Vertaling van "co-infection vhc vih chez les patients ayant une co-infection " (Frans → Nederlands) :

Patients ayant une co-infection VHC/VIH : Chez les patients ayant une co-infection VHC/VIH et recevant la ribavirine en association avec le peginterféron alpha-2b, les autres effets indésirables (non rapportés chez les patients mono-infectés) rapportés au cours des études avec une fréquence > 5 % étaient : candidose orale (14 %), lipodystrophie acquise (13 %), diminution des taux de lymphocytes CD4 (8 %), diminution de l’appétit (8 %), augmentation des taux de gamma-glutamyltransférase (9 %), douleurs dorsales (5 %), augmentation des taux sanguins d’amylase (6 %), augmentation des taux sanguins d’acide lactique (5 %), hépatite cytolytique (6 %), augmentation des taux de lipase (6 %) et douleur dans les membres (6 %).
Andere bijwerkingen die in de studies werden gerapporteerd met een frequentie > 5% bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie die ribavirine kregen in combinatie met peginterferon alfa-2b (en die niet werden gerapporteerd bij patiënten met een mono-infectie), waren: orale candidiasis (14%), verworven lipodystrofie (13%), daling van het aantal CD4-lymfocyten (8%), minder eetlust (8%), verhoogde gammaglutamyltransferase (9%), rugpijn (5%), verhoogde bloedamylasen (6%), verhoogde bloedspiegel van melkzuur (5%), cytolytische hepatitis (6%), stijging van lipase (6%) en pijn in een lidmaat (6%).

Durée du traitement – patients ayant une co-infection VHC/VIH Pour les patients ayant une co-infection VHC/VIH, la durée recommandée du traitement par ribavirine en fonction du poids (voir Tableau 1) est de 48 semaines, indépendamment du génotype.
Duur van de behandeling - patiënten met een HCV-hiv-co-infectie De aanbevolen duur van de behandeling met ribavirine in een dosering die gebaseerd is op het lichaamsgewicht (zie tabel 1), bij patiënten die een HCV-hiv-co-infectie vertonen, is 48 weken, ongeacht het genotype.

Tableau 10 Réponse virologique prolongée en fonction du génotype après une thérapie combinée par ribavirine et peginterféron alpha-2b chez des patients ayant une co-infection VHC/VIH Étude 1 1 Étude 2 2
Tabel 10 Aanhoudende virologische respons volgens het genotype na ribavirine in combinatie met peginterferon alfa-2b bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie Studie 1 1 Studie 2 2

Anomalies hématologiques chez les patients ayant une co-infection VHC-VIH : Les patients ayant une co-infection VHC-VIH et recevant un traitement par peginterféron alpha-2b/ribavirine et une HAART peuvent présenter un risque accru de développer des anomalies hématologiques (telles qu’une neutropénie, une thrombocytopénie et une anémie) par rapport aux patients mono-infectés par le VHC. Même s’il est possible de prendre en charge la majorité de ces patients par une réduction de la dose, entreprendre une surveillance étroite des paramètres hématologiques dans cette population de patients (voir rubrique 4.2 et sous « Tests biologiques » et rubrique 4.8).
Hematologische afwijkingen bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie: Patiënten met een HCV-hiv-co-infectie die worden behandeld met peginterferon alfa- 2b/ribavirine en HAART, kunnen een hoger risico lopen om hematologische afwijkingen te ontwikkelen (zoals neutropenie, trombocytopenie en anemie) dan patiënten die alleen geïnfecteerd zijn met het HCV. Hoewel bij de meesten een verlaging van de dosering volstond, moeten de hematologische parameters bij die patiënten zorgvuldig worden gevolgd (zie rubriek 4.2 en verder “Laboratoriumtests” en rubriek 4.8).

Paramètres biologiques chez les patients ayant une co-infection VHC/VIH : Même si les toxicités hématologiques de type neutropénie, thrombopénie et anémie survenaient plus fréquemment chez les patients ayant une co-infection VHC/VIH, il était possible de prendre en charge la majorité de ces toxicités par une modification de la dose et elles ne nécessitaient que rarement un arrêt prématuré du traitement (voir rubrique 4.4).
Laboratoriumwaarden bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie: Hoewel hematologische toxiciteit (neutropenie, trombocytopenie en anemie) vaker voorkwam bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie, konden de meeste afwijkingen worden opgevangen door de dosering te veranderen en moest de behandeling zelden voortijdig worden stopgezet (zie rubriek 4.4).

Anomalies hématologiques chez les patients co-infectés VHC-VIH : Les patients co-infectés VHC-VIH recevant un traitement par peginterféron alfa-2b/ribavirine et HAART peuvent présenter un risque augmenté de développer des anomalies hématologiques (comme une neutropénie, thrombocytopénie et anémie) par rapport aux patients mono-infectés par le VHC. Bien que la majorité d’entre eux puisse être contrôlée par des réductions de dose, un suivi attentif des
Hematologische afwijkingen bij patiënten die gelijktijdig met HCV/HIV besmet zijn: Patiënten die gelijktijdig met HCV/HIV besmet zijn, en die met peginterferon-alfa-2b/ribavirine behandeld worden, en HAART krijgen, kunnen een verhoogd risico lopen om hematologische afwijkingen (als neutropenie, trombocytopenie en anemie) te ontwikkelen in vergelijking met patiënten die alleen met HCV besmet zijn.

Décompensation hépatique chez les patients ayant une co-infection VHC-VIH et une cirrhose avancée : Les patients co-infectés ayant une cirrhose avancée et recevant une thérapie antirétrovirale hautement active (HAART) peuvent présenter un risque accru de décompensation hépatique et de décès.
Leverdecompensatie bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie met gevorderde cirrose: Patiënten met een co-infectie met gevorderde cirrose die een zeer actieve antiretrovirale behandeling (HAART) krijgen, kunnen een hoger risico lopen op leverdecompensatie en overlijden.