Traduction de «iec une faible » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

huile de colza à faible teneur en acide érucique
koolzaadolie met laag gehalte aan erucazuur

yaourt à faible teneur en calories
yoghurt met laag vetgehalte

cottage cheese à très faible teneur en matières grasses
vetarme hüttenkäse

fromage frais à très faible teneur en matières grasses
vetarme verse kaas

pâte à tartiner à très faible teneur en matières grasses
vetarme boter

saucisse de bœuf à faible teneur en matières grasses
magere runderworst

accident dû à la haute ou la faible pression de l'air ou aux changements dans la pression de l'air dus à une plongée
ongeval als gevolg van hoge of lage luchtdruk of veranderingen in luchtdruk als gevolg van duiken

bière à faible teneur en glucides
koolhydraatarm bier

bière à faible teneur en alcool
alcoholarm bier

lager à faible teneur en glucides
koolhydraatarme pils

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Une RCT financée par l’industrie pharmaceutique a recherché la dose idéale d’un sartan (dans ce cas le losartan) dans le traitement de l’insuffisance cardiaque chez des personnes présentant une intolérance aux IEC. Une faible (50 mg/jour) et forte dose (150 mg/jour) de losartan ont été comparées.
Een door de farmaceutische industrie gesponsorde RCT zocht naar de ideale dosis van een sartaan (in dit geval losartan) bij de behandeling van hartfalen bij personen die een intolerantie vertonen t.o.v. ACE-inhibitoren. Een lage dosis (50 mg/dag) werd vergeleken met een hoge dosis (150 mg/dag).

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Les antagonistes de l'angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n'agissent pas sur l'enzyme de conversion et ne potentialisent pas l'action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l'incidence d'une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld dan bij degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Dans les études cliniques comparant le valsartan à un IEC, l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (P< 0,05) chez les patients traités par valsartan que chez ceux traités par un IEC (2,6% par rapport à 7,9%, respectivement).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van kriebelhoest significant (p < 0,05) lager bij de patiënten die werden behandeld met valsartan dan bij de patiënten die werden behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% en 7,9%).

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Aangezien er geen effect is op ACE en geen potentiëring van bradykinine of substance P, is het niet waarschijnlijk dat angiotensine II-antagonisten geassocieerd zijn met hoesten. In een klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Dans les études cliniques comparant le valsartan à un IEC, l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (P< 0,05) chez les patients traités par valsartan que chez ceux traités par un IEC (2,6 % par rapport à 7,9 %, respectivement).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (p < 0,05) lager bij patiënten die werden behandeld met valsartan dan bij patiënten die werden behandeld met een ACE-remmer (2,6% versus 7,9%).

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Les antagonistes de l’angiotensine II ne provoqueraient pas de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (p< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Spironolactone*: il est difficile d’évaluer la place de cette substance, parce qu’en tant que diurétique, elle a la double indication d’ascite due à une cirrhose hépatique, mais également celle de l’insuffisance cardiaque (ici, à dose très faible: en moyenne 25 mg) chez les personnes (classes NYHA III et IV) qui reçoivent déjà des diurétiques, des IEC et souvent des digitaliques.
Spironolacton*: het is moeilijk om de plaats van dit middel te beoordelen, want het heeft als diureticum de indicatie ascites t.g.v. levercirrose, maar ook hartfalen zij het in dit geval aan een zeer lage dosis (gemiddeld 25 mg) bij mensen met zeer ernstige hartinsufficiëntie (NYHA klasse III en IV) die reeds diuretica, ACE-inhibitoren én meestal ook digitalis krijgen.

Des synthèses méthodiques de la littérature et des méta-analyses de RCTs de grande envergure montrent que les diurétiques à faible dose peuvent être considérés comme le traitement de premier choix, efficace et sûr contre l’hypertension non-compliquée légère à modérée, également par rapport à des médicaments plus récents, tels que les IEC et les sartans 1,2 .
In systematisch literatuuronderzoek en meta-analyses van grote RCT’s is aangetoond dat laaggedoseerde diuretica kunnen aanzien worden als werkzame en veilige eerste keuze behandeling zijn bij de behandeling van mild tot matige ongecompliceerde hypertensie, ook in vergelijking met recenter middelen, zoals ACE-inhibitoren en sartanen 1,2 .