Traduction de «ii ne devraient » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Bloc (de) (du):auriculoventriculaire, type I et II | Möbitz, type I et II | second degré, type I et II | Wenckebach
atrioventriculair blok, type I en II | AV-blok, Mobitz type I en II | AV-blok, type Wenckebach | tweedegraads blok, type I en II

Salmonella II 18:z36:-
Salmonella II 18:z36:-

Salmonella II 59:k:(z)
Salmonella II 59:k:(z)

Salmonella II 1,4,12,27:g,,t:[1,5]
Salmonella II 1,4,12,27:g,,t:[1,5]

Salmonella II 1,9,12:l,w:e,n,x
Salmonella II 1,9,12:l,w:e,n,x

Salmonella II 6,8:m,t:1,5
Salmonella II 6,8:m,t:1,5

leucémie aigüe myéloïde et syndromes myélodysplasiques liés aux inhibiteurs de la topoisomérase II
acute myeloïde leukemie en myelodysplastische syndromen gerelateerd aan topo-isomerase type 2-inhibitor

Salmonella II 58:l,z13,z28:1,5
Salmonella II 58:l,z13,z28:1,5

Salmonella II 6,7:z36:z42
Salmonella II 6,7:z36:z42

Salmonella II 16:e,n,x:1,(5),7
Salmonella II 16:e,n,x:1,(5),7

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Grossesse: Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas être administrés durant la grossesse, à moins qu’une thérapie antagoniste de l’angiotensine II soit considérée comme essentielle.
Zwangerschap: Tijdens de zwangerschap mag een therapie met een angiotensine-II antagonist niet opgestart worden.

Ainsi, un âge avancé, l’insuffisance rénale chronique modérée (clairance de la créatinine > 60 ml/min), la stéatose hépatique non alcoolique et l’insuffisance cardiaque stable (NYHA I et II) ne devraient plus être considérés comme des contre-indications absolues.
Gevorderde leeftijd, matige chronische nierinsufficiëntie (creatinineklaring > 60 ml/min), niet-alcoholische leversteatose, en stabiel hartfalen (NYHA I en II) zouden dan ook niet meer mogen beschouwd worden als absolute contra-indicaties.

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Les antagonistes de l'angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n'agissent pas sur l'enzyme de conversion et ne potentialisent pas l'action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l'incidence d'une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld dan bij degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Grossesse : Les antagonistes des récepteurs de l’angiotensine II ne devraient pas être commencés durant la grossesse.
Zwangerschap: Angiotensine II receptor antagonisten mogen niet opgestart worden tijdens de zwangerschap.

Grossesse: Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas être donnés durant la grossesse.
therapie met angiotensine-II-antagonisten verder te zetten, moeten patiënten die een zwangerschap plannen, een andere antihypertensieve therapie met bewezen veiligheidsprofiel bij gebruik tijdens de zwangerschap krijgen.

Ainsi, un âge avancé , l’ insuffisance rénale chronique modérée (clairance de la créatinine > 40 à 60 ml/min), la stéatose hépatique non alcoolique et l’ insuffisance cardiaque stable (NYHA I et II) ne devraient plus être considérés comme des contre-indications absolues.
Gevorderde leeftijd , matige chronische nierinsufficiëntie (creatinineklaring > 40 à 60 ml/min), niet-alcoholische leversteatose , en stabiel hartfalen (NYHA I en II) zouden dan ook niet meer mogen beschouwd worden als absolute contra- indicaties.

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).
Aangezien er geen effect is op ACE en geen potentiëring van bradykinine of substance P, is het niet waarschijnlijk dat angiotensine II-antagonisten geassocieerd zijn met hoesten. In een klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Conformément aux principes de l’échelle analgésique de l’OMS, les opioïdes faibles (Palier II) devraient être considérés dans le cadre de la gestion de la douleur légère à modérée liée au cancer après l’échec d’un traitement conventionnel avec paracétamol/AINS. Les résultats pour le patient devraient être contrôlés (très faible niveau de preuve ; recommandation forte).
In overeenstemming met de principes van de WGO pijnladder, moeten zwak werkende opioïden (stap II) worden overwogen voor de behandeling van milde tot matige kankerpijn nadat een conventionele behandeling met paracetamol/NSAID’s heeft gefaald, en daarbij moeten de bekomen effecten bij de patiënt worden opgevolgd (zeer laag niveau van bewijskracht; sterke aanbeveling).