Vertaling van "dépression patients sous traitement antihypertenseur concomitant " (Frans → Nederlands) :

En cumulant les données issues des principales études cliniques d'efficacité, la proportion de patients sous vardénafil ayant obtenu avec succès une pénétration était répartie de la manière suivante : troubles érectiles psychogènes (77-87%), troubles érectiles mixtes (69-83%), troubles érectiles organiques (64-75%), personne âgées (52-75%), cardiopathie ischémique (70-73%), hyperlipidémie (62-73%), pneumopathie chronique (74-78%), dépression (59-69%), patients sous traitement antihypertenseur concomitant (62-73%).
In gepoolde gegevens van de belangrijkste studies naar de werkzaamheid, was het aandeel patiënten met een geslaagde penetratie bij behandeling met vardenafil als volgt: patiënten met psychogene erectiestoornissen (77-87%), met gemengde erectiestoornissen (69-83%), met organische erectiestoornissen (64-75%), bij ouderen (52-75%), patiënten met ischemische hartziekte (70-73%), met hyperlipidemie (62-73%), met chronische longziekten (74-78%), met depressie (59-69%), en patiënten die tegelijkertijd met antihypertensiva werden behandeld (62-73%).

En cumulant les données issues des principales études cliniques d'efficacité, la proportion de patients sous vardénafil ayant obtenu avec succès une pénétration était répartie de la manière suivante : troubles érectiles psychogènes (77-87%), troubles érectiles mixtes (69-83%), troubles érectiles organiques (64- 75%), personne âgées (52-75%), cardiopathie ischémique (70-73%), hyperlipidémie (62-73%), pneumopathie chronique (74-78%), dépression (59-69%), patients sous traitement antihypertenseur concomitant (62-73%).
In gepoolde gegevens van de belangrijkste studies naar de werkzaamheid, was het aandeel patiënten met een geslaagde penetratie bij behandeling met vardenafil als volgt: patiënten met een psychogene erectiestoornis (77-87%), met gemengde erectiestoornis (69-83%), met een organische erectiestoornis (64-75%), ouderen (52-75%), patiënten met ischemische hartziekte (70-73%), met hyperlipidemie (62-73%), met chronische longziekten (74-78%), met depressie (59-69%), en patiënten die tegelijkertijd met antihypertensiva werden behandeld (62-73%).

L’instauration d’un traitement antihypertenseur concomitant se fera toutefois avec une prudence particulière et les patients devront être surveillés afin de détecter tout effet indésirable.
Toch is bij aanvang van het gelijktijdig gebruik van antihypertensiva voorzichtigheid geboden en patiënten moeten op mogelijke bijwerkingen worden gecontroleerd.

Au bout de 3 mois de traitement, une réduction de 50 % ou plus des douleurs pelviennes associées à l’endométriose, sans augmentation notable des anti-douleur pris en concomitance, a été obtenue chez 37,3 % des patientes sous Visannette (placebo : 19,8 %) ; une réduction de 75 % ou plus des douleurs pelviennes associées à l'endométriose, sans augmentation notable des anti-douleur pris en concomitance, a été obtenue chez 18,6 % des patientes sous Visannette (placebo : 7,3 %).
Na drie maanden behandeling met Visannette werd bij 37,3% van de patienten een reductie in endometriose-geassocieerde bekkenpijn met 50% of meer bereikt, zonder een relevante verhoging in het gebruik van gelijktijdige pijnmedicatie (placebo 19,8%); een reductie van 75% of meer zonder relevante toename van het gelijktijdig gebruik van pijnmedicatie werd bereikt bij 18,6% van de patienten die Visannette gebruikten (placebo: 7,3%).

Il faut être prudent chez les patients pour lesquels une baisse de la pression artérielle induite par la canagliflozine pourrait présenter un risque, tels que les patients atteints d’une maladie cardiovasculaire, les patients avec un DFGe < 60 mL/min/1,73m 2 , les patients sous traitement antihypertenseur avec antécédent d’hypotension, les patients sous diurétiques, ou les patients âgés (≥ 65 ans) (voir rubriques 4.2 et 4.8).
Men dient voorzichtig te zijn bij patiënten voor wie een door canagliflozine geïnduceerde bloeddrukdaling een risico kan vormen, zoals patiënten met een bekende cardiovasculaire aandoening, patiënten met een eGFR van < 60 ml/min/1,73 m 2 , patiënten die antihypertensiva gebruiken met hypotensie in de medische voorgeschiedenis, patiënten op diuretica, of oudere patiënten (leeftijd ≥ 65 jaar) (zie de rubrieken 4.2 en 4.8).

