Vertaling van "diminution doit aussi " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Dans de nombreux cas, une perturbation du sommeil est l'un des symptômes d'un autre trouble mental ou physique. Savoir si, chez un patient donné, un trouble du sommeil est une perturbation indépendante ou simplement l'une des manifestations d'un autre trouble classé, soit dans ce chapitre, soit dans d'autres chapitres, doit être précisé sur la base des éléments cliniques et de l'évolution, aussi bien qu'à partir de considérations et de priorités thérapeutiques au moment de la consultation. En règle générale, ce code doit être utilisé conjointement à d'autres diagnostics pertinents décrivant la psychopathologie et la physiopathologie impliquées dans un cas donné, quand la perturbation du sommeil est une des plaintes prépondérantes et quand elle est ressentie comme une affection en elle-même. Cette catégorie comprend uniquement les troubles du sommeil qui sont imputables à des facteurs émotionnels. Il ne comprend pas les troubles du sommeil imputables à des troubles somatiques identifiables classés ailleurs.
Omschrijving: In veel gevallen is een ontregeling van de slaap een van de symptomen van een andere stoornis, hetzij psychisch, hetzij lichamelijk. Of een slaapstoornis bij een bepaalde patiënt een op zichzelf staande aandoening is of alleen maar een van de kenmerken van een andere stoornis die elders in dit hoofdstuk of in andere hoofdstukken is geclassificeerd, dient uitgemaakt te worden aan de hand van haar klinische presentatie en verloop en van de therapeutische overwegingen en prioriteiten ten tijde van het consult. Indien de slaapstoornis een van de belangrijkste klachten is en wordt gezien als een op zichzelf staande aandoening, dient over het algemeen deze code te worden gebruikt samen met andere ter zake dienende diagnosen die de psychopathologie en pathofysiologie beschrijven die in een bepaald geval een rol spelen. Deze afdeling omvat slechts die slaapstoornissen waarin emotionele oorzaken gehouden worden voor de primaire factor en die niet het gevolg zijn van aanwijsbare lichamelijke stoornissen die elders zijn geclassificeerd.

Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique
Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Cette diminution doit aussi être attribuée à un meilleur diagnostic, comme cela a été clairement démontré dans plusieurs études [Am.
Deze afname moet dan ook toegeschreven worden aan een betere diagnostiek, zoals duidelijk wordt aangetoond in verschillende studies [Am.

Chez les nouveau-nés dont la mère a subi un traitement étendu ou prolongé pendant la grossesse ou l'allaitement, on doit aussi tenir compte d'effets indésirables (comme une diminution de la fonction corticosurrénale en cas d'application pendant les dernières semaines d'une grossesse).
Ook bij pasgeborenen, wier moeder gedurende de zwangerschap of tijdens de lactatie een groot oppervlak of gedurende lange tijd een behandeling gedaan hebben, moet men nevenwerkingen in overweging nemen (zoals b.v. verminderde bijnierschorsfunctie bij aanwending tijdens de laatste weken van een zwangerschap).

Durée du traitement: La durée du traitement doit être aussi courte que possible et ne dépassera en général pas les 8 à 12 semaines, y compris la diminution progressive de la posologie.
Behandelingsduur: De behandelingsduur dient zo kort mogelijk te zijn en mag niet langer dan 8 tot 12 weken duren inclusief de afbouwperiode.

La durée du traitement doit être aussi courte que possible et ne dépassera en général pas les 8 à 12 semaines, y compris la diminution progressive de la posologie.
De behandeling moet zo kort mogelijk zijn en dient in het algemeen niet langer te duren dan 8 tot 12 weken met inbegrip van de geleidelijke verlaging van de dosering.

Durée du traitement Dans l’indication de l’anxiété, la durée du traitement doit être aussi courte que possible (voir rubrique " Posologie et mode d'administration" ) et ne dépassera en général pas les 8 à 12 semaines, y compris la diminution progressive de la posologie.
Duur van de behandeling In de indicatie van angst moet de behandelingsduur zo kort mogelijk zijn (zie rubriek " Dosering en wijze van toediening" ) en dient in het algemeen niet langer te duren dan 8 tot 12 weken met inbegrip van de geleidelijke verlaging van de dosering.

Dans l’indication de l’anxiété, la durée du traitement doit être aussi courte que possible (voir 4.2) et ne dépassera en général pas les 8 à 12 semaines, y compris la diminution progressive de la posologie.
In de indicatie van angst moet de behandelingsduur zo kort mogelijk zijn (zie rubriek 4.2) en moet in het algemeen niet langer duren dan 8 tot 12 weken met inbegrip van de geleidelijke dosisafbouw.

Durée du traitement La durée du traitement doit être aussi courte que possible et ne dépassera en général pas les 8 à 12 semaines, y compris la diminution progressive de la posologie.
Duur van de behandeling De behandelingsduur moet zo kort mogelijk zijn en dient in het algemeen niet langer te duren dan 8 tot 12 weken met inbegrip van de geleidelijke verlaging van de dosering.