Traduction de «ex environ » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

milieu de culture cellulaire ex vivo
ex-vivo-celkweekmedium

Amblyopie ex anopsia
amblyopia ex anopsia

ex-République yougoslave de Macédoine
voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië

Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).
Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

dans tous les cas immédiatement 500 mg (enfants de moins de 4 ans 250 mg) en 2-3 minutes ; en cas de situations mettant la vie en danger, augmenter la dose au cours des 3-5 minutes suivantes jusqu’à 30 mg/kg de poids corporel (p.ex. environ 2000 mg pour un poids corporel de 70 kg).
in ieder geval onmiddellijk 500 mg (kinderen jonger dan 4 jaar 250 mg) in 2-3 minuten; bij levensbedreigende toestanden de dosis binnen de volgende 3-5 minuten verhogen tot 30 mg/kg lichaamsgewicht (b.v. ca. 2000 mg bij 70 kg lichaamsgewicht).

Les mesures d’agrégation plaquettaire, induite ex vivo par l’ADP pour des concentrations physiologiques en calcium (anticoagulant D-phénylalanyl-L-prolyl-L-arginine chlorométhylcétone), chez les patients présentant un angor instable ou un infarctus du myocarde sans onde Q, ont montré une inhibition concentration-dépendante avec une CI 50 (50 % de concentration inhibitrice) d’environ 550 ng/ml et une CI 80 (80 % de concentration inhibitrice) d’environ 1 100 ng/ml.
Bepalingen van de ADP-geïnduceerde ex vivo trombocytenaggregatie bij fysiologische calciumconcentraties (D-fenylalanyl-L-prolyl-L-arginine chloromethylketon anticoagulans) bij patiënten met instabiele angina pectoris en een niet-Q-golf-myocardinfarct, vertoonden een concentratie-afhankelijke remming met een IC 50 (50% remmende concentratie) van ongeveer 550 ng/ml en een IC 80 (80% remmende concentratie) van ongeveer 1.100 ng/ml.

En revanche, par comparaison avec la situation sous béclométasone, un pourcentage élevé de patients traités par montélukast obtenaient des réponses cliniques similaires (p. ex. 50 % des patients traités par béclométasone bénéficiaient d’une amélioration du VEMS d’environ 11 % ou plus par rapport au départ contre 42 % environ sous montélukast).
Vergeleken met beclomethason bereikte echter een hoog percentage patiënten behandeld met montelukast vergelijkbare klinische reacties (d.w.z. 50% van de patiënten behandeld met beclomethason bereikte een verbetering in FEV 1 van ongeveer 11% of meer t.o.v. de baseline, terwijl ongeveer 42% van de patiënten behandeld met montelukast dezelfde reactie bereikte).

Les concentrations plasmatiques maximales exprimées en microgrammes par litre correspondent approximativement à la dose exprimée en milligrammes (p.ex. une dose unique de 1000 mg donne lieu à une concentration maximale d’environ 1000 µg/l).
De piekplasmaconcentraties, uitgedrukt in microgram per liter, stemmen ongeveer overeen met de dosis, uitgedrukt in milligram (bv. een éénmalige dosis van 1000 mg geeft een maximale concentratie van 1000 µg/l).

Lorsque l’apport en fibres est faible, il peut être utile de l’augmenter par des suppléments (p. ex. sous forme de son de blé, environ 20 g par jour), et ce en association à une prise suffisante de liquides.
Bij een vezelarme voeding kan het nuttig zijn de inname van vezels te verhogen onder vorm van supplementen (bv. tarwezemelen, ongeveer 20 g per dag), en dit in combinatie met voldoende vochtinname.

Ainsi, pour un examen classique (p.ex. une scintigraphie osseuse), la dose absorbée par le fœtus est de l’ordre de 3 à 4 mGy, ce qui représente un risque de 0,5‰, environ trois fois inférieur au risque naturel de cancer infantile.
Bij een klassiek onderzoek (bv. een botscintigrafie) is de door de fœtus geabsorbeerde dosis in de orde van 3 tot 4 mGy, wat een risico van 0,5‰ vormt, ongeveer drie maal lager dan het natuurlijke kankerrisico bij kinderen.

- Il ressort d’une étude financée par la politique scientifique fédérale belge (ex- SSTC, Services fédéraux des affaires Scientifiques, Techniques et Culturelles) intitulée « Public health and cadmium exposure via the environment » (Research project HH/01/035 (1990-1995), promotor prof. dr J. Staessen, KULeuven) que les risques de dysfonctionnements rénaux sont supérieurs dans la population de zones contaminées par le cadmium et qu’il existe, pour ces populations, une corrélation positive entre le niveau de contamination du sol des jardins, le niveau de contamination des légumes cultivés dans ces jardins et les quantités de cadmium éliminées par les urines.
- Uit een door de Belgische Federaal wetenschapbeleid (vroegere DWTC, Federale Diensten voor Wetenschappelijke, Technische en Culturele aangelegenheden) gefinancierde studie met als titel « Public health and cadmium exposure via the environment » (Research project HH/01/035 (1990- 1995), promotor prof. dr J. Staessen, KULeuven) blijkt dat de kans op een slechte werking van de nieren groter is bij de bevolking van door cadmium verontreinigde gebieden en dat voor die bevolking er een positieve correlatie bestaat tussen het verontreinigingsniveau van de tuingrond, het verontreinigingniveau van de in deze tuinen geteelde groenten en de met de urine uitgescheiden hoeveelheden cadmium.

Ceftazidime : Pour des doses comprises entre 250 mg et 2 000 mg, à reconstituer avec de l’eau pour injection BP conformément aux recommandations du fabricant (p. ex. 2,5 ml pour 250 mg et 10 ml pour 2 g de ceftazidime) et à administrer par injection en bolus intraveineux en cinq minutes environ.
Ceftazidim: doses variërend van 250 mg tot 2000 mg opgelost in water voor injectie volgens de aanwijzingen van de fabrikant (bijv. 2,5 ml voor 250 mg en 10 ml voor 2 g ceftazidim) en toegediend als een intraveneuze bolusinjectie in circa vijf minuten.

Un intervalle d’environ 6 heures doit être observé entre l’administration d’agents contenant des cations bivalents ou trivalents (par ex. antacides à base de magnésium ou d’aluminium, comprimés de didanosine, sucralfate et les produits contenant du fer ou du zinc) et la prise de moxifloxacine.
Een interval van ongeveer 6 uur moet gelaten worden tussen de toediening van preparaten die bivalente of trivalente kationen bevatten (vb. antacida met magnesium of aluminium, didanosine tabletten, sucralfaat en preparaten met ijzer of zink) en de toediening van moxifloxacine.

Des diminutions des taux sanguins d’acide valproïque ont été rapportées lors de co-administration avec des carbapénèmes (par ex., méropénème, panipénème et imipénème), les taux d’acide valproïque diminuant de 60 à 100% en environ deux jours.
Een daling van de bloedspiegels van valproïnezuur is gerapporteerd bij gelijktijdige toediening met carbapenemantibiotica (bv. meropenem, panipenem en imipenem), waardoor de valproïnezuurspiegels in ongeveer twee dagen met 60-100% daalden.