Il est dès lors évident que pour une même valeur d’excrétion urinaire d’iode (qui représente 90 % d’iode ingéré), la concentration urinaire en iode (utilisée dans le projet du PNNS comme marqueur d’efficacité des mesures proposées pour améliorer l’apport iodé) peut également varier de 10 fois… Il est donc nécessaire d’utiliser un nombre très élevé d’échantillons urinaires pour atténuer l’impact des variations du débit urinaire (en ml/min) sur l’évaluation de l’apport iodé sur base d’une mesure de la concentration en iode dans les échantillons urinaires obtenus par simples mictions urinaires.
Het is bijgevolg duidelijk dat voor eenzelfde waarde van jodiumexcretie via de urine (die overeenstemt met 90 % van het ingenomen jodium) de jodiumconcentratie in de urine (gebruikt in het project van het NVGP als marker voor de doeltreffendheid van de voorgestelde maatregelen om de jodiuminname te verbeteren); ook met een factor 10 kan variëren… Een zeer groot aantal urinestalen moet dus worden gebruikt om de invloed van de variaties van het urinedebiet (in ml/min) op de evaluatie van de jodiuminname op basis van een meting van de jodiumconcentratie in de urinestalen bekomen na één urinelozing tegen te gaan.
