rubrieken 4.2 en 4.4). De AUC sum van temsirolimus en sirolimus op dag 8 bij patiënten met milde en matige leverinsufficiëntie die 25 mg temsirolimus kregen was vergelijkbaar met de AUC sum waargenomen bij patiënten zonder leverinsufficiëntie die 75 mg kregen (gemiddelde AUC sum mild: ongeveer 9770 ng·h/ml, n=13; matig: ongeveer 12380 ng·h/ml, n=6; normaal: ongeveer 10580 ng·h/ml, n=4).

A l’opposé, l’exposition au sirolimus a été proportionnellement diminuée chez les patients pédiatriques, si bien que l’exposition nette, telle que mesurée par la somme des ASC de temsirolimus et sirolimus (ASC total ), était comparable à celle observée chez l’adulte.
Daarentegen was de blootstelling aan sirolimus evenredig verlaagd bij pediatrische patiënten zodat de totale blootstelling gemeten als de som van de AUC van temsirolimus en sirolimus (AUC som ) vergelijkbaar was met die bij volwassenen.