Les AINS peuvent réduire l’effet de diurétiques et d’autres médicaments antihypertenseurs peuvent potentialiser la néphrotoxicité causée par l’inhibition de la cyclo-oxygénase, en particulier chez les patients dont la fonction rénale est altérée (Il convient d’hydrater les patients adéquatement et d’envisager une surveillance de la fonction rénale après l’instauration d’un traitement concomitant, puis périodiquement par la suite)
NSAID’s kunnen het effect van diuretica verminderen en andere antihypertensiva kunnen de nefrotoxiciteit verhogen die wordt veroorzaakt door remming van het cyclo-oxygenase, vooral bij patiënten met een gestoorde nierfunctie (patiënten moeten voldoende gehydrateerd zijn en er moet worden overwogen om de nierfunctie te controleren na start van een concomitante behandeling, en op regelmatige tijdstippen daarna)

Étant donné qu'une rétention liquidienne et un œdème ont été signalés en association avec un traitement par AINS, y compris par diclofénac, la prudence sera de rigueur chez les patients insuffisants cardiaques ou insuffisants rénaux, les patients présentant des antécédents d'hypertension, les personnes âgées, les patients sous traitement concomitant par diurétiques ou recevant des médicaments susceptibles d'influencer fortement la fonction rénale ainsi que chez les patients présentant une perte volumique extracellulaire importante, quelle qu'en soit la cause, par exemple avant ou après une opération chirurgicale majeure (voir rubrique 4.3).
Vochtretentie en oedeem zijn gerapporteerd bij behandeling met NSAID’s met inbegrip van diclofenac. Daarom is bijzondere voorzichtigheid geboden bij patiënten met een verminderde hart- of nierfunctie, een voorgeschiedenis van hypertensie, ouderen, patiënten die een concomitante behandeling krijgen met diuretica of geneesmiddelen die de nierfunctie significant kunnen verstoren, en patiënten met een belangrijke depletie van het extracellulaire volume ongeacht de oorzaak daarvan, bv. voor of na een grote operatie (zie rubriek 4.3).

Or Des réactions nitritoïdes (les symptômes comportent une rougeur du visage, des nausées, des vomissements et une hypotension) ont été rapportées dans de rares cas chez des patients sous traitement par or injectable (aurothiomalate de sodium) et sous traitement concomitant par IEC, notamment l'énalapril.
Nitritoïde reacties (symptomen zijn blozen van het gelaat, nausea, braken en hypotensie) zijn zelden gemeld bij patiënten die werden behandeld met injecteerbaar goud (natriumaurothiomalaat) en een concomitante behandeling met een ACE-remmer waaronder enalapril.

Les patients dont l'intervalle QT atteint une valeur absolue > 500 msec doivent être réévalués et une action immédiate sera entreprise pour corriger les éventuels facteurs de risque concomitants, alors qu’il faudra également évaluer les rapports bénéfices/risques de la poursuite et de l'arrêt du traitement par TRISENOX. En cas de syncope ou d’accélération ou irrégularités du rythme cardiaque, le patient devra être hospitalisé et surveillé en continu, un dosage sérique des électrolytes sera pratiqué et le traitement par TRISENOX sera suspendu jusqu'à ce que l'intervalle QTc repasse sous 460 msec, que les anomalies électrolytiques soient corrigées et que la syncope et les irrégularités du rythme cardiaque disparaissent.
Als er zich syncope of een snelle of onregelmatige hartslag voordoet, moet de patiënt in een ziekenhuis worden opgenomen en continu worden bewaakt, moeten de serumelektrolyten worden gemeten en moet de behandeling met TRISENOX tijdelijk worden stopgezet totdat het QT-interval terugvalt tot beneden 460 msec., de elektrolytafwijkingen zijn gecorrigeerd en de syncope en onregelmatige hartslag verdwijnen.

La majeure partie de l'effet antihypertenseur a été obtenu au cours des 2 semaines suivant l'instauration du traitement. Dans un sous-groupe de 1050 patients avec une hypertension artérielle modérée à sévère (PAD ≥ 100 mmHg), 32,7 – 51,8 % des patients ont présenté une réponse suffisante au traitement en monothérapie par telmisartan ou amlodipine.
Het merendeel van het antihypertensieve effect werd binnen 2 weken na aanvang van de therapie bereikt. Bij een subset van 1050 patiënten met matige tot ernstige hypertensie (diastolische bloeddruk ≥100 mmHg) reageerde 32,7 – 51,8% voldoende op monotherapie met ofwel telmisartan ofwel amlodipine.