Vertaling van "diagnostic ne laisse " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Cette catégorie doit être utilisée quand le sujet présente à la fois des symptômes anxieux et des symptômes dépressifs, sans prédominance nette des uns ou des autres et sans que l'intensité des uns ou des autres soit suffisante pour justifier un diagnostic séparé. Quand des symptômes anxieux et dépressifs sont présents simultanément avec une intensité suffisante pour justifier des diagnostics séparés, les deux diagnostics doivent être notés et on ne fait pas un diagnostic de trouble anxieux et dépressif mixte. | Dépression anxieuse (légère ou non persistante)
angstdepressie (licht of niet aanhoudend)

Définition: Troubles caractérisés par un ensemble de conduites dyssociales, agressives ou provocatrices, répétitives et persistantes, dans lesquelles sont bafouées les règles sociales correspondant à l'âge de l'enfant. Ces troubles dépassent ainsi largement le cadre des mauvaises blagues ou mauvais tours des enfants et les attitudes habituelles de rébellion de l'adolescent. Ils impliquent, par ailleurs, la notion d'un mode de fonctionnement persistant (pendant au moins six mois). Les caractéristiques d'un trouble des conduites peuvent être symptomatiques d'une autre affection psychiatrique; dans cette éventualité, ce dernier diagnostic doit être codé. Le diagnostic repose sur la présence de conduites du type suivant: manifestations excessives de bagarres et de tyrannie, cruauté envers des personnes ou des animaux, destruction des biens d'autrui, conduites incendiaires, vols, mensonges répétés, école buissonnière et fugues, crises de colère et désobéissance anormalement fréquentes et graves. La présence de manifestations nettes de l'un des groupes de conduites précédents est suffisante pour le diagnostic, alors que la survenue d'actes dyssociaux isolés ne l'est pas.
Omschrijving: Gedragsstoornissen worden gekenmerkt door een zich herhalend en aanhoudend patroon van dissociaal, agressief of uitdagend gedrag. Zulk gedrag dient wel een belangrijke schending te zijn van wat voor de leeftijd nog maatschappelijk toelaatbaar wordt geacht; het dient dus ernstiger te zijn dan gewoon kattenkwaad bij kinderen of opstandigheid bij jeugdigen en dient duurzaam te zijn (zes maanden of langer). Kenmerken van een gedragsstoornis kunnen ook symptomatisch zijn voor andere psychiatrische toestanden, in welke gevallen aan de onderliggende diagnose de voorkeur gegeven dient te worden. | Voorbeelden van gedrag waarop de diagnose is gebaseerd zijn een buitensporige mate van vechten en intimideren; wreedheid tegenover andere mensen of dieren; ernstige vernielzucht; brandstichting; stelen; veelvuldig liegen; spijbelen van school en weglopen van huis; ongewoon frequente en heftige woedeaanvallen en ongehoorzaamheid. Elk van deze gedragingen, indien in opvallende mate aanwezig, is voldoende voor de diagnose, maar geïsoleerde dissociale daden zijn dat niet.

Définition: Cette catégorie concerne des troubles de la personnalité, souvent gênants, mais ne présentant pas les caractéristiques symptomatiques spécifiques de l'un quelconque des troubles décrits en F60.-. De ce fait, le diagnostic de ces troubles soulève souvent des difficultés. Exemples: modifications gênantes de la personnalité, non classables en F60.- ou F62.-, et considérées comme accessoires comparativement à un diagnostic principal de trouble affectif ou anxieux concomitant | troubles mixtes de la personnalité avec présence de caractéristiques appartenant à plusieurs des troubles décrits en F60.-, mais sans prédominance d'un groupe déterminé de symptômes permettant de faire un diagnostic plus spécifique
Omschrijving: Deze categorie is bedoeld voor persoonlijkheidsstoornissen die dikwijls problemen veroorzaken, maar niet het specifieke symptomenpatroon laten zien dat de stoornissen kenmerkt die zijn beschreven onder F60.-. Dientengevolge zijn ze vaak lastiger te diagnosticeren dan de stoornissen uit F60.-. | Voorbeelden zijn onder meer | gemengde persoonlijkheidsstoornissen met kenmerken van verscheidene van de stoornissen uit F60.-, maar zonder een op de voorgrond staand symptomencomplex dat een specifiekere diagnose toelaat | Voorbeelden zijn onder meer | storende persoonlijkheidsveranderingen, niet geclassificeerd onder F60.- of F62.- en beschouwd als secundair aan een hoofddiagnose van een tevens bestaande affectieve of angststoornis.

corps étranger laissé dans le corps pendant le retrait du cathéter
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens verwijdering van katheter

corps étranger laissé dans le corps pendant le retrait du cathéter ou de l'emballage
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens verwijdering van katheter of verpakking

corps étranger laissé dans le corps pendant l'aspiration de fluide ou de tissu, une ponction et un cathétérisme
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens aspiratie van vloeistof of weefsel, prik en katheterisatie

corps étranger laissé dans le corps pendant une dialyse rénale
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens nierdialyse

corps étranger laissé dans le corps pendant une infusion ou une transfusion
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens infusie of transfusie

corps étranger laissé dans le corps pendant une injection ou un vaccin
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens injectie of vaccinatie

corps étranger laissé dans le corps pendant une ponction lombaire
vreemd voorwerp achtergebleven in lichaam tijdens lumbaalpunctie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Le diagnostic ne laisse aucun doute, cependant il est moins certain que cela puisse seulement être imputé à l’absorption de coca-cola et/ou de fanta.
Over de diagnose kan weinig discussie bestaan, of de bewering dat dit alleen maar te wijten kan zijn aan het drinken van Coca-Cola en/of fanta juist is lijkt heel wat minder zeker.

Enfin, plus préoccupant, malgré l’insistance des experts sur l’importance d’un dépistage précoce de la maladie et d’une prise en charge rapide, l’âge moyen du début du traitement a augmenté d’un an entre 2006 et 2012 : 79 ans à domicile, 84 ans en institution (ce qui laisse supposer un diagnostic tardif).
Ten slotte nog een zorgwekkende vaststelling: hoewel deskundigen wijzen op het belang van een vroegtijdige opsporing en een snelle aanpak van de ziekte, blijkt de gemiddelde leeftijd bij het begin van de behandeling gestegen te zijn met 1 jaar tussen 2006 en 2012: 79 jaar bij thuiswonende patiënten, 84 jaar in een instelling (wat lijkt te wijzen op een laattijdige diagnose).