Traduction de «des anticorps anti-golimumab » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Anticorps anti-D [Rh] Incompatibilité Rh (avec anasarque fœto-placentaire)
anti-D [Rh] antilichamen | resusantagonisme (met hydrops foetalis)

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

La présence d’anticorps anti-golimumab peut augmenter le risque de réactions au site d’injection, cependant, le faible nombre de patients positifs aux anticorps anti-golimumab limite la capacité à tirer des conclusions définitives concernant la relation entre les anticorps anti-golimumab et l’efficacité clinique ou la tolérance (voir rubrique 4.4).
De aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab kan de kans op reacties op de injectieplaats verhogen (zie rubriek 4.4). Het kleine aantal patiënten dat positief is wat betreft antilichamen tegen golimumab, beperkt de mogelijkheid om definitieve conclusies te trekken met betrekking tot het verband tussen de aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab en de klinische werkzaamheid of veiligheid.

Immunogénicité Au cours des études de phase III sur la PR, le RP et la SA jusqu’à la semaine 52, les anticorps anti-golimumab ont été détectés chez 5 % (105/2 115) des patients traités par golimumab et, pour ceux testés, presque tous les anticorps étaient neutralisants in vitro.
Immunogeniciteit: Bij de fase III-RA, PsA en AS-onderzoeken werden tot en met week 52 bij 5 % (105/2115) van de met golimumab behandelde patiënten antilichamen tegen golimumab aangetoond. Wanneer in vitro testen uitgevoerd werden, waren vrijwel alle antilichamen neutraliserend.

Il résulte de l’association du MTX au traitement une proportion moindre de patients présentant des anticorps anti-golimumab par rapport aux patients recevant du golimumab sans MTX (environ 3 % [41/1 262] versus 8 % [64/853], respectivement).
Bij combinatie met MTX was het aantal patiënten dat antilichamen tegen golimumab vormde lager dan bij patiënten die golimumab zonder MTX kregen (ongeveer 3 % [41/1262] versus 8 % [64/853] respectievelijk).

Les patients ayant développé des anticorps anti-golimumab présentaient généralement de faibles concentrations sériques résiduelles stables de golimumab (voir rubrique 5.1).
Patiënten die antilichamen tegen golimumab ontwikkelden hadden doorgaans lage steady-state dal serumconcentraties van golimumab (zie rubriek 5.1).

La présence d’anticorps anti-golimumab peut augmenter le risque de réactions au site d’injection.
De aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab kan de kans op reacties op de injectieplaats verhogen.

Auto-anticorps Lors des études de phase III sur la PR, le RP et la SA au cours d’une année de suivi, 4,0 % des patients traités par golimumab et 2,6 % des patients du groupe contrôle ont développé des anticorps anti-nucléaires (à des titres de 1/160 ou supérieurs).
Auto-immuunantilichamen Bij fase III-onderzoeken bij RA, PsA en AS werd tot en met een follow-upperiode van 1 jaar bij 4,0 % van de met golimumab behandelde patiënten en bij 2,6 % van de controlepatiënten voor het eerst een positieve ANA-test gevonden (met een titer van 1:160 of hoger).

v) La production d'anticorps anti-HPA est rarement à l’origine d'un état réfractaire. Les anticorps anti-HPA sont très rarement retrouvés dans le sérum sans présence concomitante d'anticorps anti-HLA, tandis que 6 à 25% des sérums contenant des anticorps anti-HLA peuvent également présenter des anticorps anti-HPA, mais leur rôle dans les états réfractaires reste encore à examiner. w) Il n'a pu être démontré que les transfusions prophylactiques de plaquettes noncompatibles ne produisant pas un CCI satisfaisant post-transfusionnel sont bénéfiques pour les patients allo-immunisés.
De anti-HPA antistoffen worden zelden in het serum teruggevonden zonder gelijktijdige aanwezigheid van anti-HLA antilichamen, terwijl 6 tot 25% van de sera die anti-HLA antilichamen bevatten, ook anti-HPA antilichamen kunnen vertonen, maar de rol die ze spelen in het veroorzaken van refractairiteit dient verder onderzocht te worden. w) Er kon niet worden aangetoond dat de profylactische toediening van incompatibele

Il peut s’agir soit d’anticorps anti-neutrophiles (anticorps anti-HNA) soit d’anticorps anti-HLA de classe I, qui en se fixant sur les polynucléaires entraînent l’activation du complément, ou d’anticorps anti-HLA de classe II. Ultérieurement cinq mécanismes activateurs des polynucléaires autres que les autoanticorps ont été mis en évidence (Renaudier et al., 2009):
Het kan gaan hetzij over anti-neutrofielen antistoffen (anti-HNA-antistoffen), hetzij over anti-HLA klasse I, die bij fixatie op de polynucleairen complementactivatie veroorzaken, of anti-HLA klasse II antistoffen. Naast de autoantistoffen zijn uiteindelijk vijf activatiemechanismen voor polynucleairen geïdentificeerd (Renaudier et al., 2009):

La transmission passive d’anticorps anti-érythrocytaires, tels que les anticorps anti-A, anti-B ou anti-D, peut interférer avec certains tests sérologiques portant sur les anticorps globulaires, par exemple le test direct à l’antiglobuline (DAT, test direct de Coombs).
Passieve overdracht van antistoffen tegen erytrocytenantigenen, zoals A, B of D, kan interfereren met bepaalde serologische tests voor alloantistoffen tegen erytrocyten, zoals de directe antiglobulinetest (DAT, directe Coombs-test).

Du point de vue des spécificités des anticorps, la recherche des anticorps anti-HLA de classe I et de classe II ainsi qu’anti-HNA a révélé, chez 5.532 donneuses ayant eu une ou plusieurs grossesses, la présence d’anticorps anti-leucocytes chez 8,9 % avec 63 % HLA de classe I, 19 % HLA de classe II, 19 % HLA de classe I et de classe II, et 5 % anti-HNA (Reil et al., 2008).
Wat de specificiteit van de antistoffen betreft, heeft het opsporen van anti-HLA klasse I en II antistoffen, alsook anti-HNA antistoffen bij 5.532 vrouwelijke donoren die een of meerdere zwangerschappen doormaakten, de aanwezigheid aangetoond van antileukocyten antistoffen bij 8,9 % met 63 % anti-HLA klasse I, 19 % anti-HLA klasse II, 19 % anti-HLA klasse I en II en 5 % anti-HNA (Reil et al., 2008).