Vertaling van "l’association ieca sartan " (Frans → Nederlands) :

Ainsi, par exemple, l’association " IECA/sartan + AINS " a été prescrite au moins une fois chez respectivement 25% (65-79 ans) et 22% (> 80 ans) de la population, tandis que l’association " IECA/ sartan + spironolactone " l’était chez respectivement 5,8% (65-79 ans) et 9,9% (> 80 ans).
Zo bijvoorbeeld werd de combinatie ACE-inhibitor/sartaan + NSAID minstens eenmaal voorgeschreven bij 25% (65-79 jaar) resp. 22% (> 80 jaar) van de populatie; de combinatie ACE-inhibitor/sartaan + spironolacton bij 5,8% (65-79 jaar) resp. 9,9% (> 80 jaar).

Les auteurs d’une méta-analyse sur l’utilisation concomitante d’IECA et de sartans, chez des patients présentant un dysfonctionnement du ventricule gauche, ont constaté l’apparition plus fréquente d’effets indésirables avec l’association. Ce qui impose couramment un arrêt de celle-ci par rapport au traitement contrôle (IECA seul ou placebo).
De auteurs van een meta-analyse over het gelijktijdig gebruik van ACE-inhibitoren en sartanen bij patiënten met linkerventrikeldysfunctie stellen vast dat er meer ongewenste effecten optreden met de combinatietherapie, waardoor deze vaker moet stopgezet worden dan bij de controletherapie (ACE-inihibitor of placebo).

Lors de la prise d’un IECA ou d’un sartan, en association à la spironolactone, dans le traitement de l’insuffisance cardiaque sévère, la prudence s’impose, surtout chez les patients qui présentent une diminution de la fonction rénale; dans de telles associations, la dose de spironolactone ne peut en aucun cas dépasser 50 mg par jour [voir Folia de juin 2004 ].
Bij gebruik van een ACE-inhibitor of sartaan in combinatie met spironolacton bij de behandeling van ernstig hartfalen is voorzichtigheid geboden, zeker bij patiënten met verminderde nierfunctie; de dosis spironolacton mag bij deze associaties in ieder geval niet meer dan 50 mg per dag bedragen [zie Folia juni 2004 ].

Une étude randomisée, parue dans le Lancet du 11 janvier 2003 [361 : 117-124(2003)] chez des patients atteints d’une néphropathie non diabétique, montre un effet plus favorable sur l’évolution vers une insuffisance rénale terminale avec l’association d’un sartan (losartan) et d’un IECA (trandopril) qu’avec un seul de ces médicaments.
Een gerandomiseerde studie in de Lancet van 11 januari 2003 [361 : 117-124(2003)] bij patiënten met niet-diabetische nefropathie toont een gunstiger effect op de evolutie naar terminaal nierfalen met een combinatie van een sartan (losartan) en een ACE-inhibitor (trandopril), dan met één van deze middelen alleen.

L’association d’aliskirène et d’un sartan ou d’un IECA est contre-indiquée chez les patients diabétiques (type 1 ou 2) ou présentant une insuffisance rénale modérée à sévère (GFR < 60 ml/ min/1,73 m ).
De associatie van aliskiren met een sartaan of ACE-inhibitor is gecontra-indiceerd bij patiënten met diabetes (type 1 of 2) of met matige tot ernstige nierinsufficiëntie (GFR < 60 ml/min/1,73 m ).

Clinical Evidence 1 conclut que l’association d’un sartan à un traitement par IECA chez des patients présentant une insuffisance cardiaque (classe
Clinical Evidence 1 komt tot het besluit dat bij patiënten met hartfalen NYHA-klassen II-IV de associatie van een sartaan aan een behandeling met ACE-inhibitor het

Mieux vaut éviter les associations suivantes: un diurétique d’épargne potassique et les IECA ou sartan, un b-bloquant et un antagoniste calcique bradycardisant.
Combinaties die hierbij best worden vermeden zijn: een kaliumsparend diureticum en ACE-I of sartaan, b-blokker en bradycardiserende Ca-antagonist.