Les orateurs étaient censés concevoir leur exposé selon un schéma prédéterminé: (1) esquisse de la structure globale des soins de santé dans leur pays; (2) description de systèmes spécifiques de soins en faveur de personnes à besoins particuliers et une réflexion critique à ce propos; (3) illustration concrète de sa mise en œuvre.
Aan de sprekers werd de opdracht gegeven om hun uiteenzetting op te bouwen volgens een vooropgesteld stramien: (1) schets van globale structuur van gezondheidszorg in hun land; (2) beschrijving van specifieke systemen voor zorgverlening aan personen met bijzondere noden en een kritische reflectie hierover; (3) concrete illustratie van de implementatie ervan.
