Traduction de «dépense du flamand » (Français → Néerlandais) :

La dépense du Wallon moyen est supérieure de 1,7% à la moyenne (28,75 euro), tandis que la dépense du Flamand moyen et le Bruxellois moyen se situent à 0,6% (10,78 euro) et 1,9% (31,95 euro) en dessous de la moyenne.
De uitgave van de gemiddelde Waal ligt dus 1,7% hoger dan het gemiddelde (28,75 euro), terwijl de uitgave van de gemiddelde Vlaming en de gemiddelde Brusselaar zich op 0,6% (10,78 euro) en 1,9% (31,95 euro) onder het gemiddelde bevindt.

On observe que, en termes proportionnels, les effectifs de Flandre et de Belgique ont augmenté de manière similaire, tandis que les dépenses moyennes flamandes croissaient davantage entre 2007 et 2011.
We stellen vast dat de ledentallen in Vlaanderen en België procentueel gezien ongeveer even sterk zijn toegenomen, terwijl de totale uitgaven in Vlaanderen een iets sterkere aangroei kenden tussen 2007 en 2011.

On observe que, en termes proportionnels, les effectifs de Flandre et de Belgique ont augmenté de manière similaire, tandis que les dépenses moyennes flamandes croissaient davantage entre 2006 et 2010.
We stellen vast dat de ledentallen in Vlaanderen en België procentueel gezien ongeveer even sterk zijn toegenomen, terwijl de totale uitgaven in Vlaanderen een iets sterkere aangroei kenden tussen 2006 en 2010.

La dépense moyenne pour un Bruxellois est donc inférieure de 5,2% (soit 108,27 €) à la moyenne nationale, alors que la dépense moyenne d’un Flamand et la dépense moyenne d’un Wallon dépasse la moyenne nationale de 0,2% (ou 3,58 €) et 1,2% (ou 25,55€).
De uitgave voor de gemiddelde Brusselaar ligt dus 5,2% (ofwel 108,27€) lager dan het nationaal gemiddelde, terwijl de uitgave voor de gemiddelde Vlaming en de gemiddelde Waal zich op 0,2% (ofwel 3,58€) en 1,2% (ofwel 25,55€) boven het nationaal gemiddelde bevinden.

En conséquence, la dépense moyenne totale flamande a un peu plus progressé durant la période 2006-2010 que la dépense moyenne belge, à savoir de 25,2%.
De gemiddelde totale uitgave in Vlaanderen is daarmee over de periode 2006-2010 iets sterker gestegen dan de Belgische gemiddelde uitgave, nl. met 25,2%.

En conséquence, la dépense moyenne totale flamande a un peu plus progressé durant la période 2007-2011 que la dépense moyenne belge, à savoir de 24,2 % contre 23,2 %.
De gemiddelde totale uitgave in Vlaanderen is daarmee over de periode 2007-2011 iets sterker gestegen dan de Belgische gemiddelde uitgave, nl. met 24,3% t.o.v. 23,2%.

La dépense moyenne du Wallon est supérieure de 1,7% à la moyenne nationale, tandis que les dépenses moyennes du Flamand et du Bruxellois se situent respectivement à 0,6% et 1,9% en dessous de la moyenne nationale.
De gemiddelde uitgave van de Waal ligt 1,7% hoger dan het nationale gemiddelde, terwijl de gemiddelde uitgaven van de Vlaming en de Brusselaar respectievelijk rond 0,6% en 1,9% onder het nationale gemiddelde vallen.

L’octroi d’avantages divers comme le recours plus fréquent à certains soins (ex : kinésithérapie) ; Le remboursement partiel ou intégral de certaines prestations actuellement non remboursées (médicaments, dispositifs médicaux.); Un meilleur remboursement (éventuellement intégral) de prestations aujourd’hui partielement remboursées (ex: produits pharmaceutiques indispensables à la prise en charge de la maladie chronique) ; L’octroi du tiers payant pour le malade (il ne devra plus avancer l’argent de ses soins); L’octroi d’une juste compensation financière pour les aidants proches (partenaire ou membre de la famille qui réduit ou arrête son activité profesionnele pour s’occuper du patient); L’élargissement du forfait de soins flamand (Zorgverzekering) à toutes les régions de Belgique, pour couvrir les dépenses non médicales (aide familiale, etc). L’augmentation du montant ou l’assouplissement des critères d’accès à certains forfaits (ex: « forfait incontinence » pour le cas de la SEP) et avantages.
De toekenning van diverse voordelen, zoals frequenter beroep kunnen doen op bepaalde soorten van verzorging (bv: kinesitherapie) ; De gedeeltelijke of integrale terugbetaling van bepaalde verstrekkingen die nu niet terugbetaald worden (geneesmiddelen, medische hulpmiddelen.); Een betere (eventueel integrale) terugbetaling van verstrekkingen die nu slechts gedeeltelijk terugbetaald worden (bv: farmaceutische producten die de chronisch zieke absoluut nodig heeft); De toekenning van de derdebetalersregeling aan de zieke (hij zal het geld voor zijn verzorging niet langer hoeven voor te schieten); De toekenning van een correcte financiële compensatie aan de mantelzorger (partner of familielid, dat zijn beroepsactiviteit vermindert of stopzet om voor de patiënt te zorgen); De uitbreiding van de Vlaamse Zorgverzekering voor de dekking van niet-medische uitgaven (gezinshulp, etc) tot alle gewesten in België; De verhoging van het bedrag of de versoepeling van de toegangscriteria tot bepaalde voordelen en forfaits (bv: «incontinentieforfait ».

Pour rappel, la dépense mensuelle moyenne de soins de santé remboursée aux Bruxellois s’élève à 180€, alors qu’elle est de 178€ pour les affiliés wallons et de 155€ pour les affiliés flamands.
Ter herinnering, het gemiddelde van de terugbetaalde maandelijkse uitgaven voor geneeskundige verzorging loopt op tot € 180 in Brussel, terwijl dat bedrag € 178 is bij de Waalse leden en € 155 bij de Vlaamse leden. Die verschillen zijn echter weinig zinvol, aangezien elk individu het recht en de mogelijkheid heeft om zich te laten verzorgen waar het zelf wil.

Calcul de la dépense énergétique de BLOSO (équivalent flamand de l'ADEPS) et la corrélation entre le sport et l’alimentation « Cal-cal ».
Cal-cal energieberekening van het BLOSO bepaalt de correlatie tussen voeding en sport.