Traduction de «moindre preuve » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Définition: Modification de la personnalité, persistant au moins deux ans, imputable à l'expérience traumatique d'une maladie psychiatrique sévère. Le changement ne peut pas s'expliquer par un trouble antérieur de la personnalité et doit être différencié d'une schizophrénie résiduelle et d'autres états morbides consécutifs à la guérison incomplète d'un trouble mental antérieur. Ce trouble se caractérise par une dépendance et une attitude de demande excessives vis-à-vis des autres, par la conviction d'avoir été transformé ou marqué par la maladie au point de ne pas parvenir à établir ou maintenir des relations interpersonnelles étroites et confiantes et de s'isoler socialement, par une passivité, une perte des intérêts et un engagement moindre dans les activités de loisir, par des plaintes persistantes de se sentir souffrant, parfois associées à des plaintes hypocondriaques et à un comportement de malade, par une humeur dysphorique ou labile non due à un trouble mental actuel ni aux symptômes affectifs résiduels d'un trouble mental antérieur et par des problèmes à long terme du fonctionnement social et professionnel.
Omschrijving: Een persoonlijkheidsverandering, ten minste twee jaar bestaand, die toegeschreven kan worden aan de traumatische ervaring van het lijden aan een ernstige psychiatrische-ziekte. De verandering kan niet verklaard worden door een voorafgaande persoonlijkheidsstoornis en dient gedifferentieerd te worden van een schizofrene resttoestand en andere toestanden van onvolledig herstel van een voorafgaande psychische stoornis. Deze stoornis wordt gekenmerkt door een overmatige afhankelijkheid van en een veeleisende houding tegenover anderen; door de overtuiging veranderd of gestigmatiseerd te zijn door de ziekte, leidend tot een onvermogen om nauwe en vertrouwelijke betrekkingen met anderen aan te gaan en te onderhouden en tot sociale isolatie; door passiviteit, verminderde interesses en afgenomen betrokkenheid bij voorheen-beoefende vrijetijdsbesteding; door aanhoudende klachten over ziek zijn die kunnen samengaan met hypochondrische beweringen en ziektegedrag; door dysfore of labiele stemming, niet ten gevolge van een actuele psychische stoornis of voorafgaande psychische stoornis met affectieve resttoestand; en door een beduidende stoornis in sociaal en beroepsgebonden functioneren.

Preuves du rôle de l'alcool confirmé par le taux d'alcoolémie
bewijs van betrokkenheid van alcohol, vastgesteld door bepaling van alcoholgehalte van bloed

Définition: Cette catégorie concerne des anomalies de la personnalité et du comportement chez l'adulte, survenant en l'absence de troubles préalables de la personnalité et faisant suite à un facteur de stress, soit catastrophique, soit excessif et prolongé, ou à une maladie psychiatrique sévère. Ce diagnostic ne doit être porté que dans les cas où on a la preuve d'un changement manifeste et durable des modes de perception, de relation ou de pensée concernant l'environnement ou soi-même. La modification de la personnalité doit être significative et être associée à un comportement rigide et mal adapté, absent avant la survenue de l'événement pathogène. La modification ne doit pas être la manifestation directe d'un autre trouble mental ni un symptôme résiduel d'un trouble mental antérieur.
Omschrijving: Stoornissen van de persoonlijkheid en het gedrag op volwassen leeftijd die zich hebben ontwikkeld bij personen zonder eerdere persoonlijkheidsstoornis na ondervinding van catastrofale of buitengewoon-lang-aanhoudende stress of na een ernstige psychiatrische-ziekte. Deze diagnosen mogen alleen gesteld worden als er bewijs is van een uitgesproken en duurzame verandering van het patroon waarin iemand de omgeving en zichzelf waarneemt, daarmee in betrekking staat of daarover denkt. De persoonlijkheidsverandering dient aanmerkelijk te zijn en samen te gaan met star en onaangepast gedrag dat voor de pathogene ervaring niet aanwezig was. De verandering mag geen directe manifestatie te zijn van een andere psychische stoornis of een restverschijnsel van enige psychische stoornis, daaraan voorafgaand.

