Que ce soit dans le champ du « normal » ou du « pathologique », cette clinique centrée sur la singularité du sujet tente de prendre en compte, aussi bien dans le travail thérapeutique que d
ans l’évaluation de celui-ci, non seulement les symptômes, mais a
ussi le contexte de leur survenue et leurs divers déterminants psychiques : l’histoire du sujet, la façon dont il s’inscrit dans le lien social, ses relations familiales et/ou conjugales, les questions qui se posent à lui concernant la sexualité, l’amour et la mort, et les difficultés
...[+++]inhérentes au fait même d’exister.
Zowel op het « normale » als op het « pathologische » gebied tracht deze op de uniciteit van de patiënt gerichte kliniek, zowel bij het therapeutische werk zelf als bij de evaluatie ervan, niet alleen rekening te houden met de symptomen, maar ook met de context waarin deze zijn verschenen en de verschillende psychische determinanten ervan: de levensweg van de patiënt, de manier waarop deze sociale banden legt, zijn familiale en/of echtelijke relaties, de vragen die hij zich stelt over seksualiteit, liefde en de dood, de moeilijkheden die met het bestaan zelf gepaard gaan.