Traduction de «l’oxygénation tissulaire » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

oxydation | combinaison d'une substance chimique avec l'oxygène
oxydatie | verbinding met zuurstof

Insuffisance d'oxygénation systémique due à:faible teneur en oxygène de l'air ambiant | gêne mécanique à la respiration | Suffocation (par strangulation)
systemisch zuurstoftekort door | lage zuurstofconcentratie van omgevende lucht | systemisch zuurstoftekort door | mechanische belemmering van ademhaling | verstikking (door strangulatie)

identification de la perfusion tissulaire préopératoire
identificeren van preoperatieve weefseldoorbloeding

évaluation des risques de perfusion tissulaire inefficace
evalueren van risico op ineffectieve weefseldoorbloeding

évaluation de la perfusion tissulaire postopératoire
evalueren van postoperatieve weefseldoorbloeding

évaluation de la perfusion tissulaire périphérique
evalueren van perifere weefselperfusie

évaluation de la perfusion tissulaire
evalueren van weefseldoorbloeding

surveillance de la perfusion tissulaire
monitoring van weefseldoorbloeding

chambre hyperbare alimentée d’oxygénation des extrémités
aangedreven hyperbare kamer voor oxygenatie van extremiteit

chambre hyperbare non alimentée d'oxygénation des extrémités
niet-aangedreven hyperbare kamer voor oxygenatie van extremiteit

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

L’oxygénation tissulaire est rétablie au moment de la reperfusion chez le receveur, un phénomène connu sous les termes IRI. Jusqu’à présent, le SCS reste le standard de prédilection pour la préservation de greffons hépatiques exposés durant le processus de transplantation à trois types d’ischémie: CI in situ (avant le prélèvement), CI ex situ (durant la préservation) et ischémie in situ (durant l’implantation du greffon, juste avant la reperfusion).
De weefseloxygenatie wordt hersteld op het ogenblik dat het orgaan in het lichaam van de ontvanger opnieuw wordt doorstroomd, een fenomeen dat bekend staat als IRI. SCS blijft tot nu toe de gouden standaard voor het bewaren van levertransplantaten. Deze worden tijdens het transplantatieproces blootgesteld aan drie verschillende soorten van ischemie: CI in situ (alvorens ze uit het donorlichaam worden weggenomen), CI ex situ (tijdens de bewaring) en ischemie in situ (tijdens de transplantatie, juist vóór het orgaan opnieuw wordt doorstroomd).

cliniques en fonction de la durée de conservation sur l’oxygénation cérébrale évaluée par un test neurocognitif (Weiskopf et al., 2006) ou sur l’oxygénation tissulaire de patients en soins intensifs (Walsh et al., 2004).
12. Meerdere auteurs stelden in dierenmodellen na de transfusie van oude EC een verminderde zuurstofvoorziening van de weefsels vast. Toch wijzen andere studies op de afwezigheid van klinische verschillen, in functie van de bewaarduur, in de zuurstofvoorziening van de hersenen na beoordeling door een neurocognitieve test (Weiskopf et al., 2006) of in de zuurstofvoorziening van de weefsels bij ICU-patiënten (Walsh et al., 2004).

- En cas d’excès de dioxyde de carbone dans le sang (hypercapnie), de déficit d’oxygène tissulaire (hypoxie) et de vasculopathie oblitérante.
- In geval van een verhoogd CO2-gehalte in het bloed (hypercapnie), zuurstoftekort in weefsels (hypoxie) en occlusieve vasculaire aandoeningen.

- amélioration de l'oxygénation tissulaire (TcPO2) chez des patients souffrant
− verbeterde zuurstofvoorziening van de weefsels (TcPO2) bij patiënten met chronische

maintenir un apport tissulaire adéquat en oxygène.
maakt een adequate toevoer van zuurstof in het weefsel mogelijk.

Anomalie sanguine (déficit en plaquettes sanguines) s'accompagnant d’ecchymoses et d’une tendance aux saignements (thrombocytopénie) Saignements (hémorragie) et réserve insuffisante d’oxygène (hypoxie tissulaire) secondaires à l’inhibition de la production des cellules sanguines dans la moelle osseuse (myélosuppression).
Bloedafwijking (tekort aan bloedplaatjes) gepaard gaande met blauwe plekken en bloedingsneiging (trombocytopenie) Bloedingen (hemorragie) en onvoldoende zuurstofvoorraad (weefselhypoxie) als gevolg van belemmering van bloedcelproductie in het beenmerg (myelosuppressie).

Les symptômes fréquents d’une atteinte de la moelle osseuse sont une fièvre, des infections, une intoxication du sang, un choc (réduction sévère de la tension sanguine, pâleur, agitation, pouls faible et rapide, peau moite, altération de la conscience) résultant d’une intoxication du sang (choc septique), des saignements, un manque d’oxygène dans les tissus (hypoxie tissulaire) et une mort des tissus.
Frequente symptomen van schade aan het beenmerg zijn koorts, infecties, bloedvergiftiging, shock (ernstige bloeddrukdaling, bleekheid, rusteloosheid, een zwakke snelle pols, een klamme huid, een verminderd bewustzijn) als gevolg van bloedvergiftiging (septische shock), bloeding, onvoldoende zuurstof in de weefsels (weefselhypoxie) en weefseldood.

- Hypoxie tissulaire (faible débit d’oxygène dans les tissus)
- Weefselhypoxie (lage zuurstofstroom in de weefsels);

Il est étonnant de constater que la réflexion sur la disponibilité tissulaire en O 2 se base sur les équations simplifiées du transport sanguin utilisées notamment en anesthésiologie, en ignorant l’importance de la régulation cellulaire de la consommation d’oxygène.
Het is verbazingwekkend vast te stellen dat de reflectie over de O 2- beschikbaarheid voor de weefsels op vereenvoudigde vergelijkingen van het bloedtransport o.a. in de anesthesiologie steunt zonder rekening te houden met het belang van de celregulatie van het zuurstofverbruik.

- diminution de la fonction de transport et de délivrance de l’oxygène moléculaire aux tissus, par diminution de la capacité de transport, altération des cinétiques d’échanges gazeux ou de l’adaptation rhéologique normale à l’hypoxie tissulaire, adhésion à l’endothélium, blocage de la microcirculation et séquestration splénique posttransfusionnelle;
- verminderde transport- en toevoerfunctie van moleculaire zuurstof naar de weefsels door een kleinere transportcapaciteit, slechtere kinetiek van de gasuitwisselingen of beschadiging van de normale reologische adaptatie aan weefselhypoxie, hechting aan het endotheel, blokkering van de microcirculatie en posttransfusionele miltsequestratie;