Définition: Trouble caractérisé par une altération de la mémoire, des difficultés d'apprentissage et une réduction de la capacité à se concentrer sur une tâche, sauf pendant des périodes de courte durée. Le sujet éprouve souvent une fatigue mentale accentuée quand il fait des efforts mentaux, et un nouvel apprentissage peut être subjectivement difficile même quand il est objectivement réussi. Aucun de ces symptômes ne présente une sévérité suffisante pour justifier un diagnostic de démence (F00-F03) ou de delirium (F05.-). Ce diagnostic ne doit être fait qu'en présence d'un trouble somatique spécifié; il ne doit pas être fait en présence de l'un des troubles mentaux ou du comportement classés en F10-F99. Le trouble peut précéder, accompagner ou succéder à des infections et des troubles physiques très divers, cérébraux et généraux, sans qu'il existe obligatoirement des preuves directes en faveur d'une atteinte cérébrale. Il peut être différencié d'un syndrome post-encéphalitique (F07.1) et d'un syndrome post-commotionnel (F07.2) sur la base de son étiologie, de sa symptomatologie, moins riche et moins sévère, et de sa durée, habituellement plus courte.
Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door geheugenstoornissen, leerproblemen en verminderd vermogen zich gedurende wat langere tijd op een taak te concentreren. Er is vaak een uitgesproken gevoel van geestelijke vermoeidheid wanneer geestelijke taken worden ondernomen en het leren van nieuwe dingen wordt subjectief als moeilijk ervaren, zelfs indien dit objectief met goed resultaat verloopt. Geen van deze symptomen is dermate ernstig dat een diagnose van hetzij dementie (F00-F03), hetzij delirium (F05.-) gesteld kan worden. Deze diagnose dient alleen gesteld te worden in verband met een gespecificeerde lichamelijke stoornis en dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van een van de psychische stoornissen of gedragsstoornissen die geclassificeerd zijn onder F10-F99. De stoornis kan voorafgaan aan, samengaan met of volgen op een grote verscheidenheid van infecties en lichamelijke stoornissen, zowel van de hersenen als algemeen, maar directe blijk van betrokkenheid van de hersenen is niet noodzakelijk aanwezig. Zij kan worden gedifferentieerd van postencefalitisch syndroom (F07.1) en postcommotioneel syndroom (F07.2) door haar verschillende etiologie, beperktere spreiding van over het algemeen lichtere symptomen en doorgaans kortere duur.

Preuves du rôle de l'alcool confirmé par le degré d'intoxication
bewijs van betrokkenheid van alcohol, vastgesteld door mate van intoxicatie

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Il n’y a pas la moindre preuve scientifique que l’homéopathie soit efficace et pourtant elle est fort utilisée pour toutes sortes de maux.
Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat homeopathie werkt. Toch wordt het veel gebruikt voor allerlei kwalen.

ESTIMATION DE L’INDICATION D’UN AB Liste non-limitative: pour les pathologies dans lesquelles un AB n’est pas systématiquement recommandé, une moindre capacité de défense contre l’infection (diabète, immunité compromise) conduira à envisager plus rapidement la prescription d’un AB (sans preuve cependant du bien-fondé de cette attitude)
BEOORDELING VAN DE INDICATIE VAN EEN AB Niet limitatieve lijst: bij ziekten waarvoor een AB niet systematisch aanbevolen is, zal bij verminderde weerstand (diabetes, immuniteitsstoornissen) sneller een AB voorgeschreven worden (zonder bewijs van de juistheid van deze houding)

Alors que des preuves scientifiques ne sont disponibles que pour le soulagement à court terme de cervicalgies chroniques et, en moindre mesure, pour les lombalgies, une partie non négligeable de la population fait appel à l’ostéopathie et la chiropraxie, et en est généralement satisfaite.
Hoewel alleen wetenschappelijke bewijzen voorhanden zijn op gebied van de verlichting van chronische nekpijn en, in mindere mate, voor lagerugpijn, doet toch een groot deel van de bevolking een beroep op de osteopathie en de chiropraxie en is daar meestal tevreden over.

On peut objecter à cette position l’absence de preuve actuelle d’un effet négatif de la durée de conservation, le fait qu’aujourd’hui tous les CE soient légalement transfusables jusqu’à leur date de péremption, et que la transfusion de concentrés frais présente des désavantages connus: moindre qualité du thrombus en hémostase (Roeloffzen et al., 2010), incidence et risque accrus de transmission d’agents infectieux, de microchimérisme et de GvHD.
Hier kan men tegen in brengen dat er geen huidige bewijzen zijn voor een negatief effect van de bewaarduur, dat het legaal is om alle EC vóór hun vervaldatum te transfunderen en dat de transfusie van verse concentraten gekende nadelen heeft: verminderde kwaliteit van hemostatisch thrombus (Roeloffzen et al., 2010), toegenomen incidentie en risico van overdracht van infectieagentia, microchimerisme en GvHD.

Il est prouvé, surtout pour certains diphosphonates, le raloxifène, le ranélate de strontium et le tériparatide, que ces médicaments diminuent le risque de fractures vertébrales chez les femmes ménopausées; certains diphosphonates, le ranélate de strontium et le tériparatide diminuent aussi le risque de fractures non vertébrales, mais les preuves sont moindres, et l’effet est moins prononcé.
Vooral voor bepaalde bisfosfonaten, raloxifen, strontiumranelaat en teriparatide is er evidentie dat zij bij postmenopauzale vrouwen het risico van wervelfracturen verminderen; bepaalde bisfosfonaten, strontiumranelaat en teriparatide verminderen ook het risico van niet-wervelfracturen, maar de bewijsvoering is minder sterk en het effect minder uitgesproken.