Traduction de «des métaboliseurs lents peuvent » (Français → Néerlandais) :

Pour le CYP2D6 par exemple, on peut distinguer trois phénotypes dans la population: les métaboliseurs ultra-rapides («ultrarapid metabolizers», avec plusieurs copies du gène normal), les métaboliseurs rapides («rapid metabolizers», avec le gène normal) et les métaboliseurs lents («poor metabolizers», avec un gène inactif ou absent).
Voor CYP2D6 bijvoorbeeld kunnen drie fenotypes in de populatie onderscheiden worden: de “ultrasnelle metaboliseerders” (“ultrarapid metabolizers”, met meerdere kopieën van het normale gen), de “snelle metaboliseerders” (“rapid metabolizers”, met het normale gen) en de “trage metaboliseerders” (“poor metabolizers”, met een inactief gen of zonder het gen).

Effet renforcé chez les métaboliseurs lents (par ex. risque accru d’effets indésirables hématologiques).
Versterkt effect bij trage metaboliseerders (b.v. hoger risico van hematologische ongewenste effecten).

Effet renforcé chez les métaboliseurs lents (par ex. risque accru de neuropathie périphérique).
Versterkt effect bij trage acetyleerders (b.v. hoger risico van perifere neuropathie).

La prévalence des métaboliseurs lents dans la population blanche est de 5 à 10% pour le CYP2D6, de 0,2 à 1% pour le CYP2C9, et de 2 à 4% pour le CYP2C19.
De prevalentie van trage metaboliseerders bij de blanke populatie bedraagt voor CYP2D6: 5 tot 10%, voor CYP2C9: 0,2 tot 1%, en voor CYP2C19: 2 tot 4%.

NB : Les métaboliseurs lents ne possèdent pas de CYP2D6 (7% des Caucasiens)
Tolterodine (ER en IR) vs. solifenacine en fesoterodine.

Ces associations doivent être évitées chez les métaboliseurs lents avérés du CYP2C9 (voir rubriques 4.2 et 5.2).
Dergelijke combinaties dienen te worden vermeden bij bekende langzame CYP2C9-metaboliseerders (zie rubrieken 4.2 en 5.2).

Chez les sujets qui sont métaboliseurs lents du CYP2C9 et qui présentent une exposition systémique accrue au célécoxib, un traitement concomitant par des inhibiteurs du CYP2C9 (par exemple le fluconazole, l’amiodarone) pourrait entraîner des augmentations consécutives de l’exposition au célécoxib.
Effecten van andere geneesmiddelen op celecoxib Bij personen die langzame CYP2C9-metaboliseerders zijn en die een verhoogde systemische blootstelling aan celecoxib vertonen, zou gelijktijdige behandeling met CYP2C9-remmers (bijv. fluconazol, amiodaron) kunnen resulteren in verdere verhoging van de blootstelling aan celecoxib.

Autres Les patients connus pour être des métaboliseurs lents du CYP2C9 doivent être traités avec précaution (voir rubrique 5.2).
Overige Patiënten waarvan bekend is dat het langzame CYP2C9-metaboliseerders zijn, dienen met voorzichtigheid te worden behandeld (zie rubriek 5.2).

Différentes causes peuvent expliquer l’échec thérapeutique: résistance des poux au produit, usage d’un produit qui n’est pas suffisamment efficace, application incorrecte du produit, usage incorrect du peigne à lentes ou à poux, ou usage d’un peigne inadapté.
Falen van de behandeling heeft meerdere oorzaken: resistentie van de luis aan het product, het gebruik van een product dat onvoldoende werkzaam is, het niet correct toepassen van het product, het niet correct gebruiken van de neten- of luizenkam, of het gebruik van een slechte kam.

De nombreux mécanismes physiopathologiques (transit lent, dyssynergie recto-anale …), seuls ou intriqués, peuvent causer une constipation fonctionnelle chronique.
Meerdere fysiopathologische mechanismen (trage transit, recto-anale dyssynergie …), afzonderlijk of meerdere tegelijk, kunnen een chronische functionele obstipatie veroorzaken.