Traduction de «endothélium » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

endothélium | tissu qui recouvre les surfaces internes du coeur et des vaisseaux
endotheel | inwendig bekleedsel van bloed- en lymfvaten

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

L’adhésion accrue à l’endothélium favoriserait l’initiation ou l’aggravation d’une réponse inflammatoire locale, notamment au niveau pulmonaire: in vitro, le surnageant de CE déleucocytés augmente directement la perméabilité de l’endothélium pulmonaire (Rao et al., 2006) et à une activité procoagulante en général (Lu et al., 2010).
De verhoogde aanwezigheid van talrijke adhesiefactoren brengt een wisselwerking op gang tussen endotheel en erytrocyten die met de bewaarduur van erytrocyten zou toenemen (Anniss & Sparrow, 2006). Deze adhesie zou nog meer bevorderd worden door de vorming van AGE’s (in het bijzonder van N-carboxymethyllysine) die zouden kunnen reageren met de overeenkomstige receptor (RAGE) van het endotheelmembraan en door de expressie op het erytrocytoppervlak van adhesiemoleculen als CD44, CD47, CD58 en CD147 (Sparrow & Healey, 2006). De toegenomen hechting aan het endotheel zou een plaatselijke ontstekingsreactie activeren of verergeren, in het

3. L’opsonisation par des immunoglobulines de type IgG, l’externalisation progressive de la phosphatidylsérine sur le feuillet externe de la membrane plasmique, l’apparition de motifs moléculaires reconnaissables par les déterminants lectin-like des macrophages (β-galactose, N- acétylglucosamine) et la désialylation favoriseraient la reconnaissance et la capture des érythrocytes par les cellules phagocytaires ainsi que l’adhérence à l’endothélium enflammé et aux plaquettes circulantes.
3. De opsonisatie door IgG-immunoglobulinen, het geleidelijk tot expressie komen van fosfatidylserine op het buitenblad van het plasmamembraan, het verschijnen van herkenbare moleculaire motieven door lectin-like determinanten van macrofagen (β-galactose, N- acetylglucosamine) en de desialylatie zouden de herkenning en de opname van erytrocyten door fagocytaire cellen en de hechting aan ontstoken endotheel en aan circulerende bloedplaatjes bevorderen.

Dans un modèle murin, un traitement au peroxyde d’hydrogène (H 2 O 2 ) supposé simuler ce processus oxydatif, augmente l’adhérence des érythrocytes à l’endothélium et diminue leur déformabilité, concourant à l’augmentation de la résistance vasculaire à l’écoulement sanguin (Kaul et al., 2008).
In een muizenmodel met een waterstofperoxidebehandeling (H 2 O 2 ) die verondersteld wordt het oxidatieve proces te simuleren neemt de hechting van erytrocyten aan het endotheel toe en vermindert de vervormbaarheid wat bijdraagt tot een hogere vasculaire weerstand tegen bloedverlies (Kaul et al., 2008).

- diminution de la fonction de transport et de délivrance de l’oxygène moléculaire aux tissus, par diminution de la capacité de transport, altération des cinétiques d’échanges gazeux ou de l’adaptation rhéologique normale à l’hypoxie tissulaire, adhésion à l’endothélium, blocage de la microcirculation et séquestration splénique posttransfusionnelle;
- verminderde transport- en toevoerfunctie van moleculaire zuurstof naar de weefsels door een kleinere transportcapaciteit, slechtere kinetiek van de gasuitwisselingen of beschadiging van de normale reologische adaptatie aan weefselhypoxie, hechting aan het endotheel, blokkering van de microcirculatie en posttransfusionele miltsequestratie;

Parallèlement à la diminution de volume par microvésiculation, l’érythrocyte évolue progressivement de sa forme classique de disque biconcave souple vers le stade terminal de sphéroéchinocyte rigide (Berezina et al., 2002), ayant une tendance à l’agrégabilité et à l’adhésion à l’endothélium.
Parallel met een afnemend volume door microvesiculatie, verandert de erytrocyt geleidelijk aan van zijn klassieke soepele biconcave schijfvorm naar een eindstadium van rigide sferocyt (Berezina et al., 2002) met een neiging tot ophoping en vasthechting aan het endotheel.

Il a été suggéré que la diminution de la déformabilité, les phénomènes d’agrégation et d’adhésion à l’endothélium pourraient provoquer un blocage physique de la microcirculation capillaire, voire une ischémie locale (Marik & Sibbald, 1993; Raat et al., 2005).
Het werd gesuggereerd dat de verminderde vervormbaarheid, de fenomenen van ophoping en hechting aan het endotheel tot een fysische blokkering van de capillaire microcirculatie, zelfs tot een plaatselijke ischemie zouden kunnen leiden (Marik & Sibbald, 1993; Raat et al., 2005).

Les médicaments libérés par les DES freinent également ‘l’endothélialisation’ (la formation d’une fine couche d’endothélium) du stent.
De medicatie die vrijkomt uit DES remt echter ook de endothelisatie (het vormen van een dun endotheellaagje) van de stent.

Une solution possible est le développement de stents libérant de manière contrôlée au niveau de l’endothélium endommagé un ou plusieurs médicaments, également appelés “drug eluting stents”.
Een mogelijke doorbraak is de ontwikkeling van stents die op gecontroleerde wijze één of meerdere geneesmiddelen vrijstellen ter hoogte van het beschadigde endotheel, de zogenaamde « drug eluting stents ».

Suite à la mise à disposition récente de deux inhibiteurs du facteur de croissance de l’endothélium vasculaire (VEGF), à savoir le pegaptanib et le ranibizumab, pour le traitement de la dégénérescence maculaire néovasculaire liée à l’âge, et au coût de ce traitement, l’emploi d’un autre inhibiteur du VEGF (beaucoup moins cher) dans cette indication fait l’objet de discussions.
Naar aanleiding van het recent ter beschikking komen van twee inhibitoren van de vasculaire endotheliale groeifactor (VEGF), namelijk pegaptanib en ranibizumab, voor de behandeling van neovasculaire leeftijdsgebonden maculadegeneratie en de kostprijs van deze behandeling, is er een discussie ontstaan over het gebruik van een andere (veel goedkopere) inhibitor van VEGF in deze indicatie.

2. Déformabilité: l’hypothèse d’un ralentissement de la microcirculation voire d’un blocage du à la rigidité des sphéroéchinocytes éventuellement aggravée par une adhésion à l’endothélium et une tendance à l’agrégabilité est plausible (Parthasarati et al., 1999) mais non prouvée in vivo.
2. Vervormbaarheid: de hypothese van een tragere microcirculatie en zelfs een blokkering ten gevolge van de rigiditeit van de sferocyten, eventueel verergerd door een hechting aan het endotheel, en een tendens tot aggregatie is plausibel (Parthasarathi et al., 1999), maar is in vivo niet bewezen.